Στο Ίντερνετ φτιάχνονται και χάνονται περιουσίες, γεννιούνται ή καταστρέφονται σχέσεις, ζυμώνονται ιδεολογίες, κατασκευάζονται και γιγαντώνονται θεωρίες συνωμοσίας. Χωρίς να το πολύκαταλάβουμε, έχουμε γίνει όλοι σαν τα πιτσιρίκια με τα φουντωτά μαλλιά στις τηλεοπτικές διαφημίσεις της κινητής τηλεφωνίας. Είμαστε οι έφηβοι πολίτες ενός ψηφιακού κόσμου που αρχίζει να ξεπερνάει την εφηβεία του. Το πρόβλημα είναι ότι την ξεπερνάει γρήγορα. Οι κανόνες του παιχνιδιού που ήδη μετράει 1,2 zettabytes δεδομένων αλλάζουν συνέχεια. Τους ακολουθούμε για να πάρουμε θέση στο τραπέζι σαν ώριμοι και ικανοί παίκτες. Και στα τρία zetta τα ξαναλέμε.
Στη δουλειά
Καλώς ή κακώς, στο γραφείο περνάμε πολλές ώρες. Τις περισσότερες απ΄ αυτές τις περνάμε συνδεδεμένοι στο Ίντερνετ. Το ίδιο το γραφείο, δηλαδή, τις περνάει συνδεδεμένο στο Ίντερνετ. Πολλοί εργοδότες έχουν ξεκλειδώσει την πρόσβαση στο Facebook και στα λοιπά κοινωνικοδικτυωτικά sites, γιατί τα αντιμετωπίζουν ως εργαλεία που δυνητικά θα βοηθήσουν την επιχείρηση. Η χειροβομβίδα του NSFW έχει ήδη απασφαλιστεί.
Αφαίρεσε τον κολαούζο «σταλμένο από το iPhone, iPad, BlackBerry μου». Δώδεκα μήνες πριν μια τέτοια υπογραφή ήταν απλώς ανεκτή. Τώρα είναι μια επιδειξιομανία εντελώς περιττή (όλοι άλλωστε έχουν ένα smartphone ή ένα pad).
Εξασκήσου στο Windows key + D. Είναι ο μικρός συνδυασμός που θα εξαφανίσει εν ριπή οφθαλμού τις τσόντες από το desktop του PC σου σε περίπτωση που μπει στο γραφείο κάποιος πελάτης ή ο διευθυντής. Command + H είναι το μάντρα σου σε περίπτωση που δουλεύεις σε Mac.
Κομμένο το tassospapariadis®tassospapariadis.com. Εκτός αν θες να δικαιώσεις το επίθετο εργασίας σου και να φαίνεσαι με κάθε mail και κάθε login ένας μεγαλομανής παπάρας.
Πώς δεν τελειώνεις ένα επαγγελματικό e-mail: «Ciao». Εκτός αν είσαι ο Μπερλουσκόνι. Ή απευθύνεις το επαγγελματικό e-mail σε κάποια από τις ερωμένες του για κάποια δουλειά αντίστοιχη μ΄ αυτές που έκανε στον Σίλβιο. «Φιλιά». Παράτολμο. Στην τραβηγμένη του εκδοχή παραπέμπει και στον Ιούδα. «ΧΧΧ». Ακόμα πιο παράτολμο. Στην τραβηγμένη του εκδοχή παραπέμπει στον Ρον Τζέρεμι. «Buy». Ή «Για». Ή «τα λαίμε». Η ανορθογραφία στις ιντερνετικές συναλλαγές είναι κάτι σαν χειραψία με παλάμη που είναι λερωμένη με γράσο.
Ψάξε τον εαυτό σου στο Google. Όχι για να δεις αν υπάρχεις, αλλά για να σιγουρευτείς ότι δεν υπάρχεις κάπου γυμνός, πασαλειμμένος με σοκολάτα, σαντιγί ή άλλα παχυντικά.
Σετάρισε την αποστολή των e-mails σου με δύο λεπτά καθυστέρηση. Τα 120 αυτά «άχρηστα» δευτερόλεπτα θα σου επιτρέψουν κάποτε να σβήσεις τη βλακεία που έγραψες κατά λάθος στο μήνυμα προς τον πιο σημαντικό σου πελάτη.
Υιοθέτησε μια συγκεκριμένη γραμματοσειρά. Ή άσε τη γραμματοσειρά να σε υιοθετήσει. Η παλιομοδίτικη: Αν στο βάθος του μυαλού σου ο υπολογιστής είναι μια γραφομηχανή χωρίς χαρτί, αν τα e-mails σου ξεκινάνε με το «Αγαπητή κυρία/κύριε» και τελειώνουν με το «Με εκτίμηση», αφέσου στη διαχρονική κομψότητα των Times New Roman ή των Courier New. Η ψαρωτική: Φαντάσου τα μικροσκοπικά Arial ή τα Calibri, μόνο με πεζά γράμματα, στριμωγμένα σε μια αράδα που αποτελείται από αυστηρές εντολές που χωρίζονται μεταξύ τους μόνο με κόμματα και ερωτηματικά. Είσαι το αφεντικό και δεν έχεις χρόνο να φανταστείς τίποτε άλλο. Αυτή που πρέπει να αποφύγεις: Οποιαδήποτε στην bold κεφαλαία εκδοχή της. Θα σε κάνει να μοιάζεις σαν ξεπερασμένος καραβανάς στα όρια της σύνταξης που προσπαθεί να επιβληθεί με φωνές, μουγκρητά και σάλια που πετάγονται.
Σε περίπτωση που σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις το Διαδίκτυο προκειμένου να γίνεις δισεκατομμυριούχος: Μην κρεμάς τους φίλους σου: Κινδυνεύεις να την πατήσεις όπως ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ και ένα μέρος των δισεκατομμυρίων να πάνε σε αποζημιώσεις και ασφαλιστικά μέτρα. Ντύσου σαν δισεκατομμυριούχος: Όχι σαν τον Στιβ Τζομπς, διάλεξε κάποιον άλλο δισεκατομμυριούχο. Ο Τζομπς είναι ο μόνος δισεκατομμυριούχος που δικαιούται να κυκλοφορεί με αθλητικά και χιλιοφορεμένο τζην.
Προετοιμάσου για φιάσκο: Τουλάχιστον ένα θα σκάσει στην καριέρα σου. Αντιμετώπισέ το σαν άντρας, πάρ΄ το αλλιώς, ξεκίνα από την αρχή και μην πεις κουβέντα για το πόσα λεφτά έχασες.
Το «συννεφο» Κάποτε ο προσωπικός υπολογιστής ενός άντρα ήταν το κάστρο του. Ό,τι έσωζε εκεί παρέμενε δικό του και μόνο δικό του. Η «μυστικοπάθεια» είχε πολλά προφανή πλεονεκτήματα, αλλά και ένα τεράστιο μειονέκτημα: αν ο δίσκος κράσαρε, τα πάντα χάνονταν. Το βασίλειό του εξαφανιζόταν. Το «σύννεφο» (cloud) είναι ο εναλλακτικός τρόπος αποθήκευσης δεδομένων.
Αντί να βρίσκονται φυλαγμένα σε ένα και μόνο επισφαλές μέρος, τοποθετούνται διάσπαρτα στο Ίντερνετ σε μια σειρά από φιλόξενους servers. Και απολαμβάνουν δύο πλεονεκτήματα: α) Είναι άτρωτα σε οποιαδήποτε μηχανική βλάβη ή ατύχημα (το laptop πέφτει στη θάλασσα, το κινητό στα χέρια του πορτοφολά κ.λπ.). β) Είναι προσβάσιμα ανά πάσα στιγμή, σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρίσκεσαι.
Το «σύννεφο» γνώρισε τις πρώτες του δόξες το 2004 ως κομμάτι του Human Genome Project, ενός προγράμματος που κατάφερε να αναπτύξει ταχύτητες μεγαλύτερες από οποιονδήποτε πανίσχυρο supercomputer και συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάλυση του ανθρώπινου DNA.
Το εγγύς μέλλον του λέγεται iCloud και, όταν με το καλό η Apple το θέσει σε πλήρη λειτουργία, θα έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύει μουσικές, εικόνες, βίντεο, έγγραφα, τα πάντα. Κατά κάποιον τρόπο, μέσα από το «σύννεφο» θα ανατείλει η επόμενη μέρα: μετά τους μαλακούς και τους σκληρούς δίσκους θα πάμε στον έναν, τον καλό, τον άυλο.
Στο Twitter: Για να αποφύγεις τις «ξόβεργες»
Διαλέγεις μια αξιοπρεπή φωτογραφία προσώπου.Αυτό σημαίνει: α) Βάζεις φωτογραφία, δεν αφήνεις το κενό άβαταρ. β) Φροντίζεις να είναι αξιοπρεπής.
Το ότι μια γκόμενα σε ακολουθεί στο Twitter δε σημαίνει αυτομάτως ότι σε γουστάρει. Εκτός αν άρχισε να σε ακολουθεί μετά από εκείνο το βράδυ στο σπίτι της.
Δεν ποστάρεις μεθυσμένος. Κυρίως μετά από εκείνο το βράδυ στο σπίτι της.
Η σιωπή δεν είναι αμαρτία. Αν δεν έχεις κάτι να πεις/ γράψεις, δεν τρέχει τίποτα. Πολύς κόσμος χρησιμοποιεί το Twitter αποκλειστικά ως πηγή ενημέρωσης και όχι ως μέσο έκφρασης. Το να μην ποστάρεις ποτέ είναι θεμιτό. Το να ποστάρεις βλακείες όχι.
Δεν ποστάρεις ερωτήσεις που απαντιούνται πανεύκολα μέσω Google. Η απάντηση που θα πάρεις είναι: «Ψάξ΄ το στο Google».
Ποστάρεις με συνέπεια. Προσοχή: η καθημερινή «καλημέεερα» και η «καληνύυυχτα» δε δείχνουν συνέπεια. Έχουν συνέπειες.
Για να ξέρεις πού πατάς. Όταν πρωτομπείς στο Twitter, θα συναντήσεις/αντιμετωπίσεις πέντε βασικές κατηγορίες ανθρώπων: Αυτόν που γράφει διαρκώς ειδήσεις (χρήσιμος, αλλά μπουκωτικός). Το συγγραφέα/δημοσιογράφο/τίποτα που μόλις δημοσίευσε κάτι (θα σ΄ το πασάρει φράση φράση). Τον παπάρα («Να βάλω ριγέ ή καρό πουκάμισο;», «Ποπό, τα σουτζουκάκια της κυρα-Μαρίας είναι ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ!»). Αυτήν που θέλει ντε και σώνει να κάνει κάτι με ένα σελέμπριτι (θα την καταλάβεις από τα ποσοστά αλληλεπίδρασης που έχει με το λογαριασμό του Γιώργου Τσαλίκη). Τον «νέο» («Είμαι νέος», «Γεια, είμαι νέος. Τι παίζει εδώ;», «Γεια, νέος. Τι νέα;»).
Περιορίζεσαι στους 140 χαρακτήρες. Αν έχεις περισσότερα να πεις, δεν τα σπας σε οκτώ tweets. Γράφεις blog.
Στο online dating. Ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο μπήκαμε στο Ίντερνετ και ακόμα και τώρα παραμένει στο Hall of Fame.
Μακριά από τα δωρεάν sites γνωριμιών. Υπάρχει λόγος που είναι δωρεάν. Αν δε θέλεις να πέσεις πάνω στη φύρα ή στους ψυχανώμαλους, μάλλον θα πρέπει να δαπανήσεις το κατιτίς. Δες το σαν επένδυση – θα γλιτώσεις τα έξοδα του δικηγόρου για τα ασφαλιστικά μέτρα.
Οι «πειραγμένες», παραπλανητικές φωτογραφίες προσώπου είναι αποδεκτές. Αρκεί να μην είναι υπερβολικά πειραγμένες. Και -φυσικά- να δείχνουν το πρόσωπο. Άντε το πρόσωπο μαζί με το μπούστο. Όχι το πέος. Σίγουρα όχι το ερεθισμένο πέος.
Ξέχνα το videoprofile. Άσ΄ τη να απογοητευτεί μια και καλή όταν σε συναντήσει. Δώσε λίγο χρόνο στην τύχη σου. Γιατί να της τη σπάσεις προκαταβολικά;
Πάρε μια δεύτερη γνώμη. Διάλεξε τον πιο κυνικό και βρομόστομο φίλο σου. Δείξ΄ του το προφίλ σου. Άκου τι έχει να σου πει.
Μην ξανοίγεσαι. Ψάχνεις κάποια που μπορεί να εκτιμήσει τη δραματικότητα των παύσεων του Μπερλιόζ στα Dies Irae της φανταστικής Συμφωνίας; Μη χαλάς το bandwidth του κοσμάκη. Δεν πρόκειται να τη βρεις στο Ίντερνετ.
Μην εμφανίσεις τα εκπτωτικά κουπόνια της Groupon στο πρώτο ραντεβού. Εκτός ίσως από αυτά που θα σου κόψουν κάτι από το κόστος της ημιδιαμονής στο ξενοδοχείο «Η φωλίτσα του Γανυμήδη».
Η διακριτικότητα είναι αρετή. Αν το πρωί της Δευτέρας πέσεις τυχαία πάνω στην άγνωστη με την οποία έκανες cybersex την Κυριακή το βράδυ, μην τρέξεις καταπάνω της φωνάζοντας: «Καλημέρα, ahortagh roufixtra 79». Ιδίως αν συνοδεύεται από ένα συμπαθητικό κύριο και δυο πιτσιρίκια που μοιάζουν λίγο και στους δυο τους.
Στο Facebook: Τώρα πια, επτά χρόνια μετά τη δημιουργία του, υπάρχουν κάποιοι κανόνες.
Δεν ανεβάζεις μαζικά τσιτάτα του Πάολο Κοέλιο. Ούτε πέντε απανωτά βιντεοκλίπ της Αλέκας Κανελλίδου. Γενικά, δε βομβαρδίζεις τον κόσμο. Ειδικά με συναισθηματικές μπούρδες.
Κομμένο το «poking». Από την αρχή μια ψιλοβλακεία ήταν. Σήμερα θεωρείται το ίδιο αγένεια με το να κορνάρεις κάτω από το σπίτι της για να κατέβει.
Δεν κάνεις accept τους γονείς σου. Ακόμα καλύτερα, δεν τους μαθαίνεις να μπαίνουν στο Facebook.
Δεν μπαίνεις στο λογαριασμό της κοπέλας σου. Αν βρεθείς κατά λάθος, δεν τσεκάρεις τα μηνύματά της. Εκτός αν ο στόχος είναι κάποια στιγμή το relationship status να αλλάξει σε «Paranoia».
Facebook μετά τις 23:00; Κακή ιδέα. Στις 23:15 το πολύ θα βρεθείς να χαζεύεις το προφίλ της πρώην. Τα άλμπουμ της συγκεκριμένα. Το τελευταίο, με τις διακοπές με τον καινούριο της γκόμενο.
Το φακέλωμα. Το ξέρεις ήδη, αλλά αν το δεις γραμμένο, θα κατανοήσεις καλύτερα την κλίμακα στην οποία συμβαίνει: όποιο site κι αν επισκεφτείς, καταγράφει την Ip address σου. Κάθε μήνυμα που έστειλες ή έλαβες, από το e-mail, το FB, το Twitter ή οποιοδήποτε άλλο μέσο, καταγράφεται. Και όλα είναι ανιχνεύσιμα. Και κάθε δικαστήριο έχει δικαίωμα να τα ζητήσει και να τα χρησιμοποιήσει ως τεκμήρια σε περίπτωση που μπλεχτείς άσχημα. Σωτηρία δεν υπάρχει. Αν είσαι καταζητούμενος ή σε διαδικασία διαζυγίου, κόψε το Ίντερνετ.
Στον τζόγο. Κάθε χρόνο στο Ίντερνετ παίζονται και χάνονται πάνω από 15 δισ. ευρώ. Κάποια από αυτά τα λεφτά είναι ή μπορούν να γίνουν δικά σου.
Πρωτάρης; Ξεκίνα να παίζεις με credits και όχι με λεφτά. Τα tutorials θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις πώς παίζεται κάθε παιχνίδι ή στοίχημα και να υπολογίσεις τις πιθανότητές σου.
Έμπειρος; Συγχαρητήρια. Επειδή, όμως, πάντα μπορείς να μάθεις κάτι από κάποιον πιο έμπειρο, δοκίμασε να τον βρεις σε κάποιο forum και να συζητήσεις μαζί του.
Πόκερ; Αν πάνω στο μισάωρο δεν έχεις εντοπίσει τον «ψάρακα», τον πιο αρχάριο παίκτη του ηλεκτρονικού τραπεζιού, πιθανότατα ο αρχάριος είσαι εσύ. Φύγε πριν σε μαδήσουν.
Πολύ πόκερ; Κατέβασε κάποιο software (όπως το Hold΄em Manager ή το PokerTracker) που θα σε βοηθήσει να κρατάς στατιστικά – δικά σου και των άλλων.
Χαμένος; Οι πιθανότητές σου να ρεφάρεις είναι -έτσι κι αλλιώς- ελάχιστες. Πόνταρε τα τελευταία σου χρήματα σε κάτι κουλό, σε κάτι που συμβαίνει στο πρωτάθλημα του Σαν Μαρίνο ή στο Κύπελλο των Νήσων Φαρόε. Αν σου κάτσει, θα δίνει καλύτερη απόδοση από οτιδήποτε συμβαίνει στην Premier League ή στο NBA.
Η επανάσταση. Το Ίντερνετ είναι η νέα Άγρια Δύση, το φυτώριο απ΄ όπου θα ξεφυτρώσουν οι νέοι ήρωες και οι νέοι εχθροί. Οι κυβερνήσεις της Αιγύπτου και της Τυνησίας δεν το πήραν χαμπάρι και αυτομάτως πέρασαν στη δεύτερη κατηγορία των (εχθρών.) Οι πρώτοι (οι ήρωες) λειτουργούν ως εξής: α) Χρησιμοποιούν το Facebook – οι διαδηλώσεις στην Πλατεία Ταχρίρ σε μεγάλο βαθμό συντονίστηκαν μέσω των γκρουπ που ίδρυσε ο Wael Ghonim (Αιγύπτιος, στέλεχος της Google). β) Επικοινωνούν μέσω Twitter – βοηθάει στο μεταξύ τους συντονισμό, αλλά και στην ενημέρωση των δημοσιογράφων και των opinion makers που έχουν με το μέρος τους. γ) Συμμαχούν με τους χάκερς – τα κύματα επιθέσεων στα φιλοκυβερνητικά ιρανικά sites αποδεικνύουν ότι οι χάκερς όλου του κόσμου διψούν για ιδεολογική αναγνώριση. δ) Είναι προετοιμασμένοι για το μπλακάουτ. Αργά ή γρήγορα θα γίνει. Στην Αίγυπτο, π.χ, έγινε στις 27/1/11 – η κυβέρνηση «έκλεισε» το Ίντερνετ, απλώς το έκανε αργά. Οι διαδηλώσεις είχαν ήδη πάρει το δρόμο τους.
Σε κάθε περίπτωση
Φάε σαν άνθρωπος. Η συμπαθής κοινότητα του foodblogging μπορεί να ζήσει και με μία μόνο φωτογραφία από κάθε πιάτο που υπάρχει στο τραπέζι σου. Ή και χωρίς αυτήν.
Μην κάνεις ζαβολιές. Προφανώς το Ίντερνετ είναι το απόλυτο σκονάκι, αλλά πάλεψέ το και λίγο μόνος σου το τεστάκι.
Βάλε το λιθαράκι σου. Μη σκέφτεσαι μόνο τι μπορεί να κάνει η Wikipedia για σένα. Σκέψου τι μπορείς να κάνεις κι εσύ για τη Wikipedia.
Σε βλέπουν. Πιο συγκεκριμένα, σε βλέπουν οι γείτονές σου. Κι αυτό αρκεί για να μην ονομάσεις το wireless σου «Skliros gamias g.7».
Ξεκόλλα. Μη μένεις συναισθηματικάδεμένος σε απαρχαιωμένα social networks. Ξεγράψου και κάνε sign up σε κάποιο σύγχρονο. Έτσι κι αλλιώς, αυτό θα κάνουν όλοι οι άλλοι και θα μείνει μόνος σου.
Ο θεμελιώδης νόμος του Μέρφι για το Ίντερνετ: Οι γυμνές σου φωτογραφίες ή εκείνο το sex tape που έφτιαξες στις διακοπές κάποια στιγμή θα βγει online. Πάρ΄ το απόφαση ή τράβα μόνο τοπία.
Δύο αλήθειες για την Chatroulette: Αν συνδεθείς κι έχεις το πρόσωπό σου καλυμμένο, κανείς δεν πρόκειται να σου δώσει σημασία. Τζάμπα ο κόπος. Αν συνδεθείς κανονικά, φόρα παρτίδα, θα πετύχεις γνωστό.
Λαμογιές; Γιατί όχι; Αν μπορείς να χακέψεις κάτι, κάν΄ το. Θα κερδίσεις γνώσεις που ίσως κάποτε σε βοηθήσουν να σώσεις το δικό σου laptop από το χάκεμα.
Κράτα μικρό καλάθι. Ειδικά αν ο τίτλος του blog που έχεις μπροστά σου είναι: «Αποκλειστικό: Έρχεται και υπογράφει ο Μέσι στην ΑΕΚ».
Κράτα το επίπεδό σου. Το σεξ σε δημόσιο χώρο θεωρείται γουρουνιά, ακόμα και στη Second Life.
Κράτα αρχείο. Πριν φύγεις για το αεροδρόμιο, τύπωσε καλού κακού τα εισιτήρια και τα receipts της διαμονής που έκλεισες online.
Η μαύρη αλήθεια του Μέρφι για το social networking: Κάθε post που γίνεται για να διορθώσε τα λάθη ενός άλλου post θα περιέχει τουλάχιστον ένα λάθος.
Συγκρατήσου. Στο Ίντερνετ υπάρχει τζόγος, υπάρχουν γυναίκες και υπάρχουν και εκατομμύρια πράγματα να αγοράσεις. Κι εσύ έχεις μόνο μία πιστωτική κάρτα. Διαχειρίσου τη με σοφία, για να μπορείς να πληρώσεις το λογαριασμό που θα σου επιτρέψει να έχεις Ίντερνετ και τον επόμενο μήνα.
Κοιμήσου λίγο. Όχι πάνω στον υπολογιστή. Κλείσ΄ τον και πήγαινε στο κρεβάτι. Άσε το smartphone στο σαλόνι.
