Δευτέρα με τη βοήθεια ενός γιατρού στην Ελβετία, αναφέρει σήμερα η εν λόγω εφημερίδα, καθώς και η «Λα Ρεπούμπλικα».
Ο Λούτσιο Μάγκρι, 79 ετών, το είχε σκεφθεί επανειλημμένα και είχε ήδη μεταβεί δύο φορές στην Ελβετία, για να αλλάξει γνώμη την τελευταία στιγμή. Όμως το τελευταίο ταξίδι του εκεί, την Παρασκευή, ήταν και το ύστατο, αφηγείται η «Ρεπούμπλικα».
«Μια αληθινή κατάθλιψη, που ήταν αδύνατο να γιατρευτεί. Μια αργή ολίσθηση στο μαύρο εξαιτίας ενός συνδυασμού από δημόσιους και ιδιωτικούς λόγους», γράφει η «Ρεπούμπλικα» αναφερόμενη στην απόφαση του δημοσιογράφου να αυτοκτονήσει.
«Ο προσωπικός πόνος εξαιτίας του θανάτου της γυναίκας του, της Μάρα, που ήταν το φίλτρο του με τον κόσμο, ήρθε να προστεθεί σε μια πολιτική αποτυχία η οποία ήταν προφανής και μπροστά στα μάτια όλων», συνεχίζει η εφημερίδα.
Η σύζυγος του Λούτσιο Μάγκρι πέθανε πριν από χρόνια από ένα καρκίνο, ενώ η πολιτική αποτυχία στην οποία αναφέρεται η εφημερίδα είναι αυτή της άκρας αριστεράς στην Ιταλία, με την πλήρη περιθωριοποίηση των διάφορων μικρών κομμουνιστικών οργανώσεων. «Ο Μάγκρι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και ο κόσμος τα τελευταία χρόνια διέψευδε αφόρητα την ουτοπία του», γράφει η «Ρεπούμπλικα».
Ο Λούτσιο Μάγκρι, ο οποίος είχε στρατευθεί στα νιάτα του στη νεολαία της Χριστιανοδημοκρατίας (DC), εντάχθηκε το 1958 στο PCI. Το 1969, με τη βοήθεια δύο άλλων νεαρών αριστερών, ίδρυσε την «Il Manifesto», η οποία εμφανίσθηκε ως μια κριτική φωνή στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Στο τέλος της ίδιας χρονιάς διαγράφηκε από το PCI και το 1974 ίδρυσε το Κόμμα της Προλεταριακής Ενότητας, το οποίο 10 χρόνια αργότερα θα ενταχθεί στο PCI.
Το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Μια πιθανή ιστορία του PCI» εκδόθηκε το 2009.
Η Ελβετία ανέχεται την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις.
Ενώ η άμεση ενεργή ευθανασία (ανθρωποκτονία εκ προθέσεως με στόχο να σταματήσουν τα βάσανα κάποιου) απαγορεύεται, η έμμεση ενεργή ευθανασία (χορήγηση μιας ουσίας, οι παρενέργειες της οποίας μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια της ζωής) και η παθητική ευθανασία (διακοπή της λειτουργίας ή άρνηση να τεθούν σε λειτουργία μέσα για τη διατήρηση της ζωής) δεν τιμωρούνται.
Εξάλλου η υποβοηθούμενη αυτοκτονία (ο αυτόχειρας παίρνει ο ίδιος τη θανατηφόρα δόση) επιτρέπεται επίσης.
