Μας πήραν τηλέφωνο από πολύ γνωστό εκδοτικό οίκο. Μια άγνωστη, αλλά ευγενέστατη κυρία μας ρώτησε ποιες είναι οι προτιμήσεις μας για να ικανοποιήσει καλύτερα τις ανάγκες μας.
Μας πήραν τηλέφωνο και από έναν άλλο, πολύ φρέσκο εκδοτικό οίκο. Η ίδια η εκδότρια. Άγνωστη, αλλά επίσης ευγενέστατη, μας ζήτησε συγγνώμη που θα έκλεβε τον χρόνο μας και μας συστήθηκε. Τη λένε Βάνα, είναι νεότατη και στάζει αξιοπρέπεια.
Πήγαμε σε ένα κεντρικό θέατρο να δούμε παράσταση. Όλοι μες στις ευγένειες. Από την ταμία και την ταξιθέτρια ώς την μπαργούμαν, που μας έφερε τα ποτά μας στο τραπεζάκι χωρίς να το ζητήσουμε. Πήραμε τηλέφωνο σε γνωστή μουσική σκηνή για να κλείσουμε τραπέζι σε έναν φίλο μας. Ο υπεύθυνος των κρατήσεων έλειπε και μας εξυπηρέτησε κάποιος κύριος «του μαγαζιού», όπως μας είπε. Ήταν επίσης ευγενής και επιπλέον μας πήρε τηλέφωνο μία μέρα πριν για να μας πει ότι όλα ήταν οκ. Τηλεφωνήσαμε στην Εθνική Πινακοθήκη για να μάθουμε τις ώρες επισκέψεων. Προθυμότατη νεαρή σκοτώθηκε να μας εξυπηρετήσει παρέχοντάς μας κάθε πληροφορία για την έκθεση. Επικοινωνήσαμε με το γραφείο Τύπου του ΥΠΠΟΤ – μακρινό όνειρο λίγους μήνες πριν – και η υπεύθυνη έκανε το παν για να απαντήσει στις απορίες μας σε χρόνο διαστημικό. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί να αγοράσουμε ένα μπλουζάκι και η μαντάμ δεν ξίνισε όταν κατάλαβε ότι μας φάνηκε ακριβό. Αντιθέτως, μας έκανε έκπτωση χωρίς να τη ζητήσουμε.
Βεβαίως, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Πολλές. Αλλά δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα διότι, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, θα υποχρεωθούν κι αυτοί να αλλάξουν ύφος και στυλ. Θέλουν, δεν θέλουν. Αλλιώς θα τους φάει η μαρμάγκα και θα πάνε από ’κεί που ’ρθαν. Για κάποιους κακομαθημένους μιλώ, που συνήθισαν να τους έχουν όλοι στα όπα - όπα άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας. Όπως, για παράδειγμα, κυρία επί των δημοσίων σχέσεων γνωστού πολιτιστικού κέντρου με attitude ξεπερασμένης Πομπαντούρ, που προκαλεί όχι την αγανάκτηση, αλλά τον οίκτο. Και ξέρετε γιατί; Διότι μοιάζει τόσο πολύ εκτός τόπου και χρόνου η καημένη, που σκέφτεσαι ότι αργά ή γρήγορα θα εξοστρακιστεί από το νέο savoir faire. Όπως θα χάσουν τους πελάτες τους και κάποια γνωστά θεατράκια που έχουν θησαυρίσει επί χρόνια από υπερβολικά γενναίες επιδοτήσεις και τώρα κατεβάζουν, λέει, το εισιτήριο από 20 σε 17 ευρώ. Μα πού ζουν, αλήθεια; Σε άλλη γη, σε άλλα μέρη;
