tromaktiko: Thanks God, George, you are history!

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Thanks God, George, you are history!



Αγαπητέ φίλε αναγνώστη, συνοδοιπόρε της ζωής εντός του ξαναματαεπαναεπικαιροποιημένου μνημονίου και της αγωνιώδους αναζητήσεως του νέου ανθυποπρωθυπουργού, του ανεύθυνου, του υπογράφοντος και πρωτίστως του...
 εμφυτευμένου με το ζόρι στην καρέκλα ταύτη, την ύπατη, την εξουσιαστική, την ηλεκτρική ούτως ειπείν και μη χειρότερα, δόξω τω Μεγαλοδύναμο Όλι Ρεν, το Λυτρωτή και εκ Νορβηγίας της σολωμοτραφείσας ορμώμενο, σήμερον δε θα απευθυνθώ σε σένα. Σήμερον την τιμητική του έχει ο – πάλαι ποτέ κραταιός – George, ο αμερικανοτραφής, ό απόλυτος γόνος εξουσίας, ο ταλαιπωρητής πλείστων χωρών και εθνών ολοκλήρων, ο αντιπαθής στα μήκη και τα πλάτη (και τα βάθη, γιατί όχι;) της υφηλίου – τολμώ να γράψω –, ο προβατόνους πλην μοχθηρός ηγεμών, την οικογενειοκρατία μου inside…

Στο σημείο αυτό φίλε αναγνώστη και προ της εκκινήσεως της σε δεύτερο πρόσωπο απευθύνσεώς μου στον (ελληνιστί) Γεώργιο, θα σου κάνω μια προσωπική αποκάλυψη παύλα εκμυστήρευση. Πιστός στο γενικότερο πνεύμα της καθημερινής εσχάτως, πρακτικής, και ανταποκρινόμενος πλήρως και ανυπερθέτως στα κελεύσματα των καιρών, θα μπλοφάρω στεγνά. Κάπου στην κάτωθι παρόλα και εν είδη ανοικτής επιστολής κατεβατούρα θα υπάρχει μια γερή, τρανταχτή και εναρμονισμένη πλήρως με το χαρτοπαιγνιακό τούτο, περιβάλλον στο οποίο εσχάτως άπαντες διαβιούμε, μπλόφα. Εννοείται βεβαίως και σαφώς ότι δεν πρόκειται να σου αποκαλύψω εξαρχής το περιεχόμενο της μπλόφας που αριστοτεχνικώς και αριστουργηματικώς – ομολογουμένως - θα αναπτύξω ως ακολούθως και θα πρέπει να είσαι λίαν ευτυχής που εκ της αφετηρίας του κειμένου γνωρίζεις ότι υπάρχει τοιαύτη παγίδα. Ξεκινώ, σε πνεύμα αντικειμενικό, καταγγελτικό μα και αυταποδεικτικό συνάμα την κατάθεση αυτή ψυχής και εγκεφαλικής ουσίας, της φαιάς της λεγομένης, της ρημάδας:

Αμερικανοτραφή, εθνοδεσμώτη και ουχί μόνον, απεχθή τε ηλιθιοδέστερε των ηλιθίων, George,

Απευθύνομαι σε σένα προσωπικώς και ευθέως, προκειμένου να αναδείξω παντιοτρόπως και ποικιλοτρόπως αφενός το πασιφανές έλλειμμα δημοκρατικότητος και δικαιοσύνης που εν είδη βρόγχου εξαναγκάζει τα έθνη να ασφυκτιούν σε ένα περιβάλλον όπου τα μέσα («ενημέρωσης», τρομοκράτησης των πληθών και πλείστα άλλα) επιβάλλουν και διαμορφώνουν συνειδήσεις και αφετέρου την (κατά)δική σου καταστροφική συμβολή στο κακό το χάλι το οποίο άπαντες σήμερον βιώνουμε επωδύνως και άνευ ελπίδος.

Τι ήσουν George και πώς κατάφερες να διατελέσεις ως ο απόλυτος άρχων του έθνους σου; Ποια ήτο τα χαρακτηριστικά και οι προϋποθέσεις που διέθετες ώστε να καταφέρεις να αναρριχηθείς στα ύπατα αξιώματα; Η οξυδέρκειά σου; Η αποφασιστικότητά σου; Η αδιαμφισβήτητη ηγετική σου φυσιογνωμία; Ας γελάσω τρις, άπαξ για κάθε μία ιδιότητα που προφανέστατα δε διέθετες, αν και θα έπρεπε, προκειμένου να ασκήσεις επαρκώς τα καθήκοντα που απορρέουν εκ της ταύτης θέσεως, του ηγεμόνως ούτως ειπείν. Τι ήσουν λοιπόν George εν τέλει;

Κατά βάσιν ήσουν γόνος απλά. Ήσουν απόγονος ηγεμόνος, ήσουν κληρονόμος εξουσίας, ήσουν ένας τυχαίος καθόλη τη σημασία της λέξεως. Έτυχε να βρεθείς με την εξουσία στα πόδια – ούτε καν στα χέρια – σου και απλά έσκυψες και τη μάζεψες. Δεν είχες καμία δεξιότητα, κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, καμία αξιοσημείωτη ικανότητα, πιθανότατα να είσαι κάποιος πολύ κάτω του μέσου όρου αντιληπτικότητας και δυνατότητας εκτίμησης και αντιμετώπισης απλών καθημερινών προβλημάτων. Έγινες αυτός που έγινες, μόνο και μόνο επειδή υπήρξε ηγεμών του έθνους τις τύχες του οποίου ανέλαβες και εσύ, πρόγονός σου με το αυτό επίθετο και το αυτό όνομα. Πέραν τούτου, ουδέν George.

Στηρίχθηκες από τα μέσα George, δεδομένου ότι μόνος σου δεν ήσουν ικανός να σταθείς, καθότι παντελώς ανίκανος. Γκαφατζής εξορισμού και με ένα ακατανόητο παύλα εξόφθαλμα αμήχανο χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη, εξοργιστικό και καταθλιπτικό τη ίδια στιγμή, ένας τσαρλατάνος από φύση και όχι από πρόθεση. Ένα υποχείριο επιτηδείων ήσουν και τίποτα περισσότερο, μια φιγούρα αξιολύπητη, ένας καταστροφικός συνδυασμός αφέλειας, υποτέλειας και κυνικότητας.Mixed grill συνταγή του αφανισμού. Αδιανόητος και ανόητος, ο τέλειος αχυράνθρωπος στην απόλυτη θέση εξουσίας. Ένας νάνος δυσθεώρητος, μια κουτσουλιά που μόλυνε το υπερπέραν…Κι όμως! Κάθε γκάφα ολκής παρουσιαζόταν ως χαριτωμενιά του ηγέτη πλην ανθρώπου με σάρκα και οστά, κάθε σφάλμα εκ της ηλιθιότητάς σου εκπορευμένο, χαρακτηριζόταν ως μαγική κίνηση στην πολιτική σκακιέρα στην οποία μόνο εσύ μπορούσες να προβλέψεις τις κινήσεις μέχρι τέλους και κάθε ζημιά καταστροφική, ήταν το μη χείρον από τη δεδομένη και επικείμενη καταστροφή. Τα μέσαGeorge, τα μέσα…την ενημέρωσή μου μέσα!

Κάποιοι σε κατηγορούν ότι όλα έγιναν για τα πετρέλαια George. Όλα για τα λεφτά και όλα για να τα πάρουν εκείνοι που σε κότσαραν στη θέση του ηγεμόνος προκειμένου να παίξεις το παιχνίδι του «ακούω προσεκτικά και εκτελώ ευλαβικά». Πάντα οι μαριονέτες σαν κι εσένα έχουν μια προτίμηση στο να δρουν εκεί που οι πλουτοπαραγωγικές πηγές περιμένουν καρτερικά την άντλησή τους από τους παγκόσμιους επιτήδειους. Και πάντοτε βρίσκεται ένας μικρός και ασήμαντος George, υπεράνω πάσης υποψίας τυχάρπαστος, να εκτελέσει τις εντολές με κάθε τίμημα, το οποίο πάντα πληρώνουν οι ανυποψίαστοι και παντελώς αθώοι λαοί. Έχουν άδικο George;

Ή μήπως θεώρησες ότι άπαντες θα υποκλίνονταν στη μοναδική και πανέκλαμπρη πολιτική σου οντότητα πιστεύσαντες τις, εν μέσω περικοκλάδων και λοιπών φαντεζί γιρλαντών, δοσμένες και αποστηθισμένες παρόλες που καθημερινώς και μονοτόνως απήγγειλες από τις οθόνες των υποχθονίων αποβλακωμενομηχανών προς δικαιολόγησιν των αδικαιολογήτων; Είναι τυχαίο που παρά τις πρωτοφανείς αστυνομικές και λοιπές δυνάμεις ασφαλείας, ευρέθη εις τολμηρός πλην άστοχος να σου πετάξει το δεξί του (συμβολικώς πράττων) το παπούτσι, εις ένδειξιν της απαξίωσής του προς το δημόσιον προσωπείον σου, το εθναπεχθές και σχεδόν καθολικά αποδοκιμασθέν πλέον;

Καταλήγοντας καταστροφέα των εθνών και δόλιε, κυνικέ πλην παμμέγιστε στόκε της σύγχρονης ιστορίας, έχω να αναφωνήσω εν μέσω ανακουφιστικών συναισθημάτων, εν και λυτρωθέν: Χαίρομαι ιδιαιτέρως που πλέον idiotεύειςGeorge! Ήσουν πάντα αυτό που στη μητρική σου λέτε «idiot», μα είναι σαφώς απόλαυση να το βλέπεις ιδίοις όμμασι. Ξέρω καλά ότι το σύστημα θα ψάξει και θα βρει τον άνθρωπό του, όμως – μα το Δία – δεν πρόκειται να βρει εύκολα τεφαρίκι σαν και του λόγου σου George… Είσαι μοναδικός και αξέχαστος. Στα τσακίδια George! Ούτε να σε ξέρω δε θέλω George!

Thanks God, George… BUSH…, you are history!

P.S. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, κάθε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχουν με εκείνα που … συνειρμικώς ανεσύρθησαν. Μπλόφα ήταν και πέρασε…Τώρα αν κάποιοι αμετανόητοι, αναρωτώνται γιατί το υποσυνείδητό τους ανέσυρε άλλον George στο συνειδητό, εκτός του προφανούς τέως προέδρου, ας το ψάξουν μόνοι τους…

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
capital.gr
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!