Πάμε με τη σειρά να δούμε τις εκτιμήσεις των πλέον διάσημων οικονομολόγων. Θα ξεκινήσουμε με το διάσημο κ. Καταστροφή, οικονομολόγο του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Nouriel Roubini, που τώρα προβλέπει ύφεση στην Ευρώπη, αναιμική ανάπτυξη στην Αμερική, και οξεία επιβράδυνση στη Κίνα, αλλά και στις περισσότερες από τις ανερχόμενες οικονομίες του πλανήτη. Από τη δική του πλευρά, ο πιο αξιόπιστος οικονομολόγος - καθηγητής του Harvard Kenneth Rogoff, που έχει μελετήσει όλες τις οικονομικές κρίσεις των τελευταίων 800 ετών, προβλέπει μια δεύτερη μεγάλη σύνθλιψη, η οποία θα προκληθεί από τα τεράστια ανοίγματα ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομίας, και που για να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια.
Από τη δική της πλευρά, η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde, προειδοποιεί συνεχώς τις τελευταίες 3 εβδομάδες για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία, φτάνοντας σε σημείο να κάνει λόγο ακόμη και για κίνδυνο να υπάρξουν παρόμοιες καταστάσεις με αυτές του Great Depreciation του 30’. Μάλιστα, προσφάτως η επικεφαλής του ΔΝΤ είχε αναφέρει πως η χριστουγεννιάτικη άνοδος της αμερικανικής αγοράς οφείλονταν απλά σε μια προσωρινή ηρεμία των αγορών. Επίσης, η Κριστίν Λαγκάρντ έχει προειδοποιήσει για σημαντικά προβλήματα στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, κατά τους επόμενους μήνες.
Οι παραπάνω προβλέψεις σίγουρα δεν είναι ασήμαντες. Σίγουρα, οι αμερικανικές αγορές απέχουν πολύ από την Ευρώπη, και ίσως να μην βλέπουν καλά τα νούμερα τρόμου της ευρωζώνης.
Πάμε να δούμε μερικά από αυτά τα νούμερα:
Αρχικά την ώρα που η κρίση χρέους στην ευρωζώνη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη δε μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι οι γαλλικές τράπεζες κρατάνε στα χέρια τους το 27% του χρέους των χωρών PIGS, με τις γερμανικές να κατέχουν το 20% και τις αγγλικές το 14%. Με λίγα λόγια μιλάμε για το 61% ολόκληρου του χρέους της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, και της Γαλλίας.
Ειδικά όσον αφορά τις γαλλικές τράπεζες, η κατάσταση θα μπορούσε πραγματικά να χαρακτηριστική δραματική αν λάβει κανείς υπόψη ότι έχουν το 44% του ανοίγματος ολόκληρου του ιταλικού τραπεζικού τομέα. Από τη δική τους πλευρά, οι αγγλικές τράπεζες έχουν το 30% του ιρλανδικού τραπεζικού χρέους, και οι ισπανικές έχουν το 43% των πορτογαλικών τραπεζών.
Αυτού του είδους η υπερσυγκέντρωση είναι άκρως επικίνδυνη, και εξηγεί το γιατί η ΕΚΤ προσφέρει τώρα φθηνά τριετή δάνεια για να κρατηθούν στην επιφάνεια οι τράπεζες, μέχρι να βρεθεί κάποια λύση. Αυτό όμως δεν είναι λύση, και απλά θυμίζει την περίπτωση των Γάλλων αριστοκρατών, που τους έκλειναν στα μπουντρούμια, λίγο πριν το τέλος τους, για αποκεφαλισμού.
Προσφάτως σε ένα πολύ πετυχημένο σχόλιο η Washington Post είχε γράψει ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί βρίσκονται σε άρνηση, και η πολιτική του δούναι έχει αντικατασταθεί από αυτήν του λαβείν. Όπου λαβείν σημαίνει σας παίρνω πίσω την πολύ ακριβή δημόσια υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τις αμυντικές δαπάνες, την παιδεία, κλπ.
Η εποχή της λιτότητας κερδίζει δυναμική, την ώρα που οι οικονομολόγοι της Wall Street, όπως ο Jan Hatzius της Goldman Sachsπροβλέπουν ανάπτυξη μόλις 1% στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Με τέτοια νούμερα, δύσκολα θα εξαφανιστεί η εισοδηματική ανισότητα.
Είναι ξεκάθαρο ότι κατά το 2012 πολλά θα εξαρτηθούν από την Ευρώπη, εκεί όπου στήνεται η τέλεια καταιγίδα, η οποία καθυστερεί λόγω του ότι η ΕΚΤ δανείζει φθηνό χρήμα στον τραπεζικό τομέα για περίοδο τριών χρόνων. Έτσι όμως απλά αναβάλλει το τέλος!
greekfinanceforum.com
