όλων των κορυφαίων οικονομολόγων παγκοσμίως (όπως είχε σημειωθεί και σε αντίστοιχο χθεσινό σχόλιο) αναμένεται να είναι από πολύ δύσκολη ως εφιαλτικό. Σε αυτή λοιπόν τη λογική θα είναι και το σημερινό σχόλιο, αφού οι προβλέψεις για το 2012 είναι στην πλειοψηφία τους από αρνητικές μέχρι και κάτι παραπάνω. Η παγκόσμια συναίνεση, ακόμη και μεταξύ των «ορθόδοξων» οικονομολόγων είναι απαισιόδοξη, όσον αφορά στην οικονομία.
Το 2012 οδεύουμε σε μια χειρότερη κατάσταση απ αυτήν που ζήσαμε στο διάστημα 2008-2009. Με λιγότερους πόρους, περισσότερο χρέος, και αυξανόμενες λαϊκές αντιδράσεις όσον αφορά στην διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος, οι κυβερνήσεις μάλλον δε θα μπορέσουν να σώσουν την κατάσταση. Ένα είναι σίγουρο ότι πολλοί από τους θεσμούς, και από τις οικονομικές σχέσεις που προκάλεσαν την επέκταση του καπιταλιστικού συστήματος εδώ και 30 χρόνια, σήμερα βρίσκονται σε κατάσταση αποσύνθεσης. Οι ατμομηχανές της παγκόσμιας ανάπτυξης, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, έχουν εξαντλήσει τη δυναμική τους, και βρίσκονται σε παρακμή. Τα νέα κέντρα της ανάπτυξης, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, κ.ά. που εδώ και μια δεκαετία τροφοδοτούν την παγκόσμια οικονομία, έχουν φτάσει στα όριά τους, και η επιβράδυνση θα είναι άμεση. Όσο αφορά την ευρωζώνη, αυτή απλά έχει γονατίσει από την κρίση χρέους, με πολλά κράτη να βιώνουν μια πολύ μεγάλη κρίση και τους λαούς να βιώνουν μια πρωτοφανή λιτότητα.
Η Γερμανία, η Γαλλία, και η Σκανδιναβία θα προσπαθήσουν να αντισταθούν στη φθορά. Η Αγγλία, και πιο συγκεκριμένα το Σίτυ του Λονδίνου, απομονωμένη, ειδικά μετά και την τελευταία του απόφαση να μη στηρίξει την αυστηρή λιτότητα, θα μπει σε φάση αρνητικής ανάπτυξης, με τους τραπεζίτες της να ψάχνουν για ευκαιρίες στις χώρες του Περσικού Κόλπου.
Η Ανατολική και η Κεντρική Ευρώπη, ειδικά η Πολωνία και η Τσεχία, θα αναπτύξουν τις σχέσεις τους με την Γερμανία, αλλά και αυτές θα υποστούν τις αρνητικές επιπτώσεις της χωλαίνουσας παγκόσμιας οικονομίας.
Η Νότια Ευρώπη (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, και Πορτογαλία) θα μπουν σε βαθιά κρίση, λόγω του μεγάλου χρέους, και της λιτότητας, που θα οδηγήσουν σε τεράστιες περικοπές εισοδημάτων, και διάλυση του κοινωνικού κράτους.
Η τερατώδης ανεργία θα εντείνει τις κοινωνικές πιέσεις, και θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις και εξεγέρσεις.
Αν λάβει λοιπόν κανείς υπόψη όλα τα παραπάνω διαπιστώνει μόνο ένα πράγμα. Ότι η διάλυση της ΕΕ είναι αναπόφευκτη. Το ευρώ θα καταργηθεί, και θα αντικατασταθεί από υποτιμημένε εθνικά νομίσματα, και προστατευτισμό ή στην καλύτερη περίπτωση το ευρώ θα μείνει νόμισμα πολύ λίγων χωρών. Ο εθνικισμός θα κυριαρχήσει παντού, ενώ για αυτό έχουμε ήδη πάρει μια πρώτη γεύση κατά τους προηγούμενους μήνες. Τι φα φέρουν οι εξελίξεις στην ευρωζώνη και η κρίση χρέους. Οι τράπεζες του Βορρά θα υποστούν τεράστιες απώλειες από τα δάνειά τους προς τις χώρες του Νότου. Θα χρειαστούν μαζικές διασώσεις, που όμως θα εντείνουν την αντίθεση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, και μεταξύ των φορολογουμένων και των τραπεζιτών. Ο συνδικαλισμός και ο δεξιός λαϊκισμός (νεοφασισμός) θα εντείνουν με την σειρά τους τις ταξικές, και εθνικές συγκρούσεις. Η σε κατάθλιψη ευρισκόμενη, αποσυντονισμένη Ευρώπη, θα διστάσει να εμπλακεί σε οποιαδήποτε αμερικανοκίνητη και εμπνευσμένη από τους Σιωνιστές περιπέτεια στο Ιράν. Θα αντιδράσει ακόμη και στη διαμάχη που φέρεται να ξεκινά η Ουάσιγκτον απέναντι στην Ρωσία. Η Κίνα θα αντιμετωπίσει την παγκόσμια ύφεση του 2012 με διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Μπορεί να στραφεί προς την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών για την εσωτερική της αγορά, αυξάνοντας τα εισοδήματα, και ισοσκελίζοντας έτσι την απώλεια των ξένων αγορών. Η κινεζική ανάπτυξη, που εξαρτάται κυρίως από την κερδοσκοπία των ακινήτων, θα επηρεαστεί αρνητικά μόλις σκάσει η φούσκα. Το αποτέλεσμα θα είναι μια αύξηση της ανεργίας, τοπικές χρεοκοπίες, και εντεινόμενες κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις. Όλα αυτά θα οδηγήσουν ή σε καταστολή, ή σε εκδημοκρατισμό. Το πιο πιθανό είναι να ενταθεί ο έλεγχος του κράτους επί της οικονομίας.
Στη Ρωσία, η εκλογή του Πούτιν θα οδηγήσει τη χώρα σε μικρότερα επίπεδα συνεργασίας με την Αμερική, όσον αφορά σε υπονομεύσεις και κυρώσεις εναντίον των συμμάχων και εμπορικών εταίρων της Μόσχας. Ο Πούτιν μάλλον θα στραφεί σε πιο στενές σχέσεις με την Κίνα, και θα βγει κερδισμένος από την διάλυση της ΕΕ, και την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ.
Η υποστηριζόμενη από τα δυτικά ΜΜΕ ρωσική αντιπολίτευση θα χρησιμοποιήσει την οικονομική της δύναμη για να διαβρώσει την εικόνα του Ρώσου προέδρου, και θα ενθαρρύνει οικονομικά και επενδυτικά μποϋκοτάζ της Ρωσίας. Τέλος, η μεγάλη ύφεση θα πλήξει και την ρωσική οικονομία, αναγκάζοντας το κράτος να επιλέξει μεταξύ περισσότερης συμμετοχής του στις επιχειρήσεις, ή σε κρατικές διασώσεις επιφανών ολιγαρχών.
Το 2011 έθεσε τις βάσεις για την διάλυση της ΕΕ. Ήταν μια πρόβα τζενεράλε για τους επερχόμενους εμπορικούς πολέμους μεταξύ των κραταιών δυνάμεων, και το ενδεχόμενο των λαϊκών αντιδράσεων να εξελιχτούν σε εξεγέρσεις.
Επιπλέον, ο πολεμικός πυρετός που οργανώνουν κάποιοι εναντίον του Ιράν, υπόσχεται να εξελιχτεί σε μεγάλη σύγκρουση στην εν λόγω περιοχή.
Τα εκλογικά αποτελέσματα στην Αμερική, στη Ρωσία, και στη Γαλλία θα εμβαθύνουν τις συγκρούσεις αλλά και τις οικονομικές δυσχέρειες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η πολιτική του Ομπάμα το 2011, προαναγγέλλει στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ρωσία και την Κίνα, αλλά και την υπονόμευση της ανερχόμενης οικονομικά Κίνας. Όσο αυξάνεται η ύφεση, και όσο μικραίνουν οι παγκόσμιες αγορές, ειδικά στην Ευρώπη, η Ουάσιγκτον θα επιχειρήσει να εφαρμόσει πολιτικές περιορισμού των κινεζικών εξαγωγών και επενδύσεων.
Παράλληλα αναμένουμε την εντατικοποίηση των προσπαθειών της Αμερικής να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές εθνικιστικές και κοινωνικές εντάσεις της Κίνας, και να αυξήσει την στρατιωτική της παρουσία στη περιοχή. Δεν θα μας εκπλήξει, ούτε μια προβοκατόρική ενέργεια.
Το 2012 θα δούμε έναν νέο ψυχρό πόλεμο. Ο Ομπάμα έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος, εναντίον της Κίνας.
Στην Ευρώπη, θα ενταθεί η λιτότητα. Οι μειώσεις μισθών, η ανεργία, και οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων θα οδηγήσουν σε καθεστωτικές προκλήσεις, και σε γενικευμένη βίαιη πάλη των τάξεων.
Η λιτότητα, ειδικά στον Νότο, θα συνοδευτεί από χρεοκοπίες κρατών, που θα οδηγήσουν σε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Στην απομονωμένη Αγγλία, θα δούμε μια επιστροφή του Θατσερισμού.
Εν ολίγοις, οι οπισθοδρομικές κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές που μπήκαν σε εφαρμογή το 2011, ετοιμάζουν το σκηνικό για νέα κατασταλτικά αστυνομικά κράτη και καθεστώτα, και πολύ πιθανόν αιματηρές συμπλοκές μεταξύ των αρχών και των ανέργων, αλλά και των νέων, που δεν έχουν κανένα μέλλον (Pakalert Press, GFF).
greekfinanceforum.com
