μπροστά στα ταμεία εσόδων του δήμου εμφανίστηκε μια κομψή γιαγιά (περίπου 80 ετών) η οποία είχε έρθει να πληρώσει από ότι άκουσα την έκτακτη εισφορά. Πριν έρθει είχε πάει στην τράπεζα και είχε βγάλει χρήματα (400€) τα οποία τα είχε όπως πίστευε μέσα σε μια υφασμάτινη μικρή σακούλα φαρμακείου. Φτάνοντας η σειρά της στον γκισέ ακούμπησε την σακούλα στον προεξοχή του πάγκου και έβαλε το χέρι της μέσα για να βγάλει τα χρήματα. Διαπίστωσε τότε (όπως και όλοι μας) ότι η σακούλα είχε ένα σκίσιμο περίπου 15 εκατοστών που έγινε προφανώς με πολύ κοφτερό εργαλείο (φαλτσέτα ή ξυράφι) και τα χρήματα είχαν κάνει φτερά. Η γιαγιά κόντεψε από την στεναχώρια της να λιποθυμήσει. Τότε επενέβησαν οι υπάλληλοι του δήμου και βγαίνοντας έξω από τον πάγκο των ταμείων αλλά και των γραφείων που βρίσκονται στο χώρο προσπάθησαν να την ηρεμήσουν. Η γιαγιά κάθισε σε ένα παγκάκι που υπήρχε μπροστά στα ταμεία καταστεναχωρημένη.
Οι υπάλληλοι μπήκαν ξανά μέσα στα χώρο των ταμείων και αφού συζήτησαν για δυο λεπτά μεταξύ τους φώναξαν τη γιαγιά να πάει στον γκισέ και της είπαν ότι δεν χρωστάει τίποτα και μπορεί να πάει σπίτι της όταν ηρεμήσει, ενώ δυο υπάλληλοι προθυμοποιηθήκαν να την πάνε σπίτι της. Δεν ξερώ αν έβαλαν όλοι μαζί χρήματα για να της καλύψουν την εισφορά ή αν πήραν κάποιο τηλέφωνο προϊσταμένου τους για να γίνει η διαγραφή της. Αυτό που είδα όμως είναι ότι έβαλαν όλοι και της έδωσαν 40€ μαζί και 2 εισιτήρια για να γυρίσει στο σπίτι της.. Η γιαγιά περήφανη και αξιοπρεπής τους είπε ότι θα τους τα φέρει όλα πίσω και τα μάτια της δεν έλεγαν ψέματα. Τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με τις πράξεις τους σε βάζουν στην διαδικασία να σκεφτείς ότι για να κανείς το καλό δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς ότι θα βγεις από την ρουτίνα της καθημερινότητας σου ή ότι θα χλευαστείς από τους διπλανούς σου. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς τα προβλήματα που κουβαλάς και τις αμαρτίες που σου έχουν φορτώσει . Δεν χρειάζεται να νιώθεις μόνος σου, να γίνεσαι μίζερος και να κλείνεσαι στο καβούκι σου. Το καλό υπάρχει μέσα μας και πολλές φορές - χωρίς καμιά προσπάθεια -βγαίνει αυθόρμητα κάνοντας μας να νιώθουμε διαφορετικά βοηθώντας ένα συνάνθρωπο μας. Τα συναισθήματα ευφορίας που θα νιώσουμε είναι τόσα πολλά και βαθιά που πιστεύω ότι θα μας συγκλονίσουν. Απλά πρέπει κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία και θα ακολουθήσουν και άλλοι για να κάνουν το αυτονόητο. Αυτό που μας έκανε να ξεχωρίζουμε.
Να είμαστε άνθρωποι.
Υ.Σ. Χρόνια πολλά και ένα μεγάλο μπράβο στους υπαλλήλους του 1ου ορόφου! Είμαι δημότης αλλού δήμου και δεν γνωρίζω κανέναν από τους υπαλλήλους που ανάφερα.
Αναγνώστης
