Από σήμερα ο χρόνος κυλάει αντίστροφα ως την εκπνοή ενός έτους πρωτόγνωρα σκληρού για ανεπτυγμένη δυτική κοινωνία.
Άνοιξε με τη δέσμευση του πρώην υπουργού Οικονομικών για επιστροφή στις αγορές και ανάκαμψη, και κλείνει με το «απεταξάμην το μνημόνιο» του διαδόχου του και διεκδικητή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αίφνης ανακάλυψε ότι η ακολουθούμενη πολιτική «δημοσιονομικής εξυγίανσης» δεν αποδίδει και οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση. Στο ενδιάμεσο η μεταπολιτευτική πολιτική και κοινωνική συνθήκη κλωνίστηκε συθέμελα κι έγινε αισθητή η ανάδυση μιας νέας κοινωνικοπολιτικής εποχής, στην οποία όμως οι όροι συμμετοχής δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Ποιοι και για πόσο θα έχουν το πάνω χέρι; Παράλληλα, σε τροχιά κρίσης εισήλθε όλη η Ευρώπη και το μεταπολεμικό οικοδόμημα της ευρωπαϊκής κοινότητας, με τη Γερμανία να ενεργοποιεί «πολεμοχαρή» ανακλαστικά σε βάρος των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών και των λαών τους που τίθενται σε καθεστώς μόνιμης λιτότητας. Πρώτη και καλύτερη η Ελλάδα.
Για χιλιάδες εργαζόμενους η χρονιά άνοιξε με αβεβαιότητα και κλείνει με απολύσεις, κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, οικονομική στενότητα στα όρια της επιβίωσης και απόγνωση. Οι όποιοι απολογισμοί, οικονομικοί και προσωπικοί του καθενός για το κλείσιμο της χρονιάς που πέρασε και ενόψει της χρονιάς που έρχεται υποχρεωτικά λαμβάνουν υπόψη την παράμετρο της κρίσης που αποτρέπει σχεδιασμούς προσωπικής εξέλιξης και σε κάθε περίπτωση τους θέτει υπό την αίρεση των εγχώριων και ευρύτερων εξελίξεων. Απολύσεις, δυσβάσταχτοι φόροι, περικοπές μισθών και συντάξεων, ολόπλευρη αφαίμαξη των νοικοκυριών είναι σταθερά στην ατζέντα και του δίσεκτου 2012 παρόλο που δεν έχουν μείνει και πολλά για να τραφεί η μαύρη τρύπα του χρέους. Δίπλα στη συνεχιζόμενη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των νοικοκυριών αναμένονται νέα κλιμάκωση των κοινωνικών εκρήξεων, ενδεχόμενο εκλογών, «πιστωτικό γεγονός», διάσπαση της ευρωζώνης, πιθανή αποπομπή της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα, απρόβλεπτες και αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη, πολιτικό και κοινωνικό χάος. Οι άσχημοι οιωνοί είναι κάτι παραπάνω από οιωνοί. Οι εξελίξεις υπόκεινται πια στην απώλεια ελέγχου των συνεπειών αντικοινωνικών πολιτικών επιλογών. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι υποδέχονται το νέο έτος με κρατημένη την ανάσα, με τον φόβο και την αγωνία να κορυφώνονται, την απελπισία να κερδίζει έδαφος και την ελπίδα κι ευχή οι δυσοίωνες προβλέψεις να διαψευσθούν. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε, και προς το παρόν είναι το μόνο το οποίο οι περισσότεροι έχουν για να κρατηθούν...
http://topontiki.gr/
