Οι μαύρες τρύπες αρχίζουν ως γιγαντιαία αστέρια (τουλάχιστον έξι φορές τη μάζα του ήλιου μας) και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια καταρρέουν σε ένα σημείο που μας φαίνεται μικρότερο από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης. Αλλά τίποτα τριγύρω δεν μπορεί να ξεφύγει από την έλξη της βαρύτητας που προκύπτει μετά από αυτό. Αν ένας άνθρωπος βρισκόταν κοντά στην τρύπα με το κεφάλι, τότε η έλξη που θα ένιωθαν τα άτομα στις τρίχες των μαλλιών του θα ήταν μεγαλύτερη από αυτή που θα ένιωθαν αυτά στα δάχτυλα των ποδιών του. Το γεγονός της ραγδαίας εξέλιξης της δύναμης θα είχε ως συνέπεια ο άνθρωπος να μετατραπεί σε μια μεγάλη γραμμή ατόμων -σαν αλλόκοτο σπαγγέτι.
Μια μαύρη τρύπα δεν χρειάζεται να ρουφήξει τη Γη για να της προκαλέσει πρόβλημα. Αν μια τέτοια γυρνούσε στο ηλιακό μας σύστημα για ένα δισεκατομμύριο χρόνια, η βαρύτητά της θα έβαζε τη Γη σε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο, όπου οι Χειμώνες θα έπεφταν κάτω από τους -50 βαθμούς Κελσίου, ενώ τα καλοκαίρια θα έφταναν τους εκατοντάδες βαθμούς. Αν μια μαύρη τρύπα μας εξοστράκιζε έξω από το ηλιακό μας σύστημα, χωρίς τον ήλιο η Γη θα πάγωνε μέσα σε λίγους μήνες.
Υπάρχουν περισσότερα από 10 εκατομμύρια νεκρά αστέρια στον γαλαξία που θα μπορούσαν να είναι υποψήφια για μαύρες τρύπες όμως η πιθανότητα να συναντηθούν με το ηλιακό μας σύστημα είναι πολύ μικρή, ακριβώς διότι το διάστημα είναι πολύ μεγάλο. Οπότε είμαστε -μάλλον- ασφαλείς. Να ξανασκεφτώ σοβαρά το θέμα του τουρισμού στο διάστημα.
