Μπορεί η εβδομάδα που μόλις ξεκίνησε να θεωρείται η κρισιμότερη για την πορεία του ευρώ...
ο Χρυσοχοίδης να καρφώνει τον Παπανδρέου που ο Καρχιμάκης και δυο – τρεις ακόμη συνεχίζουν -για την νταντά Ελσα δεν παίρνω όρκο- να υπερασπίζονται, αλλά εγώ για να είμαι απολύτως ειλικρινής έχω κολλήσει με τον Καμμένο… Τα έκανε πάλι γης μαδιάμ στη Βουλή για τον Φον «Τίποτα», τον αρμόδιο για την Ελλάδα υφυπουργό της Μέρκελ. Και το χειρότερο; Δεν μπήκε κανείς στον πειρασμό να σκεφθεί πως εάν η Γερμανίδα Καγκελάριος επέλεξε έναν «τίποτα» για να μας επιβλέψει, φαντασθείτε πως αντιμετωπίζει το χαρτοφυλάκιο που του εμπιστεύθηκε…
Ανεξαρτήτως των πολλών που η απόφαση της Μέρκελ συνεπάγεται, πέραν των άλλων και για κάτι που παλαιότερα ονομάζαμε «τσίπα», το «παιγνίδι» τούτες τις ώρες σχετίζεται με το κατά πόσον η προϊσταμένη του κ. «Τίποτα» επιτύχει να περάσει συνεπικουρούμενη από τον εταίρο Σαρκοζί, τις απόψεις της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ερχόμενης Πέμπτης. Και τι αυτές προβλέπουν; Οτι από εδώ και στο εξής το ευρωπαϊκό κυβερνείο θα εξετάζει ακόμη και τους εθνικούς προϋπολογισμούς πριν αυτοί κατατεθούν προς ψήφιση στα Κοινοβούλια των χωρών – μελών και πως οι χώρες που «συλλαμβάνονται» να μην συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, θα υπόκεινται σε κυρώσεις…
Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ‘χει και πλάκα η όλη ιστορία, αλλά υπό τις παρούσες, δεν νομίζω… Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Οι άνθρωποι που βοήθησαν με χέρια και με πόδια ώστε η χώρα να λανσάρεται διεθνώς ως η πλέον διεφθαρμένη, (βλέπε Siemens κ.λπ.-κ.λπ.), είναι η ίδια που υπέδειξε τους τρόπους ώστε να βγει από την κρίση χρέους. Το αποτέλεσμα των εμπνευσμένων λύσεων που υπέδειξε, είναι ό,τι σήμερα μας συμβαίνει… Πάνω που πανηγυρίσαμε την έλευση της 6ης δόσης, αδημονούμε για την τύχη της 7ης, χωρίς να είναι βέβαιο το «κούρεμα» των ομολόγων, χωρίς να είναι σαφές το πλαίσιο της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και φυσικά χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί πως οι τράπεζες δεν θα κρατικοποιηθούν αρχικώς και θα… απορροφηθούν στην συνέχεια από εκείνους που εισπράττουν τα δυσθεώρητα ποσά των δόσεων που η ελληνική κοινωνία πληρώνει…
Δεν μοιάζει, είναι αδιέξοδο το πανάκριβο παραμυθάκι τους, που θέλει μια κοινωνία να πληρώνει όλο και περισσότερους φόρους, την ώρα που η πλειοψηφία της υποαμείβεται, σημαντικό ποσοστό της παντρεύτηκε ή φλερτάρει με αξιώσεις την ανεργία, αδυνατεί να διατηρήσει έστω και κλάσμα της πιστοληπτικής ικανότητας που πριν δυο χρόνια διέθετε, αξιοποιώντας την στο ν’ απορροφά και να καταναλώνει όσα η Γερμανική βιομηχανία σκαρφιζόταν… Απ’ όσο ξέρω οι κυρώσεις, ανάλογες εκείνων που η χώρα μας έχει υποστεί, είναι αυτές που δεν επέτρεψαν και δεν πρόκειται να επιτρέψουν την διατήρηση του πρόσφατου επιπέδου πωλήσεων της BMW, της Mercentes, της Audi, της Wolkswagen, της OPEL, της FORD ή δεν ξέρω κι εγώ ποιάς άλλης… Ο αντίλογος βέβαια λέει πως αφού δεν μπορείς πλέον να τα οδηγήσεις, αφού δεν μπορείς να φεσωθείς γι’ αυτά, μπορείς να τα κατασκευάζεις για ένα κομμάτι ψωμί. Μένει να το δούμε…
