απέτυχαν παντού όπου εφαρμόστηκαν στο παρελθόν.
Μέτρων, που προκαλούν ασφυξία στην οικονομία, λίγο προτού αυτή αφήσει την τελευταία της πνοή.
Tι ακριβώς, λοιπόν μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε; Μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και λοιπό θλιβερό συνονθύλευμα οδηγούν, και θα οδηγούν σε ολοένα βαθύτερη απόγνωση, σε ολοένα πιο αξεπέραστο αδιέξοδο.
Η Ελλάδα υποχρεώνεται να καταπίνει δηλητήριο, για να ξερνά ένα-ένα τα σωθικά της.
Όλοι έχουν καταλάβει, ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει τους πιστωτές είναι οι άνθρωποι, τους οποίους εκ προοιμίου θεωρούν αναλώσιμους. Το μόνο που τους νοιάζει είναι οι δείκτες και οι αριθμοί
Οι ζωές μας, οι ανάγκες μας, τα όνειρά μας και το μέλλον μας δεν μπαίνουν σε κανέναν λογαριασμό, σε καμία διαπραγμάτευση και συζήτηση.
Η λύση και που γίνεται λιγότερο αποτελεσματική με την κάθε μέρα που περνά, είναι η βροντερή καταγγελία του Μνημονίου και των συνοδευτικών του, με ταυτόχρονη προσφυγή σε πρόγραμμα επιθετικής ανάπτυξης, που να ενισχύεται από δικαιότερη αναδιανομή του εισοδήματος.
http://youtu.be/IvUfkqlcRFM
