Ας μην γελιόμαστε...
Ναι. Κατρακυλάμε. Δεν είμαστε στο χείλος. Πέφτουμε. Το ερώτημα είναι που θα σταματήσουμε. Όχι αν πέφτουμε. Πέσαμε και να το πάρουμε χαμπάρι, γιατί αν βαυκαλιζόμαστε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε έστω κάπου να πιαστούμε για να σταματήσουμε εκεί και να αρχίσουμε πάλι να ανεβαίνουμε...
Η δεύτερη φάκα...
Από την αρχή της κρίσης, τα ΜΜΕ και το ξεπεσμένο τους πολιτικό προσωπικό, εκπροσωπούμενο πρωταρχικά, αλλά όχι αποκλειστικά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στην κατάρρευση που έρχονταν, προσπάθησαν να βρουν εχθρούς, όπως συμβαίνει σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, σε ομάδες ανθρώπων και το παράδοξο είναι ότι αυτές τις ομάδες τις εξέθρεψαν οι ίδιοι, προεξάρχοντος φυσικά του ΠΑΣΟΚ πάλι... Φυσικά, μην ξεχνάμε και την ευγενική συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας διαχρονικά, για να μην ξεχνιόμαστε και να είμαστε και δίκαιοι...
Ποιοι "φταίνε" για την κρίση; Οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι φαρμακοποιοί, ο δημόσιοι υπάλληλοι, κ.λπ., κ.λπ.... Πρόσφατα, φταίνε και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που πληρώνονται με υψηλούς μισθούς και ακριβές εισφορές! Και το αίτημα είναι η αλλαγή στα κεκτημένα του λαού μας, στο ύψος των αμοιβών, στην εξαθλίωσή μας!
Εξηγούμαι (κοινή λογική):
Πριν κάποιοι σπεύσετε να με χαρακτηρίσετε "κομμουνιστή", σας λέω ότι είμαι το ακριβώς αντίθετο. Εξάλλου, σκεπτόμενους ανθρώπους, μπορεί κανείς να βρει σε όλους τους χώρους, σε όλες τις ιδεολογίες. Εγώ όμως είμαι βαθιά φιλελεύθερος. Παράλληλα, πιστεύω ότι για να δικαιωθεί ο φιλελευθερισμός, χρειάζεται να τον υπερασπίσουμε με ένα κράτος δίκαιο και μία κοινωνία με αλληλεγγύη. Αυτό, κάποιοι το λένε κοινωνικό φιλελευθερισμό. Εγώ, το λέω κοινή λογική και δεν το χαρίζω σε καμία παράταξη, τάση, κόμμα, κοινωνική ομάδα, θρησκεία. το κρατάω για τον εαυτό μου ονομάζοντάς το κοινή λογική!
Επιτέλους! Πετύχαμε το... φαύλο κύκλο!
Να λοιπόν! Τους κόψαμε το μισθό τους τεμπέληδες και αντιπαραγωγικούς δημόσιους υπαλλήλους! Τους εξανδραποδίσαμε από την κατανάλωση! Τι ωραία! Κόψαμε το κράτος! Μπράβο μας...
Ερώτηση (ρητορική) προς ηλιθίους: τώρα ποιός θα μπει στα μαγαζιά τις γιορτές για να έχουν δουλειά τα μαγαζιά και να μην απολυθούν κάποιοι ακόμη ιδιωτικοί υπάλληλοι και να προστεθούν στο εκατομμύριο των ανέργων εκείνοι και τα "αφεντικά" τους, αφού τα μαγαζιά θα κλείσουν για εργαζόμενους και εργοδότες;
Το επόμενο βήμα του συστήματος: η οικονομία δεν είναι "ανταγωνιστική", οπότε πρέπει και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να περιοριστούν κι άλλο, να μειωθούν οι αποδοχές τους, σε εκείνους περισσότερο που έχουν χαμηλές αποδοχές!
Όχι ηλίθιοι! Η οικονομία τώρα είναι υφεσιακή, γι' αυτό και στεγνώνει η αγορά, μειώνονται τα έσοδα, αυξάνει το έλλειμμα, μαζί του αυξάνει η ανάγκη εξεύρεσης νέων πόρων για να καλυφθεί η μαύρη τρύπα, να παρθούν νέα μέτρα, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η ύφεση, μέχρι να τελειώσετε το πανάθλιο έργο σας, της αλβανοποίησης της χώρας μας! Αυτό, η κοινή λογική το λέει φαύλο κύκλο. Το λέει δυστυχία...
Όσοι δεν πειστήκατε ότι κατρακυλάμε στον γκρεμό και αυτό δεν θα μας οδηγήσει στον όλεθρο, όσοι πιστεύετεότι αυτός είναι ο δρόμος και η λύση, πάτε μαζί με την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν σε ομαδικό ψυχοθεραπευτή! Ζητάνε θέσεις για να κλείσουν την ομάδα, σπεύσατε...
Η λύση
Θα μου πείτε, ωραία, το ξέρουμε το πρόβλημα, ξέρουμε ότι έχουμε μπει σε φαύλο κύκλο, τα διαβάσαμε από άλλους, εσύ έχεις κάποια λύση να προτείνεις εκτός από ανάθεμα;
Ναι. Έχω. Όσο υπάρχει καιρός ακόμη, γιατί όταν χρεοκοπήσουμε, όλα αυτά, τουλάχιστον κάποια από αυτά δεν θα έχουν νόημα.
1) Η σχέση με τους δανειστές μας. Να ξέρετε ότι οι άνθρωποι που σας αγαπάνε περισσότερο πέραν από την οικογένειά σας και τους άδολους και ειλικρινείς φίλους σας, είναι εκείνοι που τους χρωστάτε. Για έναν απλό λόγο: γιατί θέλουν πίσω απλά τα λεφτά τους. Ακόμη και εκείνοι που τους έχετε "κουρέψει" το χρέος σας. Θα πρέπει να δείξουμε και να αποδείξουμε στους δανειστές μας δύο πράγματα: α) Ότι την αγελάδα αν τη σφάξεις, δεν θα ξαναπάρεις γάλα. Αν χρεοκοπήσουμε δεν θα πάρουν μία και συνάμα, σε μία οικονομική κρίση, ιδιαίτερα τώρα που η Ιταλία παραπαίει, ο πανικός των αγορών θα τους κοστίσει περισσότερο από τη διάσωσή μας. Απόδειξη; Για να προλάβω τους μοιρολάτρες που λένε ότι οι δανειστές μας είναι ισχυροί και εμείς αδύναμοι και τους έχουμε ανάγκη και δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά και ότι δεν μπορούμε να βάλουμε τη χώρα στον κίνδυνο της χρεοκοπίας και άλλα τέτοια γραφικά, να θυμίσω την ανοησία του Γιωργάκη. Με το που μίλησε για δημοψήφισμα, τα έκανε... να μην πω στις διεθνείς αγορές. Φανταστείτε τι θα γίνει με ένα Ελληνικό κανόνι! Στο κάτω-κάτω, τί πάει να πει η απιελή "θα χρεοκοπήσουμε"; Δεν έχουμε χρεοκοπήσει; Η ώρα της χρεοκοπίας μας αφορά; Αν αυτή θα γίνει τώρα ή μετά; β) Θα πρέπει παράλληλα να αποδείξουμε στους δανειστές μας (εντάξει μην το παραξεφτιλίσουμε) ότι είμαστε πραγματικά αποφασισμένοι να αλλάξουμε σα χώρα! Παράλληλα, για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος, σχέδιο και -κυρίως- απόφαση. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα...
2) Το δημόσιο στην Ελλάδα είναι ο μεγάλος ασθενής, αυτό είναι μία παραδοχή που την ενστερνίζεται ακόμη και ο πρόεδρος της... ΑΔΕΔΥ! Εντάξει δεν ξέρω τι έχει δηλώσει ο άνθρωπος, αλλά πιστεύω ότι αν έχει IQ>30, τότε το ξέρει... Η λύση όμως δεν είναι η οριζόντια εξαθλίωση ΟΛΩΝ των δημοσίων υπαλλήλων. Η λύση είναι α) ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα ώστε να μειωθούν οι ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό (αυτό γίνεται άμεσα αν θες), β) η κατάργηση των οργανισμών και των θέσεων που δεν υπάρχει ανάγκη και η ταυτόχρονη συνταξιοδότηση όσων βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, αλλά και η απόλυση όσων έχει καταργηθεί η θέση τους (συνταγματικά αποδεκτό). Καλύτερα είναι να δυσκολευτούν κάποιοι, παρά να εξαθλιωθούν όλοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος δεν θέλει να τη δει εδώ που φτάσαμε, απλά αυτός θέλει τη χρεοκοπία της χώρας. Όσο πιο γρήγορα θα βγούμε από την ύφεση, τόσο πιο γρήγορα όσοι απολυθούν θα βρουν παραγωγική δουλειά. Και αυτοί δεν θα είναι οι περισσότεροι, αλλά η μικρή μειοψηφία. γ) Η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων που θα παραμείνει, να αμείβεται ανεκτά ώστε να μπορεί να καταναλώνει! Άλλο πράγμα να κόβεις τις παράλογες αποδοχές για παράδειγμα των τελωνιακών, να κόβεις τα παράλογα εισοδήματα των δικαστικών (και των πολιτικών ταυτόχρονα), άλλο να κόβεις το επίδομα των 1.800 ευρώ του ΔΕ κλητήρα (!) του Υπουργείου Οικονομικών και άλλο να εξαθλιώνεις οριζόντια ΟΛΟΥΣ τους καταναλωτές δημόσιους υπάλληλους. Όσοι στο δημόσιο πληρώνονταν παράλογα τα κάνανε καταθέσεις. Όλοι κατανάλωναν το ίδιο. Για να λειτουργήσει η οικονομία δεν χρειάζεται να αυξάνονται οι καταθέσεις, αλλά η κατανάλωση, ακόμη και με δανεικό χρήμα, που το γυρίζεις στη τράπεζα με τόκο. Δεν χρειάζονται οι τράπεζες καταθέσεις τόσο, όσοσ χρειάζονται δάνεια να δίνουν οι τοκογλύφοι... δ) Όσο για το κόστος του δημοσίου, καθώς και για τα έσοδα από τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν. Αυτές είναι διαρθρωτικές αλλαγές! Όχι η ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ εξαθλίωση του πληθυσμού. Δεν γράφω άλλα γι' αυτό, γιατί θα διαβάζετε μέχρι αύριο... ε) Υπάρχουν συντάξεις στην Ελλάδα που είναι πείνας, ενώ υπάρχουν και συντάξεις που είναι πλούτου!!Έλεος... Θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι σε μία χώρα με τέτοιο δημογραφικό πρόβλημα, η σύνταξη δεν μπορεί να είναι "ανταποδοτική" για τον απλούστατο λόγο ότι και σήμερα δεν είναι αφού δεν παίρνεις και τώρα ανάλογα με αυτά που πλήρωσες σύνταξη, αλλά και γιατί αν συνεχίσει έτσι το σύστημα δεν θα υπάρξουν στο μέλλον λεφτά για να πληρωθούν οι συντάξεις. 1.500 ευρώ η ανώτερη, 900 η μικρότερη, για αξιοπρεπή ζωή. Όσο για το επιχείρημα της ανταποδοτικότητας (πλήρωνα τόσα, θέλω και τόσα), αυτό απαντιέται εύκολα: Παράγεις; Όχι. Ότι είχες να παράγεις το έκανες στα νιάτα σου. Έπαιρνες πολλά, άρα έκανες "κουμάντο". Έπαιρνες λίγα, δεν πειράζει, πάρε αξιοπρέπεια, γιατί η κοινωνία μας είναι κοινωνία αλληλεγγύης. Εξάλλου, όπως και στη φορολογία, όποιος βγάζει πολλά, δίνει και πολλά σε φόρους. Όλοι όμως πρέπει να απολαμβάνουμε τις ίδιες κοινωνικές παροχές. Και η σύνταξη είναι κοινωνική παροχή. Όποιος θέλει ανταπόδωση, να κάνει ιδιωτική ασφάλιση, να δει τι σημαίνει... Αφού έχει και λεφτά... Δεν γράφω άλλο για το δημόσιο. Το μόνο που θέλω να πω, σε όσους με ξαναχαρακτηρίσουν κομμουνιστή, είναι να πάνε να διαβάσουν την απάντηση που δίνω παραπάνω. Απλή λογική ενός φιλελεύθερου που δεν είναι κολλημένος, απλά δεν είναι και κοινωνικά ανάλγητος.
3) Ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, είναι το ίδιο ασθενής με τον δημόσιο! Και όσοι σπεύσετε να το αρνηθείτε, ξανασκεφτείτε το. Αποδείξεις δίνει; Πληρώνει φόρους όσο πρέπει; Στηρίζεται στις δυνάμεις του ή είναι κρατικοδίαιτος και όνειρό του είναι οι διαγωνισμοί του δημοσίου; Είναι παραγωγικός; ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ λέμε! Πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή! Εξαγωγές... Άντε και τουρισμός... Αν ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα ήταν ανταγωνιστικός, τότε γιατί το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών είναι αρνητικό; Εισάγουμε περισσότερα από όσα εξάγουμε. Και αυτό δεν οφείλεται στις τιμές των προϊόντων και στο κόστος εργασίας, αλλά στο πόσο κρατικοδίαιτος και αντιπαραγωγικός είναι ο ιδιωτικός τομέας. Όσοι συμφωνείτε με τα παραπάνω, καταλαβαίνετε τι πρέπει να γίνει: Φορολογικό σύστημα, σταμάτημα της παραοικονομίας, διαφάνεια (ειλικρινής και όχι επίπλαστη του Γιωργάκη), σταμάτημα της φοροδιαφυγής (τον Αλ Καπόνε στην Αμερική τον πιάσανε για φοροδιαφυγή, άρα καταλαβαίνετε γιατί οι ΗΠΑ είναι αυτό που είναι και η ψωροκώσταινα, είναι αυτό που είναι), κίνητρα για δημιουργική επιχειρηματικότητα, εξωστρέφεια, σταμάτημα "συναλλαγών", πραγματικός φιλελευθερισμός, όχι με μείωση μισθών, αλλά με μείωση της ασυδοσίας του συνδικαλισμού, αξιοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών με χρήση της τεχνολογίας, κ.λπ, κλπ... Αμέτρητα πράγματα...
4) Η χώρα μας έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα που της δίνονται απλόχερα από τη φύση της και τη γεωστρατηγική της θέση. Και δεν μιλάω μόνο για τον καιρό της (πράσινες πηγές ενέργειας - τουρισμός), τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια, τις παραλίες, τις μαρίνες (που μπορούμε να έχουμε, αλλά δεν έχουμε), τη ναυτιλία, την αγροτική παραγωγή και τόσα άλλα!!! Μιλάω και για την παιδεία και τον πολιτισμό. Η Ελλάδα είναι σταυροδρόμι που δεν έχει αξιοποιηθεί ούτε σε επίπεδο παροχής εκπαίδευσης, έρευνας και τεχνολογίας, ούτε σε παραγωγή πολιτισμού. Γιατί; Γιατί απλά είναι το τελευταίο ίσως σοβιετικό κράτος στον κόσμο! Ολα αυτά αλλάζουν σε μία μέρα. Όχι σε 100 που λένε τα κόμματα τόσον καιρό. Σε μία!
Άρα το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι οι υπάλληλοι, δημόσιοι ή ιδιωτικοί. Δεν είναι οι φορτηγατζήδες, οι ταξιτζήδες, οι εφοριακοί, οι φαρμακοποιοί. Είναι ο στρουθοκαμηλισμός μας. Είναι η νοοτροπία μας. Μπορούμε να την αλλάξουμε...
Πώς θα γίνει;
Εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσε αυτό να γίνει από κόμματα που θα ιδρυθούν και θα στελεχωθούν από ανθρώπους που καμία σχέση δεν είχαν μέχρι τώρα με το σύστημα που μας έφερε εδώ. Άμεση ή έμμεση. Αστικά κόμματα, μετριοπαθή. Όχι επαναστατικά, σοβιετικά κόμματα όπως τα υπάρχοντα. Όχι διεφθαρμένα. Όχι κρατικοδίαιτα. Όχι με στελέχη που είχαν ανάμειξη με το σύστημα μέχρι τώρα. Ούτε καν με κάτι Γεννηματάδες και άλλους καθηγητάδες και "συναταγματολόγους" που ανακάλυψαν ότι αυτό που εξυπηρετούσαν μέχρι τώρα ήταν φενάκη, οπότε έχουν τη δική τους ευκαιρία για εξουσία εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία και το αδιέξοδο του κόσμου... Ούτε με κάτι αρθρογράφους κοντόφθαλμους αναρχοφιλελεύθερους που αναμασάνε καθημερινά την τσίχλα του "εχθρού" που βρίσκεται σε ένα γραφείο στο δημόσιο και μας πίνει το αίμα στο "κακό" ένα χώρο ή στον άλλο, ή του "ακριβού ιδιωτικού υπαλλήλου".
Ουτοπία; Δεν νομίζω...
Με εκτίμηση (συγνώμη αν κούρασα), ο Κριτικός
Υ.Γ.: Όσο για τον κοινωνικό αυτοματισμό που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, απλά παραθέτω το παρακάτω (ο νοών νοείτω):
"Όταν κυνηγούσαν τους ομοφυλόφιλους, εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος..
Όταν κυνηγούσαν τους κομμουνιστές , εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής..
Όταν κυνηγούσαν τους Εβραίους, εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος..
Τώρα που κυνηγούν εμένα δεν υπάρχει κανείς να με στηρίξει..."
ΜΠΡΕΧΤ
