Τελικά, όλα τα ευτράπελα μπορούν να συμβούν στον πολύπαθο -τα τελευταία χρόνια- κλάδο του αυτοκινήτου. Ακόμα και το κάτωθι περιστατικό:
Όλα είχαν κυλίσει ομαλά και συντελούσαν σε μία από τις πιο "ήπιες" πωλήσεις των τελευταίων μηνών, έως ότου ο -συμπαθής κατά τα άλλα- αλλοδαπός που υπάρχει στο κατάστημα για τον καθαρισμό των αυτοκινήτων, κατάλαβε για ακόμη μία φορά λάθος αυτά που του είπαμε. Αποτέλεσμα της πιο πάνω λάθος συνεννόησης ήταν η αφαίρεση, ΟΧΙ μόνο του αυτοκόλλητου της Εισάγουσας Εταιρείας, αλλά και των διακριτικών της Μάρκας και του τύπου του αυτοκινήτου από το πορτμπαγκάζ. Αυτό ήταν. Τη συνέχεια δεν την φανταζόταν κανένας μας...
Βεβαίως, τα διακριτικά σήματα επανατοποθετήθηκαν, αλλά εφόσον κάτι "στραβώσει" αρχικά, ο Νόμος του Μέρφυ φροντίζει για τη συνέχεια... Ο έως τώρα φιλήσυχος πελάτης, όταν διαπίστωσε ότι τα διακριτικά είχαν ξανακολληθεί, έγινε φυσικά έξαλλος. Απαίτησε γενικό έλεγχο του αυτοκινήτου από το κεντρικό φανοποιείο του Δικτύου, παρότι εξηγήσαμε με ακρίβεια το τι είχε συμβεί. Βέβαια, αν και το αίτημά του "έθιγε" την αξιοπιστία του καταστήματος, έγινε δεκτό. Ο έλεγχος όμως, όπως είχαμε διαβεβαιώσει και εμείς τον πελάτη, έδειξε το αναμενόμενο: το αυτοκίνητο δεν είχε το παραμικρό. Παρόλα αυτά, επειδή δυστυχώς από τον πελάτη δεν ήταν αποδεκτή η απάντηση, το θέμα προχώρησε και άλλο: μας ζητήθηκε έγγραφη βεβαίωση “πως το αυτοκίνητο, σε πιθανή μελλοντική του πώληση, δεν θα χάσει από την εμπορική του αξία λόγω πιθανής αμφιβολίας του ενδεχόμενου αγοραστή, για επισκευή του οπίσθιου τμήματος του”. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ήταν εφικτό να συμβεί, για αυτονόητους λόγους! Τελικά, δόθηκε μία ενδιάμεση λύση.
Θέλω να σταθώ όμως λίγο στο όλο κλίμα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία έτη στον κλάδο του αυτοκινήτου. Στο οποίο κλίμα ναι, έχουν συντελέσει οι άπειρες «μάντρες» που ξεφύτρωναν η μία μετά την άλλη και ναι, έχουν το μερίδιο τους και οι Αντιπροσωπείες, με τα όσα έχουν συμβεί κατά περιόδους. Μήπως όμως και ο βομβαρδισμός “πληροφοριών” και “συμβουλών” από φόρα, ή ακόμη και από περιοδικά ειδικού τύπου με άρθρα του τύπου "πώς να απαιτήσετε πιο πολλά από όσα δικαιούστε" ή "σε ποιες ημερομηνίες του μήνα να κινηθείτε για μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα", δημιουργούν αγανακτισμένους πελάτες (και όχι πολίτες), με παράλογες απαιτήσεις κάποιες φορές, σε μία δύσκολη περίοδο για την αγορά μας; Μήπως λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε την “Αγανάκτηση” μας για το Πολιτικό Κύκλωμα;
