Η Βρετανία είναι από τις εκείνες τις δυνάμεις που όχι μόνο έχει μεγάλη προϋπηρεσία στις βάρβαρες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αλλά και που εφαρμόζει τα διδάγματα αυτών εναντίον του λαού της. Έτσι λοιπόν, ένα όπλο λέιζερ ικανό να προκαλέσει προσωρινή τύφλωση όμοια με αυτή που προκαλείται όταν κάποιος κοιτάξει τον ήλιο, δοκιμάζει η βρετανική αστυνομία για να το χρησιμοποιήσουν οι ειδικές δυνάμεις κατά των διαδηλωτών. Το θέμα της χρήσης του όπλου από τους αστυνομικούς σε διαδηλώσεις εξετάζει το υπουργείο Εσωτερικών - σύμφωνα με τους Sunday Times- μετά το κύμα βίας που ξέσπασε στο Λονδίνο το καλοκαίρι.
Πρόκειται για μία συσκευή που μοιάζει με τουφέκι και διαθέτει διόπτρα υπέρυθρου για σκόπευση τη νύχτα και εκπέμπει μέχρι και 500 μέτρα μακριά, έναν "τοίχο φωτός" περίπου τριών τετραγωνικών, ικανό να προκαλέσει προσωρινή τύφλωση εάν κανείς κοιτάξει προς την πηγή. Είναι γνωστό ως SMU 100 μπορεί να θαμπώσει και να ακινητοποιήσει τους στόχους του, σε απόσταση μέχρι και 500 μέτρα. «Εάν δεν μπορείτε να δείτε κάτι, δεν μπορείτε να του επιτεθείτε», δήλωσε ο Paul Kerr, ο διευθυντής της εταιρείας παραγωγής του λέιζερ στην εφημερίδα «Sunday Times».
Η συγκεκριμένη τεχνολογία αναπτύχθηκε από έναν πρώην πεζοναύτη του Βασιλικού Ναυτικού. Ο κατασκευαστής του σχεδίαζε ώστε η ανακάλυψή του να αξιοποιηθεί από ναυτιλιακές εταιρείες για να αποτρέψει τη δράση των πειρατών. Παρόμοιες συσκευές έχουν χρησιμοποιηθεί από στρατεύματα του ISAF, στο Αφγανιστάν, για να προστατεύσουν τις αυτοκινητοπομπές από επιθέσεις και λεηλασίες.
Το όπλο κατασκευάζεται από την βρετανική εταιρία Photonic Security Systems, αλλά το υπουργείο Εσωτερικών δηλώνει ότι θα συνεχιστούν οι δοκιμές έως ότου επιβεβαιωθεί ότι δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες. Το κόστος κάθε συσκευής ανέρχεται στο ποσό των 25.000 ευρώ.
Όμως και το κράτος Τρομοκράτης Ισραήλ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης καταστολής εισάγοντας βόμβες θορύβου και δυσοσμίας στις μεθόδους καταστολής διαδηλώσεων ή εξεγέρσεων. Σύμφωνα με την Jerusalem Post, πρόκειται για όπλα που σχεδιάζονται μεν, ώστε να μην είναι θανατηφόρα, ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί, προς το παρόν, το ενδεχόμενο θανάτου αλλά και σοβαρών βλαβών.
Ένα από τα όπλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά κατά Παλαιστίνιων διαδηλωτών, που πάντα αντιμετωπίζονται ως πειραματόζωα από το κράτος δυνάστη Ισραήλ. Πρόκειται για την «Κραυγή», όπως ονομάζεται, ένα μηχανισμό που παράγει θορύβους πολύ μεγάλης έντασης. Τοποθετείται σε όχημα και παράγει επαναλαμβανόμενους ηχητικούς παλμούς κατά των διαδηλωτών προκαλώντας τους ζαλάδα και ναυτία.
Ένα άλλο όπλο είναι ο «Δημιουργός κεραυνών» που χρησιμοποιεί υγροποιημένο πετρέλαιο για να παράγει πολύ δυνατές εκρήξεις σε μεγάλη συχνότητα, που μπορεί να φτάσουν και τις 100 το λεπτό. Το συγκεκριμένο όπλο θεωρείται επικίνδυνο όταν χρησιμοποιείται σε αποστάσεις μικρότερες από 10 μέτρα, καθώς μπορεί να προκαλέσει μόνιμους τραυματισμούς ή ακόμα και θάνατο.
Μια άλλη ευφάνταστη εφεύρεση στο οπλοστάσιο της καταστολής του πλήθους, είναι μία μηχανή δυσοσμίας, o «Ασβός», η οποία ψεκάζει με μια δυσάρεστη οσμή, που δεν φεύγει ούτε μετά το μπάνιο.
Νέα όπλα καταστολής διαδηλώσεων που δοκιμάστηκαν στην αντι-G20 του Pittsburgh
Όπως μας ενημερώνει το άρθρο της Alisson Kilkenny με τίτλο «Police experiment with new weapon on protesters during G-20» η αστυνομία του Πίτσμπουργκ, με την ευκαιρία της αντισυνόδου, πραγματοποίησε μια επίδειξη δύναμης των τελευταίων τεχνικών “ελέγχου πλήθους” (crowd control) πάνω στους διαδηλωτές, με χρήση “κανονιών ήχου” που τρύπησαν τ’ αυτιά των κατοίκων κοντά στο σημείο της συνόδου οικονομικών ηγετών G20. Οι αρχές της πόλης δήλωσαν πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που κάνουν χρήση τέτοιων ηχητικών μέσων, γνωστών επίσης ως “όπλα ήχου”, δημόσια.
Η Lavonnie Bickerstaff από το γραφείο τύπου της αστυνομίας του Πίτσμπουργκ χρησιμοποιεί μια ηπιότερη γλώσσα, με λέξεις όπως “διευρυντές ήχου”, και “μακράς κλίμακας ακουστικές συσκευές”, αναφερόμενη στα νέα όπλα, σε μια απόπειρα να εξορθολογικεύσει όπλα που στην ουσία είναι ιδιαίτερα επώδυνα, ενώ δεν αφήνουν ορατά σημάδια στα θύματά τους. Μια παρόμοια λογική υπήρχε στην μαφία, όπου όσοι ρουφιανεύαν δέρνονταν παντού εκτός από το πρόσωπο. Αν τα θύματα δεν έχουν κάποιες εμφανείς μελανιές να επιδείξουν, είναι ελάχιστα πιθανό να γίνει πιστευτό ότι παρενοχλήθηκαν ή κακοποιήθηκαν.
Αντίθετα με τις συμπιεσμένες χειροβομβίδες (στμ. συνήθως περιέχουν κάτι ανάλογο με τα γνωστά δακρυγόνα), το σπρέι πιπεριού, και τις ελαστικές σφαίρες (όλα παραδοσιακά όπλα της αστυνομικής καταστολής όσον αφορά τις αντι-G20 διαδηλώσεις), η ζημιά που προκαλούν τα κανόνια ήχου είναι εξολοκλήρου εσωτερική, κι έτσι μόνο σε βίντεο μπορεί να καταγραφεί, αλλά ακόμη και τότε, ο εκκωφαντικός ήχος τους δεν μπορεί να εκτιμηθεί επακριβώς, εκτός κι αν κάποιος εκτεθεί φυσικά σ’ αυτόν.
(οπτικοακουστικό υλικό των κανονιών ήχου παρέχεται παρακάτω. Είναι ξεκάθαρο από τα βίντεο αυτά, ότι είναι εξαιρετικά δυνατοί, τσιριχτοί θόρυβοι που προκαλούν πόνο στ’ αυτιά)
Η “Μεγάλης Εμβέλειας Ακουστική Συσκευή” (long range acoustic device (LRAD)) είναι σχεδιασμένη για μακράς εμβέλειας επικοινωνίες και δρα ως μια “προειδοποίηση αδύνατον να παρακουστεί”, σύμφωνα με την American Technology Corporation (ATC) που έχει αναπτύξει το μηχάνημα αυτό. Η LRAD βασικά έχει την ικανότητα να επικοινωνεί καθαρά από 300 μέτρα μέχρι 3 χιλιόμετρα, είπε ο Robert Putnam, των δημοσίων σχέσεων και επενδύσεων της ATC, σε μια συνέντευξή του στο MSNBC. Έχει ένα επικεντρωμένο αποτέλεσμα. Αυτό που το διαφοροποιεί από διαφορετικά επικοινωνιακά μέσα είναι η ικανότητά του να ακούγεται σαφώς και ξεκάθαρα σε μια μεγάλη απόσταση.
Μόνο που, η αστυνομία δεν προσπαθεί να στείλει κάποιο επείγον σήμα σε συμμάχους 3 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό που κάνει είναι κυριολεκτικά να ξεκουφαίνει με τα ακραία ντεσιμπέλ θορύβου κατευθείαν στ’ αυτιά των διαδηλωτών (ή κάθε περαστικού κατοίκου) που βρίσκονται απλά λίγα μέτρα απ’ τα κανόνια. Εξαρτάται από την λειτουργία της LRAD, μπορεί να βγάλει έναν μέγιστο ήχο 145-151 ντεσιμπέλ -ανάλογο ενός πυροβολισμού- σε μια απόσταση ενός μέτρου, σύμφωνα με την ATC. Σχετικές αναφορές του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH) κάνουν λόγο για μόνιμη απώλεια ακοής που μπορεί να προκύψει από ήχους 110-120 ντεσιμπέλ και πάνω για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ή ακόμα και 75 ντεσιμπέλ, αν η έκθεση στο ηχητικό σήμα διαρκέσει περισσότερο.
Ωστόσο τοποθετείται κάποιος σιγαστήρας, σημειώνει ο Putnam, οπότε η τελική απόδοσή του είναι μικρότερη της μέγιστης, δίνοντας μας την ανακούφιση να γνωρίζουμε ότι το αν θα κουφαθούνε πολίτες επαφίεται στη διακριτικότητα της ασύδοτης αστυνομίας. Στην κλίμακα ντεσιμπέλ, μια αύξηση των 10 (ας πούμε από τα 70 στα 80) σημαίνει ότι ένας ήχος είναι 10 φορές πιο έντονος. Η κανονική φασαρία της κίνησης μπορεί να φτάσει και τα 85 ντεσιμπέλ, αναφέρει το MSNBC, αλλά αυτά τα κανόνια δεν μπορούν να συγκριθούν με το να κάθεσαι δίπλα σ΄ έναν πολύβουο δρόμο της Νέας Υόρκης.
Το BBC ανέφερε το 2005 ότι ο “εκκωφαντικός ήχος μιας LRAD στο υψηλότερό της προσομοιάζει με αυτόν ενός οικιακού ανιχνευτή καπνού, σύμφωνα με την ATC, αλλά όταν αυξάνεται η ένταση στα 150 ντεσιμπέλ, είναι σαν να κάθεσαι 30 μέτρα από έναν κινητήρα τζετ έτοιμου να απογειωθεί, και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ακοή αν του γίνει κακή χρήση”.
Αυτή η τεχνολογία έχει εφαρμοστεί ευρεία στο Ιράκ, ως ένα “αντι-αντάρτικο όπλο”, ενώ σε διαδηλώσεις, ηχητικά όπλα έχουν χρησιμοποιηθεί στις Ονδούρες. Η Seattle Weekly αναφέρει ότι το όπλο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα ως όργανο βασανισμού, αν υπάρχει κανείς που δε σκέφτεται ήδη ότι αυτή είναι η μόνη του χρήση.
Το ηχητικό οπλοστάσιο πλέον εφαρμόζεται και εγχώρια (στις ΗΠΑ) προκειμένου να φιμώσει την ελευθερία έκφρασης. Διαφημίζεται ως ένας πιο “ανθρώπινος” τρόπος να αντιμετωπίζονται οι διαδηλωτές, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας βολικός τρόπος να καταστέλλονται οι πολίτες χωρίς να προκύπτει μετά το πρόβλημα να πρέπει να εξηγήσει κανείς τους πυροβολισμούς στους δημοσιογράφους. Ένα τσούρμο διαδηλωτών που διαμαρτύρονται για τα σπασμένα τύμπανα των αυτιών τους, δε θα βρει εύκολα το δρόμο του προς τα δελτία ειδήσεων.
Τα σύγχρονα όπλα που κουφαίνουν, ψήνουν, τυφλώνουν μαζικά, βασανίζοντας ταυτόχρονα χιλιάδες διαδηλωτές στρέφονται ενιαία κατά του Ιρακινού και Αφγανού αντάρτη, του διαδηλωτή στις Ονδούρες, στην Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο, του εξεγερμένου Παλαιστίνιου και του Ισραηλινού εξεγερμένου.
Το αστικό κράτος και ο κόσμος του πλούτου, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και έντασης των κοινωνικών αγώνων θα χρησιμοποιήσει τις πιο βάρβαρες μεθόδους για τα διατηρήσει την εξουσία του και τους όρους ανάπτυξης των κερδών του.
Μονόδρομος η κλιμάκωση των αγώνων και η αναζήτηση των όρων επαναστατικής διεξόδου από την κρίση τους.
