Στις Βρυξέλλες θέλουν να μας παρουσιάζουν σα μια «ειδική περίπτωση». Κι εμείς συμπεριφερόμαστε ωσάν αυτό το «προνόμιο» του πειραματόζωου ή πιο κομψά της «χώρας–μελέτης περίπτωσης» (country case-study) να μας προστάτευε ή και να μας κολακεύει – αλλά ίσως περισσότερο επειδή νιώθουμε ότι αυτός ο χαρακτηρισμός κάπου μπορεί κιόλας να μας αντιπροσωπεύει…
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι παρά τα δύο τελευταία χαμένα χρόνια, τα βυθισμένα στο τέλμα της αποτυχίας των στόχων και την ύφεση, οι δανειακές δόσεις συνεχίζουν να κάνουν λογιστικούς κύκλους χωρίς ούτε να ελαττώνουν το αντιθέτως διαρκώς αυξανόμενο χρέος, ούτε να μπορούν να εξασφαλίσουν αναπτυξιακή ανάσα.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι τα μέτρα-μέσα εξελίσσονται σε «τελικό σκοπό», με μια «ειδική κυβέρνηση» κι εκατομύρια «ειδικούς πολίτες» να περιμένουν στωικά την ώρα και τη στιγμή που κάποιος κ. Ράϊχενμπαχ θα τους αναγγείλει το κοινωνικό και οικονομικό τέλος του πάτου – με το πολιτικό να έχει ήδη τεθεί από την παρουσία και μόνο των κ. Ράϊχενμπαχ.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι βιώνει και διδάσκει μια «ειδική δημοκρατία», όπου μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, επειδή «ειδικές δημοσκοπήσεις» την παρουσιάζουν δημοφιλή, μπορεί και να θεωρείται ηθικά και πολιτικά εξουσιοδοτημένη να αποφασίζει για το μέλλον σε χρονικά βάθη που υπερβαίνουν και αυτόν ακόμη τον χρονικό ορίζοντα πολλών εκλεγμένων κυβερνήσεων.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι η πολιτική συμπεριφορά μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή και προς κάθε κατεύθυνση και οι πολιτικοί να διακηρύσσουν ελαφρά τη καρδία ότι δεν πίστευαν ποτέ σε αυτά που αυταρχικά και καταστροφικά εφάρμοζαν. Διότι η ακροδεξιά μπορεί να δηλώνει ότι δεν είναι ακροδεξιά αλλά και οι εταίροι της στην κυβέρνηση να μην την λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν σαν ακροδεξιά - και ν' ανακαλύπτουν την πραγματική ακροδεξιά… στην αντίδραση των πολιτών. Ειδικού τύπου ιδεολογίες σε μια χώρα που θαρρείς ότι ποτέ δεν έζησε την επταετία της…
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι προβαλλόμαστε στον κόσμο σα μια χώρα με ειδικές ανάγκες (ΧΜΕΑ), όχι τόσο για την οικονομική μας αδυναμία όσο για την ιδεολογική υστέρηση και την πολιτική ατολμία. Αυτή είναι η εικόνα μας, και μετά τον χαρακτηρισμό μας σαν «ειδικής χώρας», θα υποστούμε και τον χαρακτηρισμό των «ειδικών πολιτών», που στην ουσία θα φωτογραφίζει ασθενείς πάσχοντες από χρόνια έλλειψη αυτοσεβασμού και ιστορικής συνείδησης.
Πριν ακριβώς 3 χρόνια, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, γράφαμε σε ανάρτησή μας: «Η καταστροφή έρχεται όταν δεν υπάρχουν σχέδια δημιουργίας που να εμπνέουν τους νέους ανθρώπους. Όταν δεν υπάρχουν αδιαπραγμάτευτες δομές που να στηρίζουν την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική εξέλιξη. Όταν δεν υπάρχουν ηγέτες που να εμπνέουν με το προσωπικό τους παράδειγμα. Όταν δεν υπάρχει ακολουθία λόγων και πράξεων. Όταν δεν υπάρχει σχέδιο με δίκαιη και αποτελεσματική εφαρμογή του.»
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι παρά τα δύο τελευταία χαμένα χρόνια, τα βυθισμένα στο τέλμα της αποτυχίας των στόχων και την ύφεση, οι δανειακές δόσεις συνεχίζουν να κάνουν λογιστικούς κύκλους χωρίς ούτε να ελαττώνουν το αντιθέτως διαρκώς αυξανόμενο χρέος, ούτε να μπορούν να εξασφαλίσουν αναπτυξιακή ανάσα.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι τα μέτρα-μέσα εξελίσσονται σε «τελικό σκοπό», με μια «ειδική κυβέρνηση» κι εκατομύρια «ειδικούς πολίτες» να περιμένουν στωικά την ώρα και τη στιγμή που κάποιος κ. Ράϊχενμπαχ θα τους αναγγείλει το κοινωνικό και οικονομικό τέλος του πάτου – με το πολιτικό να έχει ήδη τεθεί από την παρουσία και μόνο των κ. Ράϊχενμπαχ.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι βιώνει και διδάσκει μια «ειδική δημοκρατία», όπου μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, επειδή «ειδικές δημοσκοπήσεις» την παρουσιάζουν δημοφιλή, μπορεί και να θεωρείται ηθικά και πολιτικά εξουσιοδοτημένη να αποφασίζει για το μέλλον σε χρονικά βάθη που υπερβαίνουν και αυτόν ακόμη τον χρονικό ορίζοντα πολλών εκλεγμένων κυβερνήσεων.
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι η πολιτική συμπεριφορά μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή και προς κάθε κατεύθυνση και οι πολιτικοί να διακηρύσσουν ελαφρά τη καρδία ότι δεν πίστευαν ποτέ σε αυτά που αυταρχικά και καταστροφικά εφάρμοζαν. Διότι η ακροδεξιά μπορεί να δηλώνει ότι δεν είναι ακροδεξιά αλλά και οι εταίροι της στην κυβέρνηση να μην την λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν σαν ακροδεξιά - και ν' ανακαλύπτουν την πραγματική ακροδεξιά… στην αντίδραση των πολιτών. Ειδικού τύπου ιδεολογίες σε μια χώρα που θαρρείς ότι ποτέ δεν έζησε την επταετία της…
Χώρα «ειδικού τύπου» διότι προβαλλόμαστε στον κόσμο σα μια χώρα με ειδικές ανάγκες (ΧΜΕΑ), όχι τόσο για την οικονομική μας αδυναμία όσο για την ιδεολογική υστέρηση και την πολιτική ατολμία. Αυτή είναι η εικόνα μας, και μετά τον χαρακτηρισμό μας σαν «ειδικής χώρας», θα υποστούμε και τον χαρακτηρισμό των «ειδικών πολιτών», που στην ουσία θα φωτογραφίζει ασθενείς πάσχοντες από χρόνια έλλειψη αυτοσεβασμού και ιστορικής συνείδησης.
Πριν ακριβώς 3 χρόνια, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, γράφαμε σε ανάρτησή μας: «Η καταστροφή έρχεται όταν δεν υπάρχουν σχέδια δημιουργίας που να εμπνέουν τους νέους ανθρώπους. Όταν δεν υπάρχουν αδιαπραγμάτευτες δομές που να στηρίζουν την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική εξέλιξη. Όταν δεν υπάρχουν ηγέτες που να εμπνέουν με το προσωπικό τους παράδειγμα. Όταν δεν υπάρχει ακολουθία λόγων και πράξεων. Όταν δεν υπάρχει σχέδιο με δίκαιη και αποτελεσματική εφαρμογή του.»
