Το… μελάνι (που λέγανε και οι παλιοί) δεν έχει προλάβει να στεγνώσει από το προηγούμενο κείμενο και λέω να χτυπήσω… υπερωρίες. Υπάρχει λόγος όμως.
Και το ξαναλέω. Για τον Τίτορμο ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός είναι τα ματς ειδικών συνθηκών. Άλλα είναι τα ματς που επιβάλλεται το γήπεδο να… βράζει. Οπότε αν το οικονομικό σας δημιουργεί… διλλήματα κάντε την καρδιά σας πέτρα. Να ξέρετε ότι περισσότερο αναγκαίο είναι να… κράξουμε τον Κανακούδη της Δόξας ή τον Βασιλείου του Λεβαδειακού, παρά τον Ζέκα ή τον Τζιμπούρ.
Ή αν δεν θα σας πείθει το επιχείρημα αυτό, καλό είναι να ξέρετε πως υπάρχουν και κάποια άλλα παιδιά (που μάλλον φωνάζουν παραπάνω και για να καλύπτουν το δικό σας κενό) που δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία του διλλήματος. Βάζουν το χέρι στην τσέπη και πληρώνουν για τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Χωρίς να νοιάζονται καν πως λέγεται ο αντίπαλος!
http://www.paneole.blogspot.com/
Mε αφορμή την τελευταία παράγραφο του προηγούμενου blog, η οποία αναπαράχθηκε σε διάφορα γκρουπ φίλων του Παναιτωλικού σε ιστοσελίδες κοινωνικές δικτύωσης, έγινε μια ωραία κουβέντα που αν κανείς διαβάσει τους… ιντερνετικούς διαλόγους μπορεί να εξάγει και ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.
Επειδή δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να ξέρει ή να θυμάται τι έγραψα στο blog αμέσως μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ παραθέτω ξανά αυτούσια την τελευταία παράγραφο, πάνω στην οποία όπως αναφέρω και πιο πάνω στήθηκε μεγάλη κουβέντα, η οποία προφανώς γίνεται σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας στην πόλη. Έγραφα λοιπόν επί λέξει:
«Και κάτι τελευταίο. Σαν πολλά άδεια καθισματάκια δεν είχε το γήπεδο για ένα παιχνίδι με τον χαρακτήρα τελικού; Και μην πει κανείς ότι είναι δικαιολογία το ψιλόβροχο. Δηλαδή αν ο αντίπαλος δεν έχει έμβλημα τον έφηβο, τον δικέφαλο αετό ή το τριφύλλι κάποιοι θεωρούν αγγαρεία να πάνε στο γήπεδο και να φωνάξουν για τον Παναιτωλικό;».
Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι της ομάδας που διαμαρτυρήθηκαν τονίζοντας ότι καλύτερα θα ήταν οι… σπόντες να πάνε προς την διοίκηση για την πολιτική στο θέμα των εισιτηρίων, παρά σε αυτούς που σε ένα τόσο κομβικό ματς για τον Τίτορμο προτίμησαν το… ουζάκι και το καφεδάκι του καφενείου και την τηλεοπτική μετάδοση της Nova.
Καταρχήν όσοι μου κάνετε την τιμή και διαβάζετε το paneole από τον Μάρτιο του 2011 που… βγήκε στον αέρα του διαδικτύου θα έχετε καταλάβει πως η προσπάθεια αυτή είναι ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ και τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο. Ούτε κανένα λιβανιστήρι έχω πάρει για τον Κωστούλα και τους συνεργάτες του για να τους… λιβανίζω, αλλά από την άλλη ούτε έβγαλα την καραμπίνα για να αρχίσω να τους ρίχνω.
Σκέψεις εκφράζω που πολλές φορές τυγχάνει να βρίσκουν σύμφωνη και μια μεγάλη μερίδα φίλων της ομάδας. Άλλες φορές πάλι όχι. Λογικό και αυτό. Κλείνει η παρένθεση λοιπόν και πάμε παρακάτω για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις.
Κουμάντο δεν κάνω στην τσέπη κανενός. Όταν κάθε μέρα το κράτος σου… κλέβει όλο και περισσότερα, όταν χάνονται δουλειές, συντάξεις και μισθοί θα πρέπει να είμαι μαλάκας για να βάλω ως προτεραιότητα κάποιου το γήπεδο και τίποτα άλλο. Εκείνο το 15άρι ή 20άρι που είναι η είσοδος στην εξέδρα μπορεί να είναι γάλα για τα παιδιά, μπορεί να είναι βενζίνη για το αυτοκίνητο, μπορεί να είναι σούπερ μάρκετ. Πολλά μπορούν να είναι σε μια εποχή που και το ευρώ έχει αξία!
Όποιος δεν αντέχει λοιπόν κι αυτό το επιπλέον έξοδο καλά κάνει και μένει σπίτι. Καλά κάνει και βάζει το γάλα του παιδιού του πάνω από τον Χαριστέα, καλά κάνει και γκρινιάζει στην διοίκηση για να αλλάξει προς τα κάτω τις τιμές! Η δική μου ένσταση αλλού είναι.
Άλλο σημαίνει «δεν τα έχω και δεν πάω γήπεδο» κι άλλο σημαίνει «τα έχω για να δω τον Λέτο, τα έχω για να δω τον Μιραλάς και δεν τα έχω για να δω την Δόξα ή τον ΟΦΗ». Σε αυτή την περίπτωση προσωπικά (και φυσικά μπορεί και να έχω λάθος) πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά! Γιατί αν αυτά τα καθίσματα που έμειναν άδεια με τον ΟΦΗ, μείνουν άδεια και με τον Παναθηναϊκό θα είναι ένα… καμπανάκι της κοινωνίας του Αγρινίου για να αλλάξει κάτι.
Αν όμως (που βάζω και στοίχημα ότι έτσι θα γίνει) στις 4 Ιανουαρίου μείνουν και… 1000 άτομα απέξω τότε αλλού είναι το πρόβλημα. Ξεκάθαρο είναι αυτό. Το θέμα όμως είναι ότι αυτά τα… 1000 άτομα απέξω έπρεπε να είχαν μείνει με τον ΟΦΗ, θα πρέπει να μείνουν με την Δόξα, με τον Εργοτέλη, με τον Λεβαδειακό, με την Κέρκυρα. Εκεί είναι που σε χρειάζεται ο Παναιτωλικός.
Εκεί είναι που θα τα δώσει όλα για τον στόχο της παραμονής και θέλει και την δύναμη της εξέδρας. Όποια ώρα της ημέρας κι αν ανοίξει κανείς την τηλεόραση θα δει τον Μιραλάς, τον Τοροσίδη, τον Λέτο, τον Λεονάρντο, τον Σαλπιγγίδη, τον Πάντελιτς, τον Κουίνσι. Μια φορά στις 15 μέρες σε χρειάζεται και ο Άντι, ο Κουτρουμάνος, ο Μπλάζιτς, ο Χαριστέας, ο Θεοδωρίδης και τα άλλα παιδιά. Μια φορά στις 15 σε χρειάζεται ο Παναιτωλικός και ειδικά όταν πρόκειται για παιχνίδι ειδικών συνθηκών.
Επειδή δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να ξέρει ή να θυμάται τι έγραψα στο blog αμέσως μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ παραθέτω ξανά αυτούσια την τελευταία παράγραφο, πάνω στην οποία όπως αναφέρω και πιο πάνω στήθηκε μεγάλη κουβέντα, η οποία προφανώς γίνεται σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας στην πόλη. Έγραφα λοιπόν επί λέξει:
«Και κάτι τελευταίο. Σαν πολλά άδεια καθισματάκια δεν είχε το γήπεδο για ένα παιχνίδι με τον χαρακτήρα τελικού; Και μην πει κανείς ότι είναι δικαιολογία το ψιλόβροχο. Δηλαδή αν ο αντίπαλος δεν έχει έμβλημα τον έφηβο, τον δικέφαλο αετό ή το τριφύλλι κάποιοι θεωρούν αγγαρεία να πάνε στο γήπεδο και να φωνάξουν για τον Παναιτωλικό;».
Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι της ομάδας που διαμαρτυρήθηκαν τονίζοντας ότι καλύτερα θα ήταν οι… σπόντες να πάνε προς την διοίκηση για την πολιτική στο θέμα των εισιτηρίων, παρά σε αυτούς που σε ένα τόσο κομβικό ματς για τον Τίτορμο προτίμησαν το… ουζάκι και το καφεδάκι του καφενείου και την τηλεοπτική μετάδοση της Nova.
Καταρχήν όσοι μου κάνετε την τιμή και διαβάζετε το paneole από τον Μάρτιο του 2011 που… βγήκε στον αέρα του διαδικτύου θα έχετε καταλάβει πως η προσπάθεια αυτή είναι ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ και τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο. Ούτε κανένα λιβανιστήρι έχω πάρει για τον Κωστούλα και τους συνεργάτες του για να τους… λιβανίζω, αλλά από την άλλη ούτε έβγαλα την καραμπίνα για να αρχίσω να τους ρίχνω.
Σκέψεις εκφράζω που πολλές φορές τυγχάνει να βρίσκουν σύμφωνη και μια μεγάλη μερίδα φίλων της ομάδας. Άλλες φορές πάλι όχι. Λογικό και αυτό. Κλείνει η παρένθεση λοιπόν και πάμε παρακάτω για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις.
Κουμάντο δεν κάνω στην τσέπη κανενός. Όταν κάθε μέρα το κράτος σου… κλέβει όλο και περισσότερα, όταν χάνονται δουλειές, συντάξεις και μισθοί θα πρέπει να είμαι μαλάκας για να βάλω ως προτεραιότητα κάποιου το γήπεδο και τίποτα άλλο. Εκείνο το 15άρι ή 20άρι που είναι η είσοδος στην εξέδρα μπορεί να είναι γάλα για τα παιδιά, μπορεί να είναι βενζίνη για το αυτοκίνητο, μπορεί να είναι σούπερ μάρκετ. Πολλά μπορούν να είναι σε μια εποχή που και το ευρώ έχει αξία!
Όποιος δεν αντέχει λοιπόν κι αυτό το επιπλέον έξοδο καλά κάνει και μένει σπίτι. Καλά κάνει και βάζει το γάλα του παιδιού του πάνω από τον Χαριστέα, καλά κάνει και γκρινιάζει στην διοίκηση για να αλλάξει προς τα κάτω τις τιμές! Η δική μου ένσταση αλλού είναι.
Άλλο σημαίνει «δεν τα έχω και δεν πάω γήπεδο» κι άλλο σημαίνει «τα έχω για να δω τον Λέτο, τα έχω για να δω τον Μιραλάς και δεν τα έχω για να δω την Δόξα ή τον ΟΦΗ». Σε αυτή την περίπτωση προσωπικά (και φυσικά μπορεί και να έχω λάθος) πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά! Γιατί αν αυτά τα καθίσματα που έμειναν άδεια με τον ΟΦΗ, μείνουν άδεια και με τον Παναθηναϊκό θα είναι ένα… καμπανάκι της κοινωνίας του Αγρινίου για να αλλάξει κάτι.
Αν όμως (που βάζω και στοίχημα ότι έτσι θα γίνει) στις 4 Ιανουαρίου μείνουν και… 1000 άτομα απέξω τότε αλλού είναι το πρόβλημα. Ξεκάθαρο είναι αυτό. Το θέμα όμως είναι ότι αυτά τα… 1000 άτομα απέξω έπρεπε να είχαν μείνει με τον ΟΦΗ, θα πρέπει να μείνουν με την Δόξα, με τον Εργοτέλη, με τον Λεβαδειακό, με την Κέρκυρα. Εκεί είναι που σε χρειάζεται ο Παναιτωλικός.
Εκεί είναι που θα τα δώσει όλα για τον στόχο της παραμονής και θέλει και την δύναμη της εξέδρας. Όποια ώρα της ημέρας κι αν ανοίξει κανείς την τηλεόραση θα δει τον Μιραλάς, τον Τοροσίδη, τον Λέτο, τον Λεονάρντο, τον Σαλπιγγίδη, τον Πάντελιτς, τον Κουίνσι. Μια φορά στις 15 μέρες σε χρειάζεται και ο Άντι, ο Κουτρουμάνος, ο Μπλάζιτς, ο Χαριστέας, ο Θεοδωρίδης και τα άλλα παιδιά. Μια φορά στις 15 σε χρειάζεται ο Παναιτωλικός και ειδικά όταν πρόκειται για παιχνίδι ειδικών συνθηκών.
Και το ξαναλέω. Για τον Τίτορμο ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός είναι τα ματς ειδικών συνθηκών. Άλλα είναι τα ματς που επιβάλλεται το γήπεδο να… βράζει. Οπότε αν το οικονομικό σας δημιουργεί… διλλήματα κάντε την καρδιά σας πέτρα. Να ξέρετε ότι περισσότερο αναγκαίο είναι να… κράξουμε τον Κανακούδη της Δόξας ή τον Βασιλείου του Λεβαδειακού, παρά τον Ζέκα ή τον Τζιμπούρ.
Ή αν δεν θα σας πείθει το επιχείρημα αυτό, καλό είναι να ξέρετε πως υπάρχουν και κάποια άλλα παιδιά (που μάλλον φωνάζουν παραπάνω και για να καλύπτουν το δικό σας κενό) που δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία του διλλήματος. Βάζουν το χέρι στην τσέπη και πληρώνουν για τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Χωρίς να νοιάζονται καν πως λέγεται ο αντίπαλος!
http://www.paneole.blogspot.com/