του Γεώργιου Kαρέτσου, δασολόγου ερευνητή Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών
ΥΠΕΡ: Καλλιέργεια και νόμιμη κοπή, εισόδημα για κάποιους...Αν και οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες κάνουν απαγορευτική την προμήθεια ενός τέτοιου δένδρου για τον μέσο Έλληνα πολίτη - καταναλωτή, η άποψή μου δεν είναι αρνητική, εφόσον η κοπή των δένδρων είναι νόμιμη και αποδεδειγμένα αυτά προέρχονται είτε από καλλιέργειες για τον σκοπό αυτό, είτε από καστανοπερίβολα, όπου η Δασική Υπηρεσία εγκρίνει την απομάκρυνσή τους. Πάντοτε θα πρέπει να φροντίζουμε τα δένδρα να έχουν τη νόμιμη σφραγίδα κοπής και ελέγχου. Στις περιπτώσεις αυτές δεν τίθεται θέμα υποβάθμισης ή καταστροφής δάσους και πρέπει να θεωρηθεί οριστικά ως μια νόμιμη οικονομική δραστηριότητα, την οποία διέπουν κανόνες αντίστοιχοι με εκείνους που ισχύουν για τα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα.
Σε μερικές περιπτώσεις αρκετοί προτιμούν να αγοράζουν ζωντανό δένδρο σε γλάστρα και μετά τις γιορτές να το φυτεύουν στην αυλή τους ή στο πλησιέστερο βουνό. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το φυτό υφίσταται ένα ισχυρό στρες κατά τη μεταφορά του από το φυτώριο στο σαλόνι και στη συνέχεια στο ύπαιθρο. Αν εξαιρέσουμε επιπλέον, τις ελάχιστες περιοχές που θα μπορούσαν να προσφέρουν ευνοϊκό περιβάλλον για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο φυτό (κατάλληλο υψόμετρο, πλησιέστερα ελατοδάση, ταυτότητα είδους με τα αντίστοιχα φυσικά, προστασία της βιοποικιλότητας), μάλλον μια τέτοια ενέργεια είναι μάταια. Η αγορά έλατου σε γλάστρα απλά απαλλάσσει τους πολίτες από την αίσθηση ότι διαπράττουν περιβαλλοντικό «έγκλημα».
ΚΑΤΑ : Γιατί δεν τα φέρνετε ζωντανά να τα φυτέψουμε μετά;
Του Hλία Aποστολίδη, δασολόγου
Τα πολλά δέντρα μαζί -τα δάση- είναι πολύτιμα για την ισορροπία του πλανητικού οικοσυστήματος, για να σωθούν οι άνθρωποι από την απειλή της κλιματικής αλλαγής. Χρειάζονται όμως ζωντανά και όχι πεθαμένα - κομμένα. Το πεθαμένο δέντρο δεν αναπνέει, για να παράγει οξυγόνο, και έτσι στερούμαστε και εμείς αυτή την προσφορά τους.
Τα δέντρα συνδέονται με τις καλύτερες αναμνήσεις μας, φιλοξενούν πουλιά, σκαρφαλώνουν πάνω τους τα παιδιά, συγκρατούν το νερό, μας δίνουν τη σκιά τους. Όταν παλαιότερα τα πετάγαμε στα σκουπίδια, αμέσως μετά τα Φώτα, είχαμε προβλήματα. Τα παιδιά νόμιζαν πως τα έλατα υπάρχουν για να στολίζουμε τα σπίτια μας τα Χριστούγεννα. Πίστευαν πως ήταν προϊόν μιας χρήσης που έπρεπε να καταλήξει στα σκουπίδια, μαζί με τα αποφάγια μας.
Μερικοί, εκείνα τα χρόνια, μας έλεγαν πως τα έλατα που πουλάνε στην αγορά, τα κόβουν από ειδικές φυτείες, ή ήταν από αραιώσεις δασών. Μας έλεγαν ότι έτσι ωφελούνται κάποιοι δασεργάτες και καλλιεργητές της Χαλκιδικής, όμως το κομμένο δέντρο, ανεξάρτητα από τον λόγο που κόβεται, είναι πάντα ένα νεκρό δέντρο. Εμείς τους απαντούσαμε, «τότε γιατί δεν τα φέρνετε ζωντανά, να μπορούμε να τα φυτέψουμε μετά τα Χριστούγεννα;».
Στα τέλη Γενάρη κάθε χρόνου τα Δασαρχεία, με βάση συγκεκριμένες μελέτες, καθορίζουν θέσεις που γίνονται οι ετήσιες «αναδασώσεις του Χριστουγεννιάτικου δέντρου». Με αυτό τον τρόπο τηρείται το «έθιμο», δεν σκοτώνουμε τα έλατα, και τα παιδιά κάνουν μια επιπλέον εκδρομή στο δάσος.
http://www.patrisnews.com/
