Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν μέχρι αυτή την στιγμή, η κυβέρνηση του Μάριο Μόντι, στοχεύει να υπερβεί το όριο των 40 ετών ενσήμων για την δυνατότητα συνταξιοδότησης, φθάνοντας μέχρι τα 42 ή και 43 έτη εισφορών.
Η γραμματέας του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου, του Cgil, η Σουζάννα Καμούσσο, τονίζει ότι «η κυβέρνηση πρέπει να ξέρει ότι ο αριθμός σαράντα, στην περίπτωση αυτή, είναι μαγικός και μη διαπραγματεύσιμος. Και με αυτό εξαντλείται η συζήτηση επί του όλου θέματος. Ήρθε η ώρα να σταματήσουν τα σχόλια επί των πληροφοριών και των μεμονωμένων στοιχείων: η κυβέρνηση πρέπει να καλέσει τα συνδικάτα και να τους πει, επίσημα, ποιες επιλογές εννοεί να κάνει και πού εννοεί να βασίσει τον κοινωνικό διάλογο».
Ο γραμματέας του συνδικάτου Uil Λουίτζι Ανζτελέττι τάσσεται με τη σειρά του κατά του σχεδίου αλλαγών του συνταξιοδοτικού: «Μια αύξηση των εισφορών μέχρι και 43 χρόνια θα ήταν εντελώς άδικη, διότι οι εργαζόμενοι δεν θα είχαν κανένα όφελος. Θα αναγκάζονταν, ουσιαστικά, να παραμείνουν στην δουλειά, δωρεάν, προσφέροντας τον οβολό τους, στηρίζοντα με μια δωρεά τα ταμεία του δημοσίου».
Σε διαφορετικό μήκος κύματος, η πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχάνων Ιταλίας, της Confindustria, η Έμμα Μαρτσεγκάλια: «Οι συντάξεις πρέπει να αναμορφωθούν, και ο αριθμός σαράντα δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, μη διαπραγματεύσιμο όριο. Δεν υπάρχει, πλέον, τίποτα το μη διαπραγματεύσιμο και αυτή δεν είναι, σίγουρα, η στιγμή κατά την οποία μπορεί να επιβληθεί το όποιο βέτο, διότι πρέπει να σώσουμε την χώρα».
