ΟΙ πολλοί ονειρεύονται. Κάποιοι (παλιοί και ξεχασμένοι) σκάνε μύτη. Η ελπίδα της επανεκλογής. Το όνειρο της εξουσίας τυλιγμένο με «δόξα» και χρήμα.
Κι αν τους μιλήσεις για πολιτική ηθική και κοινοβουλευτικό ήθος, σηκώνουν τους ώμους και σε παραπέμπουν στους…κακούς. Σ΄ εκείνους τους παλιούς που διεκδικούν τα αναδρομικά τους και σε άλλους που αμάρτησαν και παραμένουν ατιμώρητοι. Και, βέβαια, δεν θα σου μιλήσουν για συλλογικές ευθύνες, για νόμους που απελευθερώνουν και απαλλάσσουν.
ΓΙ αυτό κι εμείς πάμε(;) κουμπωμένοι για εκλογές και βλέπουμε τον πολιτικό μας κόσμο σαν σύνολο εν δυνάμει αμαρτωλών, που περιμένουν την ευκαιρία. Κι αν τους επιμερίσουμε σε επίπεδο κομμάτων, βλέπουμε χειροπιαστή την αγωνία του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στον κίνδυνο διάλυσης και…αναγέννησής του. Με «υλικά» κουρασμένα και παλιά που παραπέμπουν σε Σημίτη και μυστικά δείπνα, λες και πρέπει να κόβει βόλτες ασταμάτητα ο εκσυγχρονισμός κι εμείς να τον (τους) χειροκροτούμε. Για το (πολιτικό) ήθος και τη δράση τους, για τα έργα που παραπέμπουν σε Καλατράβες κ.ά. απίθανες και ανέλεγκτες «Ολυμπιακές» δαπάνες.
ΚΑΙ η άλλη (πλειοψηφική) μερίδα; Αυτή (ξανα)αγάπησε τον Καραμανλή της που επείγετο να «φύγει», νοστάλγησε τον Αλογοσκούφη της που έβαλε τάξη στα οικονομικά μας, αποθύμησε τους «κουμπάρους» και τα ΜΑΤ του κ. Πολύδωρα.
ΔΕΝ θα επιμείνουμε κι ούτε θα μνημονεύσουμε τους «περιφερειακούς». Έξω απ’ το χορό κόμματα κι αποκόμματα και δεν διανύουμε (βρόμικο) ’89 για να συνεργαστούν με το διάβολο. Επείγονται για εκλογές «τώρα που γυρίζει» και πριν κάτι αλλάξει στην πολιτική σκηνή και στο…κεφάλι του ψηφοφόρου.
ΚΑΙ κλείνουμε με πρόταση κι ας δείχνει γενική και αόριστη, χωρίς φωνές, κραυγές και σημαιάκια. Με λιγοστούς παρατρεχάμενους και συνάξεις σε καφενεία και πλατείες και χωρίς μεγάφωνα. Η άποψή μας είναι πως η αιτία του κακού βρίσκεται στα…κίνητρα. Η επανεκλογή ως ελπίδα και ζητούμενο μεταμορφώνει τον πολιτικό σε θηρίο. Για την επανεκλογή του στήνει από τώρα το «μαγαζί», πουλάει τη μάνα του και δεν προσκυνάει άλλον απ’ τον αρχηγό που θα συντάξει τη λίστα, δεν πιστεύει σε άλλον θεό πέρα απ’ το κόμμα, δεν ξεφεύγει απ’ τη συνταγή της…επιτυχίας.
ΛΙΣΤΑ, λοιπόν, με άτομα εκτός κοινοβουλίου (κι όποια να’ ναι), λίστα τεχνοκρατών (με ημερομηνία λήξης), λίστα χωρίς τους κλασικούς και επώνυμους που το’ δεσαν κόμπο πως χωρίς αυτούς (κι αυτές) δεν κάνουμε.
