Στην Τουλόν είχε διαλέξει και πάλι να μιλήσει στους Γάλλους, το 2008, μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, όταν και έκανε λόγο για την «αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού».
Το σίγουρο είναι ότι ο Γάλλος πρόεδρος έχει πολλή δουλειά να κάνει για να πείσει τους πολίτες, αυριανούς ψηφοφόρους ας μην το ξεχνάμε, για τους λόγους για τους οποίους συμπράττει με τη Γερμανία και την Μέρκελ, όταν είναι προφανές πως τα συμφέροντα των δύο χωρών δεν συμπίπτουν, ούτε τα προβλήματά τους.
Ήδη οι Γάλλοι Σοσιαλιστές εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση των Γάλλων και κατηγορούν τον Σαρκοζί για «ανησυχητική συνδιαλλαγή» με τους Γερμανούς.
Οι Γάλλοι δεν κατανοούν πως δέχεται ο Σαρκοζί να συναινεί στις απαιτήσεις της Γερμανίας περί ενίσχυσης των εξουσιών της Κομισιόν στην εποπτεία των εθνικών προϋπολογισμών και στην αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, χωρίς την ίδια ώρα να παίρνει ως αντάλλαγμα από το Βερολίνο την διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενός πάγιου αιτήματος δηλαδή του Παρισιού!
