Δεν ξέρω αν ήμουν καλό παιδί εφέτος. Κι αυτό, γιατί δεν γνωρίζω τα κριτήρια βάσει των οποίων εκτιμάς την καλοσύνη ημών των λίγο μεγαλύτερων παιδιών.
Αν με ρώταγες, πάντως, θα σου έλεγα ότι ήμουν ανησυχητικά καλή. Απείχα συνειδητά από κάθε είδους σκανταλιές και λοιπές ζαβολιές. Θα έλεγα ότι ο χρόνος που μας αφήνει όπου να' ναι, ήταν όλο παθήματα, άρα και μαθήματα. Διδακτικός, μα αρκετά επίπονος και λιγάκι βαρετός...
Γι' αυτό θα το εκτιμούσα αφάνταστα αν μου έκανες κι εμένα κάποια χατιράκια. Έτσι, για να ανατροφοδοτήσεις το κουράγιο μου!
Για το νέο έτος, λοιπόν, θέλω να συναντώ και να συναναστρέφομαι χαρούμενους ανθρώπους. Ξέρω ότι όλοι μας έχουμε προβλήματα. Άλλοι περισσότερα, άλλοι λιγότερα. Άλλοι σοβαρά, άλλοι λιγότερο σοβαρά. Αυτό, όμως, δεν θέλω να διαγράφεται στα πρόσωπά μας. Θέλω να αντικρίζω πρόσωπα χαμογελαστά και βλέμματα λαμπερά! Όχι άλλα πρόσωπα θαμπά! Εν ολίγοις, επιθυμώ οι διπλανοί μου να μην καταπίνονται από τις κάθε λογής δυσκολίες, αλλά να διατηρούν το ηθικό τους ακμαίο, να μην το βάζουν κάτω και να αγωνίζονται. Να μην γίνονται νευρικοί, κακότροποι και αγενείς. Χαμογελάστε, γιατί χανόμαστε!
Θέλω, επίσης, στην πατρίδα μας τη βασανισμένη, να εκλείψουν έννοιες και καταστάσεις όπως είναι η οικογενειοκρατία, η αναξιοκρατία, η μετριότητα κι ο ωχαδερφισμός. Θέλω να επικρατήσουν οι ικανοί, οι ταλαντούχοι, οι καλλιεργημένοι κι οι γενναιόδωροι. Άνθρωποι που θέλουν κι έχουν να προσφέρουν, σκεπτόμενοι πέρα από την τσέπη και την καλοπέρασή τους. Άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι, διαφανείς, με αποκρυσταλλωμένες απόψεις κι ιδεολογίες, που δεν τους ενδιαφέρει να επιβληθούν με χίλιους δύο δόλιους και φθονερούς τρόπους, αλλά που επιθυμούν να δημιουργήσουν, με γνώμονα πρωτίστως το κοινό καλό.
Άγιε μου Βασίλη, μπορεί να θεωρείς ότι γενικολογώ, αλλά όταν βρεθούμε από κοντά θα σου αναφέρω αρκετά απτά παραδείγματα, που είμαι σίγουρη ότι θα σε πείσουν. Δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα αφθονούν...
Θα σε παρακαλέσω ακόμη να φροντίσεις όλους τους αναξιοπαθούντες. Όλους εκείνους που υποφέρουν αναίτια, δίχως να ευθύνονται στο παραμικρό. Εννοώ, βέβαια, τα μικρά παιδιά, όπως και τα ανυπεράσπιστα ζώα. Κανένα παιδί ανά τον κόσμο δεν πρέπει να αρρωσταίνει, να υποφέρει και να ταλαιπωρείται. Όλα τους πρέπει να έρχονται στη ζωή από ανθρώπους που πραγματικά τα αγαπούν και τα σέβονται, ακριβώς όπως τους αξίζει. Και να μην βασανίζονται από τις αμαρτίες των γονέων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων παιδεύουν τα παιδιά... Όσον αφορά στα ζώα, προστάτευσε τα κυρίως από την ανθρώπινη μανία, που είναι ικανή για πολλά και φρικτά...
Κάτι ακόμα που παρατηρώ έντονα τα τελευταία χρόνια. Η φιλία κι ο έρωτας τείνουν προς εξαφάνιση. Τα έχει σκιάσει το συμφέρον κι ο οπορτουνισμός. Τα πάντα φιλτράρονται με βάση το κέρδος και συγκεκριμένα- κοινώς αποδεκτά- "αντικειμενικά" κριτήρια. Δεν μπορεί, όμως, να συνεχισθεί αυτό. Η κοινωνία για να προκόψει θέλει στέρεες βάσεις, κι όχι θέμελα σαθρά. Είναι επιτακτική η ανάγκη να επενδύσουμε στις ανθρώπινες σχέσεις ξανά. Να επιστρέψουμε στις αρχές και τις αξίες των παλιών, καλών καιρών, όταν υπήρχε εμπιστοσύνη κι αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, των ανδρών, των γυναικών.
Ζητώ πολλά? Να σου αναφέρω τώρα και τα πιο απλά! Θέλω οι καπνιστές να μην καπνίζουν σε κλειστούς, κοινόχρηστους χώρους, οι οδηγοί να σέβονται τους ποδηλάτες και τους πεζούς, οι έμποροι να σέβονται την τσέπη των καταναλωτών, οι πόλεις να είναι καθαρές και περιποιημένες, οι πολιτικοί να είναι ειλικρινείς, οι επαγγελματίες- κάθε είδους- συνεπείς! Κι αν σκεφθώ λιγάκι ακόμα, θα σου ζητήσω άλλα τόσα!
Άγιε μου Βασίλη, το βράδυ που θα γλιστρήσεις από την καμινάδα, σε ενημερώνω ότι θα είμαι εκεί και θα σε περιμένω. Να μου λύσεις τις απορίες και να μου ηρεμήσεις τις αγωνίες.
Θα σε φιλέψω γάλα ζεστό και σοκολατένιο, λαχταριστό κορμό!!!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!
Με Υγεία, Αγάπη και Ευζωία!!!
