Τι γκραν γκινιόλ ήταν αυτό, μεγάλη η στεναχώρια στο τέλος. Είδα στην τηλεόραση αργότερα τα γκολ της Μαρσέιγ στο τέλος, αστεία γκολ.
Εγώ τους Γερμανούς τους ξέρω καλά, τους έχω ζήσει από κοντά επί 7 χρόνια που πήγαινα στον Χάπελ, σας έχω πει ότι εκτός της Μπάγερν, δεν υπάρχουν σοβαρές γερμανικές ομάδες στην Ευρώπη. Έλα με τα μπουρδ… τους!
Τι να λέμε τώρα, ότι ο τερματοφύλακας της Ντόρτμουντ και οι αμυντικοί, αυτοί οι καραγκιόζηδες, το έκαναν επίτηδες να χάσουν στο τέλος και να φάνε 2 γκολ; Δεν ξέρω. Αν φτάσαμε στο σημείο να έχουν κάνει συναλλαγή και 5 λεπτά πριν το τέλος να ξεβρακώνονται οι Γερμανοί στους Γάλλους, τότε να το κλείσουμε, να μην παρακολουθούμε… Δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτά.
Ο Ολυμπιακός στη στήλη πριν το ματς είχα πει ότι θα είναι Ανάσταση Κυρίου και ότι τον περιμένω πως θα κάνει μεγάλο ματς με την Άρσεναλ. Ήταν λοιπόν πράγματι ένας πολύ καλός Ολυμπιακός. Διάβασε καλά ο Βαλβέρδε το ματς, έπνιξε την Άρσεναλ στο κέντρο. Τους πίεζε με πρέσινγκ και ψηλά και στο κέντρο.
Ειδικά ο Μανιάτης έδωσε ρεσιτάλ ως χαφ, αντοχή, ταχύτητα, πάνω- κάτω, μαρκάρισμα. Και ο Φουστέρ ήταν καλός, πάταγε περιοχή, χωνόταν ως κρυφός κυνηγός, μου άρεσε. Ο Μοντέστο στο β’ ημίχρονο ήταν καταπληκτικός, με παλικαριά, με δύναμη, έβγαινε μπροστά και βοηθούσε στην επίθεση.
Στο α’ ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν πάρα πολύ δυνατός. Δύο φάσεις έκανε μόνο η Άρσεναλ. Ο Ολυμπιακός έπαιξε έξυπνα όχι μόνο στο πρέσινγκ ανασταλτικά, αλλά και επιθετικά, έκανε αυτό που έχω πει πολλές φορές ότι μου αρέσει: Όχι πάσινγκ γκέιμ στο κέντρο και τσίκι- τσίκι, αλλά μόλις πάρουμε τη μπάλα φύγαμε με μια μπαλιά μπροστά! Αυτό που σας λέω τώρα είναι το κλειδί για το Τσάμπιονς Λιγκ. Να μην περνάει η μπάλα από πολλά πόδια στο κέντρο, αλλά να φεύγει η πρώτη μπάλα στην επίθεση γρήγορα. Έβρισκε ωραίες τρύπες έτσι ο Ολυμπιακός ανάμεσα στους 4 αμυντικούς της Άρσεναλ που είχαν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Προβληματική η άμυνα της Άρσεναλ, ο δε τρίτος τερματοφύλακας που μπήκε ήταν νούμερο. Σαν αέρας έφευγε ο Μιραλάς ανάμεσά τους, ήταν πολύ κεφάτος και ο Τζιμπούρ, μπορούσε να τους βάλει κι άλλα γκολ ο Ολυμπιακός.
Μόνο μετά το 2-1 ανέβηκε η Άρσεναλ και μας απείλησε σοβαρά. Εκεί έπεσε η ομάδα μας, κουράστηκε κιόλας, ανησυχήσαμε για το 2-2, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν ακόμα επικίνδυνος, φαινόταν ότι μπορεί να βάλει και τρίτο γκολ και να τελειώσει το ματς.
Τον Βενγκέρ είναι γνωστό ότι δεν τον κατατάσσω στους μεγάλους προπονητές, βλέπω πράγματα και το λέω τόσα χρόνια, δεν μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει θριάμβους στην Ευρώπη. Εδώ δεν μπορεί επί τόσα χρόνια να πάρει τίτλους στην Αγγλία. Κοντά στους 20 βαθμούς την έχει πίσω η Μάντεστερ Σίτι.
Γενικώς φέτος δεν με ενθουσιάζει καμία ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα. 10 φορές να παίζαμε με αυτήν την Άρσεναλ χθες, και τις 10 φορές θα την κερδίζαμε στο Καραϊσκάκη, έτσι όπως παίξαμε.
Δεν πιστεύω ότι η Μαρσέιγ που είδαμε στον όμιλο και αυτή η ασόβαρη Ντόρτμουντ στην Ευρώπη, ήταν καλύτερες από τον Ολυμπιακό. Δεν πείθομαι με τίποτα ότι δίκαια ο Ολυμπιακός έμεινε έξω. Ο Ολυμπιακός δικαιούταν να περάσει.
Και να σας πω κάτι; Είναι του κώλου αυτά που λένε ορισμένοι ότι «ωραίο είναι και το Γιουρόπα Λιγκ». Ποιο Γιουρόπα μπροστά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η διοργάνωση, το Τσάμπιονς Λιγκ βλέπει όλος ο πλανήτης. Εκεί είναι η δόξα, εκεί είναι και τα λεφτά. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η αίγλη. Μην παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας. Εγώ τον Ολυμπιακό τον θέλω στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και να χτύπαγε πρόκριση και στους 8. Εκεί πρέπει να βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Μιλάμε για μεγάλο σύλλογο.
www.katimagiko.gr
