Ειλικρινά αναρωτιέμαι, ειλικρινά απορώ...Πόσες περικοπές εισοδημάτων, πόσα χαράτσια, πόσοι νέοι φόροι θα πρέπει να μας επιβληθούν για να...
ξυπνήσουμε; Βλέπω στο χαζοκούτι κάτι γιαγιάδες και παππούδες που ενώ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ το επαχθές χαράτσι της ΔΕΗ μετά παραπονιούνται ότι δεν τους μένουν χρήματα για να φροντίσουν τα εγγόνια τους. Βλέπω κάτι φοβισμένα ανθρωπάκια να στήνονται στις ουρές της ΔΕΗ για να πληρώσουν αυτό το αίσχος και μετά κλαίγονται ότι δεν θα έχουν να περάσουν το μήνα. Κανείς δεν σηκώνεται απο τον καναπέ του και κανείς δεν μιλάει. Για πόσο ακόμα; Τι θα χρειαστεί να γίνει για να ξεσηκωθούμε; Θα πρέπει να μπούν να μας πάρουν τον καναπέ για να ξυπνήσουμε; Θα πρέπει να μην έχουμε πιά ούτε να φάμε, για να αντιδράσουμε; Πρέπει τελικά να είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι. Ο μόνος που αρνείται να του στερούν την χαρά της ίδιας της ζωής.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ντρέπομαι που είμαι μόνος μου. Ντρέπομαι που δεν υπάρχει σθεναρή κοινωνική αντίσταση στην βάρβαρη αυτή πολιτική. Ντρέπομαι που μας πίνουν το αίμα καθημερινά σαν ενοχλητικά κουνούπια "τίγρεις" και εμείς δεν βάζουμε ούτε κάν εντομοαπωθητικό. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως λαός. Είμαστε σύγχρονοι δούλοι της νέας τάξης πραγμάτων. Το μόνο που εύχομαι είναι η σημερινή σκλαβιά να μην κρατήσει πάλι 400 ολόκληρα χρόνια...
Αναγνώστης
