ο ομότιμος καθηγητής της φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
«Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι ένας απλός δάσκαλος, ένας σκεπτόμενος, που σκέπτομαι το παρόν και το μέλλον του λαού και του έθνους μας. Έχω πολλές φορές υποστηρίξει την ανάγκη οι άνθρωποι των γραμμάτων, αν είναι δυνατόν, όλοι να βγουν από τον πύργο τους, να ενδιαφερθούν για τα κοινά και να μεριμνήσουν για τα κοινά. Σήμερα η υποχρέωση αυτή γίνεται απαίτηση με τα δεινά που έχουν επισωρευθεί στον τόπο μας.
Με το αμέριστο ενδιαφέρον που απαιτούσε η στιγμή διάβασα το άρθρο του σεβαστού μας πρώην Προέδρου κ. Κωστή Στεφανόπουλου. Εχοντας πλήρη βέβαια ενημέρωση των νεοελληνικών συνθηκών προτείνει ιδανική λύση του πολιτικού μας προβλήματος της στιγμής: τη διετή παράταση της θητείας του Πρωθυπουργού κυρίου Παπαδήμου, που, εξουσιοδοτημένος νόμιμα, θα μπορούσε να συνεχίσει τη μεγάλη του προσπάθεια. Εχοντας, όσο μπορώ, υπόψη μου τη σύγχρονή μας περιπέτεια, νομίζω ότι μια τέτοια λύση δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Η πρόταση συζητήθηκε ευρύτερα. Ακούστηκαν διάφορες γνώμες, που υπαγορεύονται, νομίζω, από τη στυγνή πραγματικότητα. Πολλοί συστήνουν λιγότερο εκτεταμένη παράταση του βίου της σημερινής κυβέρνησης.
Και ίσως έχουν δίκιο. Αλλά το παράλληλο πρόβλημα είναι πώς θα επιτύχομε τη μεταβολή του σημερινού πολιτικού συστήματος - πράγμα που είναι απολύτως αναγκαίο. Βέβαια οι εκλογές θα δώσουν την εφικτή λύση στο πρόβλημα τούτο. Αναγκαία όμως είναι η ανανέωση της πολιτικής μας ζωής με την εμφάνιση, με την παρουσία νέων πολιτικών δυνάμεων, προοδευτικών προσώπων επιλεγμένων, ώστε να αλλάξει πάλι στον τόπο μας ό,τι πρέπει να αλλάξει.
Οι νέοι πολιτικοί μας με το στηριγμένο στις νέες απαιτήσεις πολιτικό σύστημα να αφοσιωθούν με πάθος στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συνόλου, την αποφυγή των παλαιών συνηθειών, που εξώθησαν τη ζωή μας στα χείριστα άκρα, που δε χρειάζεται να τα κατονομάσουμε.
Και για να επανέλθω στις αρχικές σκέψεις μου, πρέπει να ενισχυθεί ο Πρωθυπουργός όχι μόνο με την παράταση της θητείας του, αλλά και να αφεθεί ελεύθερος στην επιλογή των συνεργατών του, που θα πρέπει να είναι εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα με ικανότητες που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της σύγχρονης συγκυρίας.
Σχολιάζοντας τώρα τη σημερινή πολιτική κατάσταση θα διαπιστώσουμε αδυναμίες βασικές στη σημερινή κυβέρνηση. Διερωτάται κανείς σήμερα: Αντιμετωπίζει αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση; Πρέπει να ομολογήσομε ότι όσοι σήμερα επιθυμούν χρονικό περιορισμό στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης συγκροτούν εμφανώς αντιπολίτευση. Γιατί η κυβέρνηση με τη σημερινή της συγκρότηση και σε περιορισμένο χρονικό όριο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το αληθινά δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ο Πρωθυπουργός, το πιστεύουν ευτυχώς πολλοί, διαθέτει δυνατότητες. Χρειάζεται όμως επικουρία.
Ας επιτραπεί και τούτο να προσθέσω. Σήμερα ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι από το γεγονός της εκατονταετηρίδας του Ελύτη υποστηρίζουν το δίδαγμά του για ελπίδα. Ποιος όμως - διερωτώμαι - σοβαρός νεοέλληνας δεν εμπνέεται σήμερα από την ελπίδα για τη μελλοντική ανόρθωση του νέου ελληνισμού; Από την ελπίδα ξεκινούμε, όμως δε φτάνει η ελπίδα. Χρειάζεται η περίσκεψη. Χρειάζεται η σωφροσύνη.
Χρειάζεται λιγότερος εγωισμός και στα άτομα και στα κόμματα τα σημερινά και εκείνα του μέλλοντος. Είναι ανάγκη να ξεπερνούμε τον εαυτό μας, όταν βρισκόμαστε ιδίως σε δύσκολες συνθήκες».
