Ένα από τα πρωταρχικά και σοβαρότερα προβλήματα που έπρεπε και πρέπει να απασχολήσει το Δημοτικό Συμβούλιο Ξηρομέρου και αυτόν τούτον τοΔήμαρχο κ. Πυθαγόρα Σαμαρά, είναι αυτό της εφαρμογής και της επέκτασης τουσχεδίου πόλης Μύτικα και τούτο όχι επειδή ο...
Μύτικας είναι ο «περιούσιος λαός του Ισραήλ» και εν προκειμένω του Ξηρομέρου, αλλά επειδή μόνο την περιοχή του Μύτικα προίκισεαυτή τούτη η φύση για τουριστική ανάπτυξη και μέλλον ντόπιου και διεθνούς ενδιαφέροντος και στον οποίο τουρισμό προσβλέπει όλη η Ελλάδα και μάλιστα σήμερα σε εποχή οικονομικής κρίσης και μαρασμού.
Τούτο το βλέπουν Έλληνες και ξένοι τουρίστες, επώνυμοι και ανώνυμοι, εκτός βέβαια από εμάς τους ντόπιους!
Πολλές φορές κατά το παρελθόν, σαν γνώστης του προβλήματος, λόγω τηςσαρανταετούς περίπου υπηρεσίας μου σαν Συμβολαιογράφος και Υποθηκοφύλακας της περιοχής, έχω ασχοληθεί ζωηρά με το πρόβλημα, πιέζοντας προς πάσα κατεύθυνση για την προώθηση και επίλυση του προβλήματος.
Το έτος 1999 με το από 8/5/1999 έγγραφο υπόμνημά μου προς τον τότεYφυπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρίστο Βερελή, σε μια σύσκεψη στο τότε Δημοτικό Κατάστημα του πρώην Δήμου Αλυζίας, είχα ζητήσει την προσωπική του επέμβαση για την επίλυση του αναγκαίου και φλέγοντος αυτού προβλήματος, το οποίο θεωρούσα και θεωρώ βασικό μοχλό ανάπτυξης και προόδου όχι μόνον του Μύτικα αλλά και ολόκληρης της περιοχής του Ξηρομέρου για τους λόγους τους οποίους αναφέρω παρακάτω:
Στον Μύτικα, κ. Δήμαρχε, ισχύει και υπάρχει σχέδιο πόλης, που έχει εκπονηθεί το έτος 1936 επί Προεδρίας του αείμνηστου Προέδρου της τότε Κοινότητας ΜύτικαΑλκιβιάδου Μπουλιέρη. Ήταν φαεινή και μεγαλόπνοη η ιδέα του μπάρμπα Αλκίδανα οραματιστεί σχέδιο πόλης, ταυτόχρονα με μεγάλες Ελληνικές πόλεις, χωρίς επιδοτούμενα προγράμματα, ΕΣΠΑ, αναπτυξιακούς νόμους κ.λ.π.. Έργο πνοής, ανάπτυξης και προοπτικής σε δύσκολα χρόνια και καιρούς, από έναν Πρόεδρο με όραμα.
Του ανήκει ο δημόσιος έπαινος και η εύφημος μνεία και του ανήκει επίσης και η ονομασία ενός δρόμου με το όνομά του.
Το σχέδιο αυτό δημιούργησε οικόπεδα και έδωσε τη δυνατότητα στους ντόπιους αλλά και στους ξένους να οικοδομήσουν σε μικρού εμβαδού οικόπεδα 150 έως 300 τετραγωνικών μέτρων ή και σε μικρότερα ακόμη, κατ’ εξαίρεση και κατά παρέκκλιση, καθώς και με το σύστημα της Οριζόντιας και Κάθετης ιδιοκτησίας και έτσι να λάβει ο Μύτικας κάποια ανάπτυξη, αλλά όχι βέβαια αυτή που του άξιζε και του αξίζει και που θα του έδινε μαζί με την επέκταση του σχεδίου πόλης.
Το σχέδιο πόλης του 1936 προστάτεψε τον Μύτικα από την άναρχη δόμηση, εκτός από ορισμένες κραυγαλέες εξαιρέσεις, που καταστρατηγήθηκε βάναυσα και σε αυτό ακέραιη την ευθύνη φέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και αυτοί τούτοι οι παρανομήσαντες και καταπατητές.
Στο παρελθόν με εισήγηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν τροποποιήσεις του σχεδίου πόλης προς εξυπηρέτηση ημετέρων και τούτο παραβίασε σε πολλά σημεία το σχέδιο πόλης. Ευτυχώς που ο Νόμος και η διαδικασία έχουν αλλάξει και σταμάτησε αυτό το αλισβερίσι.
Στο σχέδιο πόλης Μύτικα σε πολλά σημεία δεν έχει γίνει η εφαρμογή του και δεν έχουν διανοιχτεί οι δρόμοι και σε τούτο ακέραιη την ευθύνη φέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε συνεργασία με την Πολεοδομία, στη σύνταξη πράξης αναλογισμού και προσκύρωσης, για να διανοιχθούν οι δρόμοι και οι πλατείες.
Ας αφήσουμε το γεγονός ότι πολλοί ιδιοκτήτες, προκειμένου να οικοδομήσουν και να λάβουν την νόμιμη οικοδομική άδεια, έχουν θέσει σε κοινή χρήση με Συμβολαιογραφική πράξη τμήματα, στα οποία διέρχεται προβλεπόμενος δρόμος του σχεδίου πόλης, χωρίς αυτή τούτη η Τοπική Αυτοδιοίκηση να τους έχει διανοίξει.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω προτείνουμε, έστω και τώρα, μετά την παρέλευση 75 ετών, να προβείτε κ. Δήμαρχε, στις δέουσες ενέργειες, ώστε να συνταχθεί άμεσα η πράξη εφαρμογής και προσκύρωσης, για την εφαρμογή του σχεδίου πόλης Μύτικα.
Είναι ένα θέμα ΦΛΕΓΟΝ και η μη διάνοιξη των δρόμων παρακωλύει τόσο την δόμηση, όσο και την κυκλοφορία και δικαίως διερωτάται ο κόσμος γιατί οι δρόμοι έχουν διανοιχτεί στον Αστακό και στη Βόνιτσα και όχι στο Μύτικα. Άλλη καθυστέρηση είναι αδιανόητη. Δεν πάει άλλο….
Σε μια επίσκεψή του προ ετών, ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλας, είχε δημοσιεύσει άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» με τον τίτλο «Το χωριό με τον ένα δρόμο».
Ας ασχοληθούμε στη συνέχεια με την περιβόητη Τροποποίηση του υφιστάμενου και Επέκταση του σχεδίου πόλης Μύτικα.
Επί Προεδρίας του αείμνηστου Δημητρίου (Τάκη) Νικολάου Ζαμπέλη, ανελήφθη προσπάθεια επέκτασης του σχεδίου πόλης Μύτικα και τροποποίησης του υπάρχοντος, με βάση τις διατάξεις που ίσχυαν προ του Ν.1337/83 (Νόμος επί Υπουργίας Αντώνη Τρίτση), ο οποίος ισχύει και σήμερα, και προβλέπει την εισφορά σε γή και χρήμα για τη διάνοιξη των δρόμων και κοινοχρήστων εν γένει χώρων, ευθυνομένων των ιδιοκτητών για τις αποζημιώσεις (με εισφορά σε γη και χρήμα).
Το σχέδιο αυτό εκπονήθηκε κανονικότατα από συνεργείο μελετητών και ήταν άριστα καταρτισμένο και συνέδεε το παλιό σχέδιο πόλης με την επέκταση και είχε προοπτικές για πρόοδο και ανάπτυξη.
Το σχέδιο αναρτήθηκε στο καφενείο Τζεφρώνη αλλά δυστυχώς οι πολιτικές έριδες και προστριβές μεταξύ των τότε τοπικών παραγόντων και πολιτικών αντιπάλων του Μύτικα, η πτώση της Δικτατορίας και η αλλαγή του τότε Νομάρχου κ. Καλογεράτου - είχε απειλήσει ότι θα ανέβει ό ίδιος σε «μπουλντόζα» να ανοίξει τους δρόμους του Μύτικα – ο οποίος ήταν θερμός υποστηρικτής της επέκτασης και της εφαρμογής, σταμάτησαν αυτό το μεγαλόπνοο έργο επάνω στην έγκρισή του και στις τελικές γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Ήμουν φανατικός υποστηρικτής της ενέργειας αυτής προσφέροντας τις νομικές μου γνώσεις και υπηρεσίες και στον τότε Πρόεδρο και στον τότε Γραμματέα της Κοινότητας Νικόλαο Φράγκο και εις μάτην προσπάθησα να εμποδίσω αυτούς που ξεκρέμασαν τα σχέδια της επέκτασης. Αυτή η επέκταση χάθηκε στο «παρά πέντε» και μας έφερε πίσω 40 περίπου χρόνια.
Αν είχε πραγματοποιηθεί:
1) Θα ήταν εναρμονισμένο και αλληλένδετο με το παλιό σχέδιο, ενώ σήμερα ο οικισμός της Παναγούλας έχει δικό του σχέδιο πόλης, μη εφαπτόμενο του παλιού και ένα τμήμα μεταξύ οικισμού Παναγούλας και παλιού σχεδίου βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλης αλλά εντός ορίων οικισμού.
2) Θα είχε αποκατασταθεί η Παναγούλα στην επέκταση του σχεδίου πόλης και θα χορηγούνταν τα στεγαστικά δάνεια στον καθένα χωριστά να αγοράσει οικόπεδο της αρεσκείας του, όπως συνέβη σε άλλες περιοχές (Αχυρά, Βάτος, Σκλάβαινα κλπ.).
3) Δεν θα απαλλοτριώνονταν όλη η έκταση των ιδιοκτητών, διότι θα είχαν την δυνατότητα οι ιδιοκτήτες να πουλήσουν μέρος των οικοπέδων τους και να κρατήσουν για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους οικόπεδα για την στεγαστική τους αποκατάσταση. Θα είχαν τη δυνατότητα επίσης να αγοράσουν οικόπεδα και άλλοι ενδιαφερόμενοι αγοραστές και επενδυτές και ο Μύτικας σήμερα δεν θα είχε μόνο τις κατοικίες της Παναγούλας αλλά και πλήθος άλλων κατοικιών, ντόπιων και ξένων.
Σημείωση για την Ιστορία. Με την χορήγηση των παραχωρητηρίων των οικοπέδων, δεν έγινε όπως έπρεπε η ενοποίηση των δύο Κοινοτήτων. Μετά ήρθε ο νόμος του Αλέκου Παπαδόπουλου για την προαιρετική συνένωση των Κοινοτήτων σε Δήμους. Ούτε και τότε έγινε η συνένωση σε Δήμο, εξ’ αιτίας των δύο Προέδρων.
Εάν είχε γίνει η συνένωση σε Δήμο θα χαρίζονταν όλα τα δάνεια που όφειλαν οι δύο Κοινότητες (Μύτικα και Παναγούλας) και θα είχαν χορηγηθεί ενισχύσεις για δημιουργία ενός Δήμου, όπως συνέβη στη γειτονική Πάλαιρο, με την δημιουργία του Δήμου Κεκροπίας, πολύ πριν τον Καποδίστρια.
Στη συνέχεια ήρθε ο νόμος Καποδίστρια για την υποχρεωτική συνένωση των Δήμων. Εάν είχε γίνει η πρώτη συνένωση τότε η έδρα του Δήμου θα ήταν στο Μύτικα, διότι δεν θα μπορούσαν να συσταθούν δύο Δήμοι. Τούτο έφερε τις γνωστές προστριβές μεταξύ των Κοινοτήτων.
Ας σημειωθεί ότι η Παναγούλα, παρόλο που πήρε τα οικόπεδα του Μύτικα, με τον όρο να αποτελέσει μία Κοινότητα, παραμένει και σήμερα ξεχωριστή Κοινότητα. Αυτά για την Ιστορία.
Η προσπάθεια αυτή του Δημητρίου (Τάκη) Ζαμπέλη, συνεχίστηκε μετέπειτα, όταν προ δεκαεφταετίας και πλέον το Νομαρχιακό Ταμείο Ν. Αιτωλοακαρνανίας προκήρυξε την μελέτη της επέκτασης του σχεδίου πόλης Μύτικα και το έργο ανέλαβαν οι Μηχανικοί κ.κ. Πέτρος Νικάκης, Γεώργιος Πουρνάρας και Μανωλόπουλος, οι οποίοι συγκέντρωναν όλα τα προσόντα και τις νόμιμες προϋποθέσεις.
Τα σχέδια και οι μελέτες εκπονήθηκαν, αναρτήθηκαν σε Δημόσιο χώρο υπεβλήθησαν ενστάσεις και δηλώσεις ιδιοκτησίας, πέρασαν από το ΣΧΟΠ του Νομού και ήδη βρίσκονται στο αρμόδιο τμήμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως μας έχει πληροφορήσει ο πρώην Δήμαρχος Αλυζίας κ. Τριποτσέρης και ο Μελετητής κ. Νικάκης και χρειάζεται θέληση, παρέμβαση και πίεση για την τελική έγκριση. Ας ζητηθεί και η βοήθεια του κ. Θάνου Μωραϊτη, Υφυπουργού ΥΠΕΧΩΔΕ.
Δυστυχώς παρά την παρέλευση 17 περίπου ετών η επέκταση του σχεδίου πόλης καρκινοβατεί με αποτέλεσμα η ανάπτυξη του Μύτικα να έχει σταματήσει παντελώς, οι επενδύσεις, η ζήτηση οικοπέδων και η επιθυμία των ντόπιων να αποκτήσουν κατοικία να έχει τελματώσει.
Συνεχώς το θέμα της επέκτασης του σχεδίου πόλης είναι πρώτο θέμα συζήτησης μεταξύ ντόπιων και ξένων, γιατί σταματάει όχι μόνο τις στεγαστικές ανάγκες των ντόπιων αλλά και αυτή τούτη την ανάπτυξη και πρόοδο όχι μόνο της στενής περιφέρειας του τέως Δήμου Αλυζίας, αλλά ολόκληρου του Ξηρομέρου, αν λάβουμε υπόψη ότι η περιοχή αυτή τους θερινούς μήνες κατακλύζεται από ντόπιους και ξένους και αποτελεί ορόσημο για τουριστική ανάπτυξη και πρόοδο της ευρύτερης περιοχής.
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε
Θεώρησα καθήκον και υποχρέωση να ενημερώσω εσάς τον νέο Δήμαρχο για το εν λόγω θέμα. Στα χέρια σας είναι να επιληφθείτε του πάντα επίκαιρου και φλέγοντος αυτού προβλήματος και να είστε βέβαιος ότι σε εσάς εναπόκειται να συνδέσετε το όνομά σας με την περιοχή αυτή. Η τοπική Ιστορία θα σας καταγράψει είτε θετικά, είτε αρνητικά. Το πρόβλημα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Η περιοχή μαραζώνει.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αναλάβετε πρωτοβουλίες.
Μύτικας είναι ο «περιούσιος λαός του Ισραήλ» και εν προκειμένω του Ξηρομέρου, αλλά επειδή μόνο την περιοχή του Μύτικα προίκισεαυτή τούτη η φύση για τουριστική ανάπτυξη και μέλλον ντόπιου και διεθνούς ενδιαφέροντος και στον οποίο τουρισμό προσβλέπει όλη η Ελλάδα και μάλιστα σήμερα σε εποχή οικονομικής κρίσης και μαρασμού.
Τούτο το βλέπουν Έλληνες και ξένοι τουρίστες, επώνυμοι και ανώνυμοι, εκτός βέβαια από εμάς τους ντόπιους!
Πολλές φορές κατά το παρελθόν, σαν γνώστης του προβλήματος, λόγω τηςσαρανταετούς περίπου υπηρεσίας μου σαν Συμβολαιογράφος και Υποθηκοφύλακας της περιοχής, έχω ασχοληθεί ζωηρά με το πρόβλημα, πιέζοντας προς πάσα κατεύθυνση για την προώθηση και επίλυση του προβλήματος.
Το έτος 1999 με το από 8/5/1999 έγγραφο υπόμνημά μου προς τον τότεYφυπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρίστο Βερελή, σε μια σύσκεψη στο τότε Δημοτικό Κατάστημα του πρώην Δήμου Αλυζίας, είχα ζητήσει την προσωπική του επέμβαση για την επίλυση του αναγκαίου και φλέγοντος αυτού προβλήματος, το οποίο θεωρούσα και θεωρώ βασικό μοχλό ανάπτυξης και προόδου όχι μόνον του Μύτικα αλλά και ολόκληρης της περιοχής του Ξηρομέρου για τους λόγους τους οποίους αναφέρω παρακάτω:
Στον Μύτικα, κ. Δήμαρχε, ισχύει και υπάρχει σχέδιο πόλης, που έχει εκπονηθεί το έτος 1936 επί Προεδρίας του αείμνηστου Προέδρου της τότε Κοινότητας ΜύτικαΑλκιβιάδου Μπουλιέρη. Ήταν φαεινή και μεγαλόπνοη η ιδέα του μπάρμπα Αλκίδανα οραματιστεί σχέδιο πόλης, ταυτόχρονα με μεγάλες Ελληνικές πόλεις, χωρίς επιδοτούμενα προγράμματα, ΕΣΠΑ, αναπτυξιακούς νόμους κ.λ.π.. Έργο πνοής, ανάπτυξης και προοπτικής σε δύσκολα χρόνια και καιρούς, από έναν Πρόεδρο με όραμα.
Του ανήκει ο δημόσιος έπαινος και η εύφημος μνεία και του ανήκει επίσης και η ονομασία ενός δρόμου με το όνομά του.
Το σχέδιο αυτό δημιούργησε οικόπεδα και έδωσε τη δυνατότητα στους ντόπιους αλλά και στους ξένους να οικοδομήσουν σε μικρού εμβαδού οικόπεδα 150 έως 300 τετραγωνικών μέτρων ή και σε μικρότερα ακόμη, κατ’ εξαίρεση και κατά παρέκκλιση, καθώς και με το σύστημα της Οριζόντιας και Κάθετης ιδιοκτησίας και έτσι να λάβει ο Μύτικας κάποια ανάπτυξη, αλλά όχι βέβαια αυτή που του άξιζε και του αξίζει και που θα του έδινε μαζί με την επέκταση του σχεδίου πόλης.
Το σχέδιο πόλης του 1936 προστάτεψε τον Μύτικα από την άναρχη δόμηση, εκτός από ορισμένες κραυγαλέες εξαιρέσεις, που καταστρατηγήθηκε βάναυσα και σε αυτό ακέραιη την ευθύνη φέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και αυτοί τούτοι οι παρανομήσαντες και καταπατητές.
Στο παρελθόν με εισήγηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν τροποποιήσεις του σχεδίου πόλης προς εξυπηρέτηση ημετέρων και τούτο παραβίασε σε πολλά σημεία το σχέδιο πόλης. Ευτυχώς που ο Νόμος και η διαδικασία έχουν αλλάξει και σταμάτησε αυτό το αλισβερίσι.
Στο σχέδιο πόλης Μύτικα σε πολλά σημεία δεν έχει γίνει η εφαρμογή του και δεν έχουν διανοιχτεί οι δρόμοι και σε τούτο ακέραιη την ευθύνη φέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε συνεργασία με την Πολεοδομία, στη σύνταξη πράξης αναλογισμού και προσκύρωσης, για να διανοιχθούν οι δρόμοι και οι πλατείες.
Ας αφήσουμε το γεγονός ότι πολλοί ιδιοκτήτες, προκειμένου να οικοδομήσουν και να λάβουν την νόμιμη οικοδομική άδεια, έχουν θέσει σε κοινή χρήση με Συμβολαιογραφική πράξη τμήματα, στα οποία διέρχεται προβλεπόμενος δρόμος του σχεδίου πόλης, χωρίς αυτή τούτη η Τοπική Αυτοδιοίκηση να τους έχει διανοίξει.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω προτείνουμε, έστω και τώρα, μετά την παρέλευση 75 ετών, να προβείτε κ. Δήμαρχε, στις δέουσες ενέργειες, ώστε να συνταχθεί άμεσα η πράξη εφαρμογής και προσκύρωσης, για την εφαρμογή του σχεδίου πόλης Μύτικα.
Είναι ένα θέμα ΦΛΕΓΟΝ και η μη διάνοιξη των δρόμων παρακωλύει τόσο την δόμηση, όσο και την κυκλοφορία και δικαίως διερωτάται ο κόσμος γιατί οι δρόμοι έχουν διανοιχτεί στον Αστακό και στη Βόνιτσα και όχι στο Μύτικα. Άλλη καθυστέρηση είναι αδιανόητη. Δεν πάει άλλο….
Σε μια επίσκεψή του προ ετών, ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλας, είχε δημοσιεύσει άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» με τον τίτλο «Το χωριό με τον ένα δρόμο».
Ας ασχοληθούμε στη συνέχεια με την περιβόητη Τροποποίηση του υφιστάμενου και Επέκταση του σχεδίου πόλης Μύτικα.
Επί Προεδρίας του αείμνηστου Δημητρίου (Τάκη) Νικολάου Ζαμπέλη, ανελήφθη προσπάθεια επέκτασης του σχεδίου πόλης Μύτικα και τροποποίησης του υπάρχοντος, με βάση τις διατάξεις που ίσχυαν προ του Ν.1337/83 (Νόμος επί Υπουργίας Αντώνη Τρίτση), ο οποίος ισχύει και σήμερα, και προβλέπει την εισφορά σε γή και χρήμα για τη διάνοιξη των δρόμων και κοινοχρήστων εν γένει χώρων, ευθυνομένων των ιδιοκτητών για τις αποζημιώσεις (με εισφορά σε γη και χρήμα).
Το σχέδιο αυτό εκπονήθηκε κανονικότατα από συνεργείο μελετητών και ήταν άριστα καταρτισμένο και συνέδεε το παλιό σχέδιο πόλης με την επέκταση και είχε προοπτικές για πρόοδο και ανάπτυξη.
Το σχέδιο αναρτήθηκε στο καφενείο Τζεφρώνη αλλά δυστυχώς οι πολιτικές έριδες και προστριβές μεταξύ των τότε τοπικών παραγόντων και πολιτικών αντιπάλων του Μύτικα, η πτώση της Δικτατορίας και η αλλαγή του τότε Νομάρχου κ. Καλογεράτου - είχε απειλήσει ότι θα ανέβει ό ίδιος σε «μπουλντόζα» να ανοίξει τους δρόμους του Μύτικα – ο οποίος ήταν θερμός υποστηρικτής της επέκτασης και της εφαρμογής, σταμάτησαν αυτό το μεγαλόπνοο έργο επάνω στην έγκρισή του και στις τελικές γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Ήμουν φανατικός υποστηρικτής της ενέργειας αυτής προσφέροντας τις νομικές μου γνώσεις και υπηρεσίες και στον τότε Πρόεδρο και στον τότε Γραμματέα της Κοινότητας Νικόλαο Φράγκο και εις μάτην προσπάθησα να εμποδίσω αυτούς που ξεκρέμασαν τα σχέδια της επέκτασης. Αυτή η επέκταση χάθηκε στο «παρά πέντε» και μας έφερε πίσω 40 περίπου χρόνια.
Αν είχε πραγματοποιηθεί:
1) Θα ήταν εναρμονισμένο και αλληλένδετο με το παλιό σχέδιο, ενώ σήμερα ο οικισμός της Παναγούλας έχει δικό του σχέδιο πόλης, μη εφαπτόμενο του παλιού και ένα τμήμα μεταξύ οικισμού Παναγούλας και παλιού σχεδίου βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλης αλλά εντός ορίων οικισμού.
2) Θα είχε αποκατασταθεί η Παναγούλα στην επέκταση του σχεδίου πόλης και θα χορηγούνταν τα στεγαστικά δάνεια στον καθένα χωριστά να αγοράσει οικόπεδο της αρεσκείας του, όπως συνέβη σε άλλες περιοχές (Αχυρά, Βάτος, Σκλάβαινα κλπ.).
3) Δεν θα απαλλοτριώνονταν όλη η έκταση των ιδιοκτητών, διότι θα είχαν την δυνατότητα οι ιδιοκτήτες να πουλήσουν μέρος των οικοπέδων τους και να κρατήσουν για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους οικόπεδα για την στεγαστική τους αποκατάσταση. Θα είχαν τη δυνατότητα επίσης να αγοράσουν οικόπεδα και άλλοι ενδιαφερόμενοι αγοραστές και επενδυτές και ο Μύτικας σήμερα δεν θα είχε μόνο τις κατοικίες της Παναγούλας αλλά και πλήθος άλλων κατοικιών, ντόπιων και ξένων.
Σημείωση για την Ιστορία. Με την χορήγηση των παραχωρητηρίων των οικοπέδων, δεν έγινε όπως έπρεπε η ενοποίηση των δύο Κοινοτήτων. Μετά ήρθε ο νόμος του Αλέκου Παπαδόπουλου για την προαιρετική συνένωση των Κοινοτήτων σε Δήμους. Ούτε και τότε έγινε η συνένωση σε Δήμο, εξ’ αιτίας των δύο Προέδρων.
Εάν είχε γίνει η συνένωση σε Δήμο θα χαρίζονταν όλα τα δάνεια που όφειλαν οι δύο Κοινότητες (Μύτικα και Παναγούλας) και θα είχαν χορηγηθεί ενισχύσεις για δημιουργία ενός Δήμου, όπως συνέβη στη γειτονική Πάλαιρο, με την δημιουργία του Δήμου Κεκροπίας, πολύ πριν τον Καποδίστρια.
Στη συνέχεια ήρθε ο νόμος Καποδίστρια για την υποχρεωτική συνένωση των Δήμων. Εάν είχε γίνει η πρώτη συνένωση τότε η έδρα του Δήμου θα ήταν στο Μύτικα, διότι δεν θα μπορούσαν να συσταθούν δύο Δήμοι. Τούτο έφερε τις γνωστές προστριβές μεταξύ των Κοινοτήτων.
Ας σημειωθεί ότι η Παναγούλα, παρόλο που πήρε τα οικόπεδα του Μύτικα, με τον όρο να αποτελέσει μία Κοινότητα, παραμένει και σήμερα ξεχωριστή Κοινότητα. Αυτά για την Ιστορία.
Η προσπάθεια αυτή του Δημητρίου (Τάκη) Ζαμπέλη, συνεχίστηκε μετέπειτα, όταν προ δεκαεφταετίας και πλέον το Νομαρχιακό Ταμείο Ν. Αιτωλοακαρνανίας προκήρυξε την μελέτη της επέκτασης του σχεδίου πόλης Μύτικα και το έργο ανέλαβαν οι Μηχανικοί κ.κ. Πέτρος Νικάκης, Γεώργιος Πουρνάρας και Μανωλόπουλος, οι οποίοι συγκέντρωναν όλα τα προσόντα και τις νόμιμες προϋποθέσεις.
Τα σχέδια και οι μελέτες εκπονήθηκαν, αναρτήθηκαν σε Δημόσιο χώρο υπεβλήθησαν ενστάσεις και δηλώσεις ιδιοκτησίας, πέρασαν από το ΣΧΟΠ του Νομού και ήδη βρίσκονται στο αρμόδιο τμήμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως μας έχει πληροφορήσει ο πρώην Δήμαρχος Αλυζίας κ. Τριποτσέρης και ο Μελετητής κ. Νικάκης και χρειάζεται θέληση, παρέμβαση και πίεση για την τελική έγκριση. Ας ζητηθεί και η βοήθεια του κ. Θάνου Μωραϊτη, Υφυπουργού ΥΠΕΧΩΔΕ.
Δυστυχώς παρά την παρέλευση 17 περίπου ετών η επέκταση του σχεδίου πόλης καρκινοβατεί με αποτέλεσμα η ανάπτυξη του Μύτικα να έχει σταματήσει παντελώς, οι επενδύσεις, η ζήτηση οικοπέδων και η επιθυμία των ντόπιων να αποκτήσουν κατοικία να έχει τελματώσει.
Συνεχώς το θέμα της επέκτασης του σχεδίου πόλης είναι πρώτο θέμα συζήτησης μεταξύ ντόπιων και ξένων, γιατί σταματάει όχι μόνο τις στεγαστικές ανάγκες των ντόπιων αλλά και αυτή τούτη την ανάπτυξη και πρόοδο όχι μόνο της στενής περιφέρειας του τέως Δήμου Αλυζίας, αλλά ολόκληρου του Ξηρομέρου, αν λάβουμε υπόψη ότι η περιοχή αυτή τους θερινούς μήνες κατακλύζεται από ντόπιους και ξένους και αποτελεί ορόσημο για τουριστική ανάπτυξη και πρόοδο της ευρύτερης περιοχής.
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε
Θεώρησα καθήκον και υποχρέωση να ενημερώσω εσάς τον νέο Δήμαρχο για το εν λόγω θέμα. Στα χέρια σας είναι να επιληφθείτε του πάντα επίκαιρου και φλέγοντος αυτού προβλήματος και να είστε βέβαιος ότι σε εσάς εναπόκειται να συνδέσετε το όνομά σας με την περιοχή αυτή. Η τοπική Ιστορία θα σας καταγράψει είτε θετικά, είτε αρνητικά. Το πρόβλημα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Η περιοχή μαραζώνει.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αναλάβετε πρωτοβουλίες.
