Μέχρι εδώ όλα καλά και ενώ θα έλεγε κανείς ότι τα μέτρα που θα ληφθούν είναι κυρίως σχεδιασμένα να αποτραπεί η μόλυνση της Ιταλίας από τα χρέη άλλων χωρών, τίθεται το ερώτημα τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε η ιστορία της κρίσης χρέους;
Έτσι, η ανοδική τάση στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων τη στιγμή που σε άλλες προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης πέφτουν, συνιστά ότι η Ελλάδα παραμένει περίπου στα ίδια επίπεδα που βρισκόταν πριν την απειλή εξάπλωσης της μόλυνσης σε όλη την επικράτεια της νομισματικής ένωσης. Επίσης και τα οικονομικά δεδομένα, αποτέλεσμα της εσφαλμένης λιτότητας του μνημονίου φαίνεται να δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο συρρίκνωσης του ΑΕΠ και αύξησης της ανεργίας.
Αναλυτές και οικονομολόγοι από όλον τον κόσμο υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν οι ιδιώτες πιστωτές δεχθούν να υποστούν μεγαλύτερη ζημία από αυτή που συμφώνησαν (50%) κατά τη διάρκεια της τελευταίας συμφωνίας (26ης Οκτωβρίου) με την ΕΕ, η Ελλάδα φαίνεται ότι πολύ δύσκολα θα γλιτώσει τη χρεοκοπία.
Έτσι λοιπόν, με τη χώρα να βρίσκεται σε λιτότητα, το ΑΕΠ να συνεχίζει να συρρικνώνεται, χωρίς μάλιστα τάσεις επιβράδυνσης και τα δημόσια ελλείμματα να παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, σε συνδυασμό με την αδυναμία πρόσβασης της χώρας στις χρηματοπιστωτικές αγορές, το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η πυροδότηση της δυσαρέσκειας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στην ΕΕ.
Δημιουργείται λοιπόν το ερώτημα. Μήπως η μονή πραγματική εναλλακτική λύση που έχει η Γερμανία και η Γαλλία είναι να αποδεχθούν πλήρως μία ελληνική χρεοκοπία περιλαμβανομένων των απωλειών που θα υποστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από το ελληνικό χρέος που κατέχει. Παράλληλα, οι δύο χώρες που ηγούνται της Ε.Ε. και κυρίως η Γερμανία θα πρέπει να είναι πρόθυμες να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αναδιαρθρώσει την οικονομία της με πιο αργούς ρυθμούς και να μειώσει τα μέτρα λιτότητας, ενώ θα πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα όσον αφορά τα ελληνικά ελλείμματα.
Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί; Μάλλον όχι.
Ο κίνδυνος λοιπόν η Ευρωζώνη να βρεθεί αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο εγκατάλειψης του ευρώ από ένα κράτος- μέλος είναι πολύ μεγάλος, παρά τα όσα ισχυρίζονται οι τεχνοκράτες της Τρόικας.
Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να τεθεί είναι το έξης:
Θα μπορούν οι όποιες συμφωνίες της ΕΕ που θα τεθούν σε εφαρμογή στο εγγύς μέλλον – περιλαμβανομένων και των συμφωνιών σχετικά με την ενισχυμένη νομισματική ένωση και τις υποσχέσεις της ΕΚΤ περί «απορρόφησης κραδασμών»- να αντέξουν έναν νέο πανικό που είναι πιθανό να προκληθεί ανάμεσα στους επενδυτές, οι οποίοι θα φοβούνται μία πιθανή εξάπλωση της μόλυνσης ή την αποχώρηση κι άλλων χωρών από το ευρώ;
Αν εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ, υπάρχει η πιθανότητα να την ακολουθήσει και η Πορτογαλία. Και τότε μπορεί να σημειωθεί το φαινόμενο ενός ανεξέλεγκτου ντόμινο.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι οι ευρωπαίοι διαπράττουν ένα σφάλμα, αφού παρόλο που όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Ιταλία, η Ισπανία κινδυνεύει περισσότερο, ενώ η ιστορία της Ελλάδας όπως αναφέραμε είναι πάντα σε εκκρεμότητα.
Αν και τα επίπεδα κρατικού χρέους της Ισπανίας είναι μικρότερα από αυτά των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης, ο τραπεζικός της τομέας έχει υποστεί καταστροφή λόγω του σκασίματος της φούσκας στην αγορά ακινήτων, ενώ όταν θα καταγραφούν όλες οι ζημιές, είναι προφανές ότι θα χρεωθούν στην ισπανική κυβέρνηση, την ώρα μάλιστα που η ανεργία έχει εκραγεί στο 22%.
Τίθεται λοιπόν ένα ακόμη ερώτημα. Όταν υπάρξει η κρίσιμη στιγμή, θα μπει η Γερμανία ως ανάχωμα στις αγορές; Θα δεσμευτεί δηλαδή να δώσει μεγάλα ποσά από τα λεφτά των φορολογουμένων της, για να προστατέψει τις όποιες από τις παραπάνω χώρες βρεθούν αντιμέτωπες με την χρεοκοπία; Είναι σίγουρό ότι όλοι θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε αυτό, με όλα τα σενάρια για την Ε.Ε. να είναι πιθανά και τον κίνδυνο μιας μη ελεγχόμενης διάλυσης της Ε.Ε. από ένα shock event να είναι υπαρκτός.
greekfinanceforum.com
