Τα λόγια του Τρύφωνος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο GOAL ήταν ανθρώπινα. Και σε εμάς τουλάχιστον φάνηκαν ειλικρινή. Είχε εξήγηση για όλα όσα του καταμαρτυρήθηκαν... Ναι, όντως, ένας ...στημένος, όταν είναι βοηθός διαιτητή, δεν επιτρέπει ούτε καν οριακές φάσεις να φεύγουν...
Να είναι βλάκας; Δεν το ξέρουμε, ούτε μας αφορά... Εχουμε δει pολλές φορές "βλάκες"να εξυπηρετούν ιδανικά το ρόλο τους και να κάνουν άριστα τη δουλειά τους, φτάνοντας μάλιστα πολύ ψηλά σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ο βοηθός του Καλόπουλου όμως, στο προ 10μήνου ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, θα ζήσει από εδώ και στο εξής (και του ευχόμαστε φυσικά ό,τι καλύτερο) με την κηλίδα του ...ακατάλληλου. Είναι βαριά κουβέντα για οποιονδήποτε επαγγελματία, είναι βαρύς χαρακτηρισμός για όποιον άνθρωπο αφιερώνει την ψυχή του, το σώμα του, τον προσωπικό χρόνο του σε κάτι με τόσο μεγάλο πάθος, για να αποδειχθεί στο τέλος ότι ήταν ακατάλληλος. Ανεπαρκής! Λίγος!
Ο Τρύφωνος, που πληρώνει πλέον το τίμημα, μένοντας οριστικά κι αμετάκλητα εκτός διαιτησίας επειδή ο ίδιος το θέλησε βεβαίως, αποδείχτηκε ότι ήταν ...λίγος, ήταν ...μηδέν!
Στην πρώτη μεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε να αποδείξει ότι τόσα χρόνια διαιτητικής καριέρας τα έκανε μούσκεμα... Επειδή, όπως λέει, δεν είδε τον Ζιλμπέρτο να σουτάρει ("Είναι τη στιγμή που έκανε το σουτ ο Ζιμπέρτο, τον οποίο δεν βλέπω καν ως ποδοσφαιριστή γιατί υπήρχαν πολλά σώματα σε εκείνο το σημείο. Δεν τον βλέπω τον άνθρωπο. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε το σουτ. Όταν βλέπω εγώ, λοιπόν, την μπάλα, την μπάλα... πρόσεξε, ο Κατσουράνης ήταν σε θέση οφσάιντ, γιατί τον κάλυπτε μόνο ο Ντουντού που ήταν πάνω στη γραμμή του τέρματος", λέει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη).
Επειδή έσκαγαν κροτίδες γύρω του του απέσπασαν για ένα δευτερόλεπτο την προσοχή... ("Λόγω των κροτίδων και των αντικειμένων που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο αναγκάστηκα κάποια στιγμή να χάσω από τα μάτια μου τη φάση, για δύο δευτερόλεπτα, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου τέλος πάντων")
Επειδή το ένστικτό του τον οδήγησε σε λάθος... ("Σε ένα μεγάλο ντέρμπι είναι δίκοπο μαχαίρι να πάρεις μια απόφαση για την οποία δεν είσαι σίγουρος. Επειδή όμως και άλλες φορές στην καριέρα μου με έχει βοηθήσει η τύχη και το ένστικτο, έκανα αυτό που μου έλεγε το ένστικτό μου. Και το ένστικτό μου ήταν να σηκώσω το σημαιάκι. Άπαξ λοιπόν και το έκανα, σήμαινε ότι ήμουν σίγουρος").
Οι δάσκαλοι, όταν κάποιος πιτσιρικάς λέει... "συγγνώμη, λάθος", απαντούν με το υπερβολικό πλην αληθινό ότι..."Αν ήσουν πιλότος, ένα λάθος θα κοστίσει σε δεκάδες ψυχές και περισσότερες οικογένειες". Το "mea culpa" του Τρύφωνα είναι ανθρώπινο... Οφειλε να ξέρει όμως, ότι δεν έχει δικαίωμα, σε αυτή τη χώρα που ζούμε, να χάσει τη συγκέντρωσή του, την προσοχή του και να κάνει ένα τόσο μεγάλο λάθος. Απαραίτητη σημείωση: Ο Τρύφωνας στη συνέντευξη δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για το λάθος του!
Κι αν ένας βοηθός που αξιολογείται για να παίξει σε ένα τόσο μεγάλο ντέρμπι, δεν βλέπει ότι ένας παίκτης σουτάρει (έστω κι αν έχει τόσα κορμιά μπροστά του), όντως δεν σημαίνει ότι είναι στημένος... Ούτε βλάκας... Σημαίνει απλά ότι είναι άχρηστος για το χώρο της διαιτησίας... Και η απόσυρσή του (έστω και οικειοθελής) ήταν ο πιο σωστός δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσει. Σαν άλλος Γιαπωνέζος σαμουράι, που οδηγείται στην αυτοτιμωρία.
Βεβαίως, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τις φάσεις στις οποίες αναφέρεται ο Τρύφωνας... Τονίζοντας ότι στα χρονικά σημεία που αναφέρεται (60', 62', 64'), δεν υπάρχουν φάσεις... Αλλά αυτή είναι ασήμαντη λεπτομέρεια. Για τα δύο τετ α τετ του Σισέ, όντως στο δεύτερο έφυγε από οριακή θέση (στο 68' -5:35 του βίντεο), αλλά για το πρώτο, μάλλον δε θυμάται καλά. Διότι και δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται ότι ο Γάλλος είναι τουλάχιστον 10 μέτρα πίσω από τον αμυντικό (66' -5:19 του βίντεο). Καλό θα ήταν λοιπόν, να μην αναφερθεί καθόλου στη συγκεκριμένη φάση, διότι σήμερα, 10 μήνες μετά, θα υπάρξουν αμφιβολίες για την ορθή κρίση και τη σοβαρότητά του.
Καταλήγοντας... Ο Τρύφωνας, σαν τον τερματοφύλακα της Βραζιλίας στον τελικό του 1950 με την Ουρουγουάη, τον Μοασίρ Μπαρμπόσα θα είναι στιγματισμένος για ένα λάθος το οποίο, όμως (σε αντίθεση με τον δύσμοιρο Βραζιλιάνο), διέπραξε. Και τιμωρήθηκε! Και για αυτό σε διαιτητικό επίπεδο δε θα πάψει ποτέ την ταμπέλα του διαιτητικά ακατάλληλου. Ούτε του στημένου, ούτε του βλάκα!
Το πρόβλημα είναι ότι στη διαιτησία υπάρχουν κι άλλοι Τρύφωνες, που όχι μόνο δεν έχουν την ευθιξία να ακολουθήσουν το παράδειγμα του συναδέλφου του, αλλά περιφέρονται κάθε εβδομάδα από γήπεδο σε γήπεδο, σαν ωρολογιακές βόμβες, έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα το ποδόσφαιρο. Οπως συχνά πυκνά κάνουν φυσικά..
www.sportdog.gr
