Στις κυβερνητικές της δηλώσεις ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου την περασμένη Παρασκευή, η καγκελάριος κατέστησε σαφές ότι «στόχος είναι μια δημοσιονομική ένωση με δυνατότητες παρέμβασης στο πεδίο της δημοσιονομικής πειθαρχίας και αποτελεσματικά εργαλεία για περιπτώσεις κρίσης». Μπορεί να οδηγήσει ο δρόμος της δημοσιονομικής ένωσης σε έξοδο από την κρίση, ρωτάμε τον Μίχαελ Χούτερ, επικεφαλής του Ινστιτούτου της Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία;
«Μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο γιατί στέλνει και ένα μήνυμα προς τις αγορές ότι οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης αφοσιώνονται σε αυτό το στόχο. Είναι σαφές ότι μια νομισματική πολιτική, την οποία δεν μπορεί να αποφασίζει ο καθένας αυτοβούλως, συνδέεται άρρηκτα με μια δημοσιονομική πολιτική που έχει στόχο την σταθερότητα και την αποφυγή ελλειμμάτων. Την πρώτη δεκαετία αυτό δεν πέτυχε στον επιθυμητό βαθμό. Προς αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε τώρα προκειμένου να θεσμοθετηθεί, και αυτό θα είναι ένα σημαντικό μήνυμα».
Δημοσιονομική ένωση στην πράξη
Τι σημαίνει όμως στην πράξη κοινή δημοσιονομική πολιτική; Εάν για παράδειγμα το Παρίσι θέλει να κατασκευάσει ένα νέο αεροδρόμιο, θα έπρεπε να συμφωνήσουν προηγουμένως τα κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης;
«Δεν μιλάμε για μεμονωμένα πρότζεκτ. Θα είναι κάτι παρόμοιο με την εποπτεία που έχουμε στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης στα γερμανικά κρατίδια. Όταν ένας δήμος ή κοινότητα παραβιάσει το όριο του ελλείμματος και το υπ. Εσωτερικών, για παράδειγμα, διαπιστώσει ότι απαιτούνται αλλαγές, τότε μπορεί να δώσει ορισμένες γενικές κατευθυντήριες γραμμές και να πει ότι το έλλειμμα πρέπει να μειωθεί. Ο δήμος ή η κοινότητα έχει την ευχέρεια να αποφασίσει πώς θα το κάνει αυτό. Δεν μιλάμε δηλαδή για ένα μεμονωμένο επενδυτικό πρότζεκτ, αλλά για το ερώτημα εάν τηρούνται οι στόχοι, κυρίως όσον αφορά το έλλειμμα».
Σύμφωνα με τον ειδικό η μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία είναι μονόδρομος για την ευρωζώνη. Το μήνυμα της κρίσης είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην πολιτική που γίνεται μονίμως με δανεικά.
Θα υπάρξει συμφωνία;
Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει: κατά πόσον θα καταφέρουν να συμφωνήσουν αυτή τη φορά οι ευρωπαίοι ηγέτες; Οδηγεί η κρισιμότητα της κατάστασης όντως σε συμφωνία και ομοφωνία για τα επόμενα βήματα;
«Πιστεύω ότι υπάρχει πλέον κοινή συνείδηση για την κρίση αυτή, σε αντίθεση με την κατάσταση που βιώσαμε πριν ενάμιση χρόνο, και αυτό γιατί εν τω μεταξύ έγιναν απολύτως αντιληπτοί οι κίνδυνοι. Είναι πολύ σημαντικό που Γαλλία και Γερμανία κινούνται από κοινού, ότι συμπορεύονται Κομισιόν και ΕΚΤ. Γιατί κάθε διαφωνία αποπροσανατολίζει τις χρηματαγορές, φέρνει ανασφάλεια και αυτό πρέπει να αποφεύγεται. Ως εκ τούτου πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός» (αναδημοσίευση από DW).
