Για την τηλεόραση, το θέατρο και την εκπομπή «Στην υγειά μας» μιλά σε συνέντευξη του...
ο Σπύρος Παπαδόπουλος κάνοντας αναπόφευκτα μια σύγκριση μεταξύ θεάτρου και τηλεόρασης.
Ξεκινήσατε και το νέο κύκλο επεισοδίων στη ΝΕΤ για την εκπομπή σας «Στην υγειά μας». Ο λόγος που τη συνεχίζετε είναι για πρώτα απ΄όλα την κάνετε κέφι εσείς:
Είναι η ταύτιση του κόσμου πολύ μεγάλη. Τόσα χρόνια που κάνω τηλεόραση αυτό μόνο με τους «Απαράδεκτους» το έχω δει. Μιλάμε για όγδοο χρόνο και ο κόσμος όλο και περισσότερο ανταποκρίνεται. Μου λένε ότι μαζεύονται στα σπίτια και κάθονται και γλεντάνε. «Ακούμε ότι έχεις Μητσάκη ή Μπιθικώτση και λέμε πάμε να φάμε, να πιούμε, να γλεντήσουμε».
Ειδικά τώρα περισσότερο από ποτέ είναι πολύτιμη αυτή η εκπομπή και με ικανοποιεί αφάνταστα να ξέρω ότι προσφέρω στους συμπολίτες μου μια διέξοδο γλεντιού και κεφιού. Πάντα στις δύσκολες στιγμές υπάρχουν και κάποια θετικά. Θα ξαναβρούμε την παρέα, θα μαζεύομαστε και θα μιλάμε, είχαμε χαθεί ο καθένας στο Cayenne του. Υπάρχουν ευκαιρίες να ξαναβρούμε χαμένα πράγματα που έχουμε χάσει από τη νεοπλουτίλα των τελευταίων 20-30ετών.
Επομένως, οι όποιες περικοπές περνούν σε δεύτερη μοίρα;
Ακριβώς γιατί είναι οδυνηρές περικοπές, κάποιες είναι και άδικες. Θα έπρεπε αυτή η συγκεκριμένη εκπομπή- επειδή έχει τόσες δραστηριότητες διαφορετικές- να τύχει άλλης αντιμετώπισης. Δυστυχώς όμως, δεν έτυχε. Και όταν λέω δραστηριότητες εννοώ ότι π.χ έχω μια κομπανία από είκοσι μαθητές στην Καρδίτσα. Αν τους φέρω, πρέπει να τους κάνω τα έξοδα και να τους πληρώσω και διανυκτέρευση. Τώρα πια δεν μπορεί να γίνει αυτό. Χάνουμε κάποια πράγματα , ωστόσο ας περάσει σε δεύτερη μοίρα γιατί και με την γκρίνια δεν γίνεται τίποτα.
Υπήρχαν δημοσιεύματα που σας ηθελάν να συμμετέχετε σε ένα σίριαλ με την Ελένη Ράντου. Ισχύει;
Όχι. Καλό ήταν το κείμενο, αλλά κάπου κόλλησε. Δεν στεναχωρήθηκα καθόλου. Δεν έχω όρεξη, ούτε πολύ χρόνο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το θέατρο
Τηλεόραση, πάλι;
Αν είχα έναν τρόπο να ζήσω, θα σταματούσα να κάνω τηλεόραση, αν και δέχομαι ότι της οφείλω πολλά. Το «Στην υγειά μας» δεν το θεωρώ τηλεόραση, είναι κάτι ξεχωριστό. Όταν με ρωτούν την διαφορά TV και θεάτρου απαντώ ότι το θέατρο είναι «σαν να πηγαίνω σήμερα μια εκδρομή και η τηλεόραση είναι σαν να βλέπουμε το βίντεο αυτής της εκδρομής. Η τηλεόραση θα ήταν βαριά κουβέντα να πούμε ότι είναι Τέχνη, κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς αλλά δεν την συγκρίνω με το θέατρο».
