Αντιστράτηγο κ. Κωνσταντίνο Γκίνη, επισκέφτηκε σήμερα, τα Φυλάκια Μολυβδοσκέπαστου και Κακαβιάς.
Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του, ο κ. Αβραμόπουλος συνομίλησε με το προσωπικό των Φυλακίων και αντάλλαξε ευχές εν όψει της Πρωτοχρονιάς.
Από το Φυλάκιο Μολυβδοσκέπαστου, ο κ. Αβραμόπουλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Βρεθήκαμε σήμερα παραμονές Πρωτοχρονιάς και ανάμεσα στα Χριστούγεννα και στο ξεκίνημα του νέου χρόνου, με τη στρατιωτική ηγεσία, τον Αρχηγό ΓΕΣ, τον Αρχηγό της 1ης Στρατιάς σε αυτό το ακριτικό σημείο της πατρίδας, το φυλάκιο του Μολυβδοσκέπαστου. Εδώ, που όπως είχαμε και εμείς την ευκαιρία να πληροφορηθούμε διαδραματίστηκαν σπουδαία γεγονότα, ηρωικές στιγμές πριν από εβδομήντα περίπου χρόνια. Η ιστορική μνήμη παραμένει ζωντανή και την κρατάνε όρθια οι κάτοικοι της περιοχής, αλλά και όσοι υπηρετούν εδώ.
Ήρθαμε να τους ευχηθούμε να περάσουν όμορφα αυτές τις ημέρες, να μεταφέρουν στις οικογένειές τους την αγάπη μας και βέβαια να θυμίσω ότι την ώρα που η πατρίδα μας δίνει μια μεγάλη μάχη κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, υπάρχει και η άλλη Ελλάδα.
Η Ελλάδα του χρέους, του καθήκοντος, των αξιών. Στεκόμαστε λοιπόν με σεβασμό και αναγνώριση στην μεγάλη και σπουδαία προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος, που ως μέρος του εθνικού μας συστήματος κρατούν υψηλά το φρόνημά τους, το αξιόμαχό τους, διασφαλίζοντας στην πατρίδα μας την ακεραιότητα, την ανεξαρτησία, την ασφάλεια και τη σιγουριά της.
Μια μορφή λοιπόν αναγνώρισης είναι η παρουσία μου σήμερα εδώ και προς τους Έλληνες Αξιωματικούς, αλλά και προς τους στρατιώτες μας, που μακριά από τις οικογένειές τους υπηρετούν την πατρίδα και που σήμερα είχα την ευκαιρία όπως και σε άλλες γωνιές της πατρίδας μας, σε άλλα ακριτικά σημεία να μιλήσω μαζί τους και να μοιραστώ αυτά τα ωραία αισθήματα.
Εύχομαι λοιπόν Χρόνια Πολλά σε όλους και ιδιαίτερα στους Ακρίτες μας, αλλά και στους κατοίκους αυτής της ευαίσθητης γωνιάς της Πατρίδας μας.
Και να τελειώσω με κάτι αισιόδοξο όχι μονάχα με την ευχή, αλλά και με τη διαβεβαίωση όλων μας ότι θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό ώστε μέσα σε κλίμα ομοψυχίας, ενότητας, αλληλεγγύης θα καταφέρουμε να περάσουμε τα δύσκολα για να ανοίξει και πάλι η προοπτική της αισιοδοξίας, της ανάπτυξης και της προόδου».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχει χρονικό ορίζοντα αυτή η πολιτική; Και συνδέεται άμεσα με τη διενέργεια εκλογών;
Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Οι εκλογές θα γίνουν και αυτές στην ώρα τους. Από την άλλη μεριά όμως, το εθνικό μας σύστημα πρέπει να διατηρήσει τη συνέχεια, τη διάρκειά του. Αυτό θα δώσει και πάλι προοπτική.
Να διατηρήσουμε ισχυρούς τους δεσμούς ενότητας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες και αυτό περνάει από την ομοψυχία, την εθνική συνεννόηση που είναι τόσο απαραίτητη ανάμεσα στους εκπροσώπους της ελληνικής κοινωνίας.
Από εκεί και πέρα έχουν δρομολογηθεί όλες αυτές οι διαδικασίες. Η κυβέρνηση αυτή δίνει συνολικά και συλλογικά τον καλύτερό της εαυτό. Θέλω να πιστεύω πως όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα σφυρηλατούμε σχέσεις συνεννόησης και αλληλεγγύης ανάμεσά μας. Γιατί αυτό που μας οδηγεί είναι η εντολή που μας έχει δώσει ο ελληνικός λαός να συμβάλλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά ώστε να ξαναβρεί η πατρίδα μας τον προσανατολισμό, τον βηματισμό και την προοπτική της.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τις φοβόμαστε πάντως τις συνεργασίες, γενικότερα σαν λαός και σαν πολιτικό σύστημα…
Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι παρατηρημένο, δεν είναι τωρινό. Έχει να κάνει με διαχρονικά χαρακτηριστικά. Αλλά η δική μας γενιά πρέπει να αναδειχθεί ως η γενιά της πολιτικής ευθύνης, της εθνικής συνεννόησης και κυρίως των ουσιαστικών αποτελεσμάτων. Γιατί δικαίως ο κόσμος, οι Έλληνες πολίτες που αυτόν τον καιρό περνούν δύσκολες στιγμές και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ανησυχεί και προσδοκά. Δεν έχει κανείς παρά να ταξιδέψει στην Ελλάδα για να το διαπιστώσει, να το δει, στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου η ανέχεια, ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούν.
Γι’ αυτό λοιπόν είπα πρωτύτερα ότι αυτό που πρέπει να εκπέμπει η δική μας πολιτική στάση μέσα σε αυτό το πνεύμα εθνικής συνεννόησης είναι η σταθερότητα, η ασφάλεια και η προοπτική.
Η Ελλάδα θα τα ξεπεράσει τα δύσκολά της. Οι προηγούμενες γενιές είχαν περάσει πιο δύσκολα από εμάς. Αλλά και εμείς έχουμε μεγάλες ευθύνες απέναντι στους νέους ανθρώπους και απέναντι στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Γι αυτό και συνολικά πλέον βάζουμε κόκκινες γραμμές εκεί όπου εξαντλούνται τα όρια αντοχής της κοινωνίας και από όπου ξεκινάει η συλλογική εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη, ανάταση και προοπτική.
