εξουσία μετά την επανάσταση ενάντια στον πρόεδρο Μουμπάρακ. Αίτημα του μαζικού κοινωνικού κινήματος, το οποίο δίνει μάχες εδώ και μήνες, είναι να φύγει το στρατιωτικό συμβούλιο από την εξουσία και ο δικτάτορας Ελ- Γκαντζουρι. Παράλληλα οι διαδηλωτές αγωνίζονται για πραγματική δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία.
Στην πρώτη γραμμή της καταστολής της εξέγερσης είναι τα ένοπλα σώματα ασφαλείας του καθεστώτος και γενικά του συστήματος, ο στρατός και η αστυνομία. Μέχρι στιγμής οι πληροφορίες μιλούν για 14 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και δεκάδες βασανισμένους διαδηλωτές. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων αποδεικνύουν πως η στρατιωτική ηγεσία που πήρε την εξουσία μετά την πτώση του Μουμπάρακ, αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την υπεράσπιση του συστήματος. Από την Παρασκευή η αστυνομία, ο στρατός και η στρατιωτική αστυνομία επιδίδονται σε όργιο καταστολής και βαρβαρότητας. Οι εικόνες που δείχνουν στρατιωτικούς και στρατιώτες οι οποίοι ποδοπατούν και βασανίζουν νεαρή γυναίκα, έκαναν το γύρο του κόσμου δείχνοντας τη βαρβαρότητα του καθεστώτος.
Χαρακτηριστικές του κυνισμού του καθεστώτος αποτελούν οι δηλώσεις του στρατηγού Αμπντέλ Μόνεϊμ Κάτο, συμβούλου της Υπηρεσίας Υποθέσεων Ηθικής των ενόπλων δυνάμεων. Το εν λόγω υποκείμενο δήλωσε πως «μερικούς ταραξίες του δρόμου τους αξίζει να τους ρίξουν μέσα στους φούρνους του Χίτλερ»!... Καταλαβαίνουμε λοιπόν τις ηθικές αξίες του στρατού και του καθεστώτος.
Από την άλλη ο σημαντικότερος πολιτικός φορέας της χώρας, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, κράτησαν ίσες αποστάσεις προσφέροντας υπηρεσίες στο καθεστώς. Σε επίσημη ανακοίνωσή τους απέδωσαν ευθύνες για τη συνεχιζόμενη βία σε μερικούς αξιωματούχους του υπουργείου Εσωτερικών και σε «ταραξίες» που παρεισέφρησαν στις τάξεις των νεολαίων. Με λίγα λόγια αθωώνουν το καθεστώς μιλώντας για μεμονωμένα περιστατικά. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική: η βαρβαρότητα των οργάνων του καθεστώτος είναι αποτέλεσμα της πολιτικής και του χαρακτήρα της χούντας και εντάσσεται σε κεντρικό κυβερνητικό σχεδιασμό.
Εμείς από τη μεριά μας δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο λαό της Αιγύπτου. Ενάντια στους υπερασπιστές του συστήματος και στους διάφορους καλοθελητές που παρουσιάζουν τη δικτατορία ως αποτέλεσμα της επανάστασης, θεωρούμε πως ο στρατός ανέλαβε την εξουσία ως απάντηση στην επανάσταση και όχι ως δικαίωση των αγώνων. Άλλωστε οι πολιτικές απαντήσεις δίνονται παράλληλα με την ανάπτυξη των αγώνων και είναι φανερό πως τα εργασιακά δικαιώματα, οι λαϊκές ελευθερίες, η κοινωνική δικαιοσύνη και η ευημερία των λαών εξασφαλίζονται από τη συνεχή πάλη των καταπιεσμένων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Diktiospartakos.blogspot.com
