σύμφωνα με νέα μελέτη ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Τα λανθασμένα «κλισέ»
Οι ειδικοί αναφέρουν στη μελέτη τους ότι οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους συγκεκριμένα «κλισέ» σε ό,τι αφορά την ψυχοπάθεια, τα οποία «γεννά» και τρέφει σε μεγάλο βαθμό ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Οι ψυχοπαθείς φαίνεται λοιπόν να είναι γοητευτικοί μεν αλλά άτιμοι, άνθρωποι χωρίς ενοχές που κάποιες φορές είναι ακόμη και τρομακτικοί.
Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, η ψυχοπάθεια αποτελεί ουσιαστικώς μια κατάσταση με πολλές πτυχές. Μάλιστα, όπως λένε οι επιστήμονες από την Καλιφόρνια, ένα σεβαστό ποσοστό τόσο ανήλικων όσο και ενήλικων παραβατών που λαμβάνουν την «ταμπέλα» του ψυχοπαθούς, αποτελούν ουσιαστικώς άτομα που είναι περισσότερο διαταραγμένα συναισθηματικά παρά συναισθηματικά «αποστασιοποιημένα». Συμπληρώνουν πως παρότι πολλοί υποστηρίζουν ότι ψυχοπαθής «γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», το θέμα δεν αφορά μόνο τα γονίδια.
Μπορεί να υπάρξει θεραπεία
Τονίζουν παράλληλα ότι πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι η ψυχοπάθεια δεν μπορεί να θεραπευθεί – ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η άποψη αυτή δεν έχει ισχυρή επιστημονική βάση.
Όπως αναφέρει η καθηγήτρια Ψυχολογίας και Κοινωνικής Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Τζένιφερ Σκιμ, που ήταν εκ των συγγραφέων της μελέτης, «η ψυχοπάθεια τείνει να χρησιμοποιείται ως ‘ταμπέλα’ για τους ανθρώπους που δεν συμπαθούμε ή δεν καταλαβαίνουμε ή για εκείνους που ερμηνεύουμε ως ‘διαβολικούς’. Ωστόσο ολοένα και περισσότερα επιστημονικά στοιχεία μαρτυρούν ότι η ψυχοπάθεια αποτελεί έναν συνδυασμό διαφορετικών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας». Η καθηγήτρια υπογράμμισε ότι αυτό είναι άκρως σημαντικό να ληφθεί υπόψη τόσο από τους επιστήμονες όσο και από τους αρμοδίους που χαράσσουν πολιτικές για την ψυχική υγεία.
Χωρίς βεβαρημένο ιστορικό
Η κυρία Σκιμ προσέθεσε ότι τα ψυχοπαθή άτομα συχνά δεν έχουν κανένα ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς ή καταδίκης για εγκληματικές πράξεις, όπως πολλοί πιστεύουν. «Η ψυχοπάθεια δεν μπορεί να εξισωθεί με την ακραία βία ή με τους κατά συρροή δολοφόνους. Οι ψυχοπαθείς δεν φαίνεται να είναι διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους ούτε επικίνδυνοι οι οποίοι δεν επιδέχονται παρέμβασης και βελτίωσης».
Η καθηγήτρια κατέληξε τονίζοντας πως σήμερα οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε ό,τι αφορά τόσο τους ανήλικους όσο και τους ενήλικους παραβάτες βασίζονται σε λανθασμένες υποθέσεις σχετικά με το πόσο βίαιοι είναι καθώς και σε θεραπείες που στηρίζονται σε αυτές τις εσφαλμένες υποθέσεις. Οι συνέπειες όμως είναι τελικώς αρνητικές τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για την κοινωνία.
