Για την αποχώρηση του Σισέ που άλλαξε τον Παναθηναϊκό και έλυσε τα χέρια του Φερέιρα, τον Λέτο που «είναι αστέρι έτσι κι αλλιώς» και τις συμβουλές που του έδωσε για να μην πέφτει στην παγίδα των αντιπάλων που βαράνε στο... ψαχνό, την Μπαρτσελόνα που δεν μπορεί να αντιγράψει κανένας, τον Παστόρε που χάθηκε και την αγορά της Αργεντινής, τον Παναθηναϊκό που δεν μπορεί να γίνει Πόρτο και πρέπει να στηριχθεί στην ακαδημία του, την «αποκάλυψή» του που ακούει στο όνομα Σαντιάγκο Ντίαζ και την ακαδημία και τα «καρφιά» για τον Τεν Κάτε
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ρότσα στην «Εξέδρα»:
Περίμενες ότι μετά τα στραπάτσα του καλοκαιριού ο Παναθηναϊκός θα έκανε τέτοια πορεία στο πρωτάθλημα;
«Ναι, γιατί ζούσα την καθημερινότητα στην Παιανία. Οι αλλαγές που όλοι βλέπαμε μας έκαναν να πιστεύουμε ότι η ομάδα θα πάει καλύτερα. Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού άλλαξε εντελώς με την αποχώρηση του Σισέ. Η ομάδα απέκτησε ένα σύνολο. Ο Σισέ ήταν και είναι γκολτζής αλλά στο σημερινό ποδόσφαιρο αυτό δεν είναι αρκετό. Στην Μπαρτσελόνα, για παράδειγμα, δεν παίζει μόνο ο Μέσι. Μπορεί αυτός να βάζει 40 γκολ τη σεζόν αλλά παίζουν και οι υπόλοιποι. Με τον Σισέ στην 11άδα οι επιλογές στην επίθεση ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Ουσιαστικά μόνο μια»
Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι αυτό που λέμε «ομάδα του προπονητή του»;
«Σίγουρα γιατί ο προπονητής ήταν αυτός που έκανε τις επιλογές και τον έμαθε να παίζει το παιχνίδι που ξέρει. Η φυγή του Σισέ βοήθησε τον κύριο Φερέιρα να βρει αυτό που ήθελε. Εφερε παίκτες για τις πτέρυγες, τους Ζέκα, Κουίνσι και μεταμόρφωσε τον Λέτο. Η ομάδα βρήκε μια ηρεμία. Πρέπει να ξέρετε ότι στο ποδόσφαιρο η ηρεμία παίζει σημαντικό ρόλο. Η πολυφωνία είναι που αποπροσανατολίζει».
«Ο Λέτο είναι αστέρι από μόνος του»
Θεωρείς ότι η φυγή του Σισέ ήταν που έφερε στο προσκήνιο τον Λέτο;
«Ο Λέτο έτσι κι αλλιώς είναι αστέρι. Ενα αστέρι που λάμπει από μόνο του. Δεν χρειάζεται να παίρνει φως από κανένα. Αλλά εδώ στην Ελλάδα, όταν υπάρχουν πολλά αστέρια σε μια ομάδα, δημιουργείται πρόβλημα»
Ο Λέτο έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία σκοράροντας 14 γκολ σε 12 ματς. Μπορεί να συνεχίσει έτσι;
«Με τον τρόπο που παίζει, μπορεί. Βεβαίως τον βοηθάει πάρα πολύ και η ομάδα. Ο Λέτο είναι ένας μοχλός μέσα σε μια ομάδα που παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Το παραδέχονται όλοι. Αν μάλιστα υπάρχει η δυνατότητα να ενισχυθεί ο Παναθηναϊκός με παίκτη που θέλει ο προπονητής -το σημειώνω ο προπονητής όχι ο κόσμος- θα μπορέσει να παίξει ακόμα καλύτερα».
Αν δεν μπορέσει να ενισχυθεί;
«Τότε η ενίσχυση θα γίνει μόνο εκ των έσω. Από την ομάδα των Νέων. Ηδη δύο παιδιά γεννημένα το 1994 βρίσκονται στην πρώτη ομάδα, ο ένας βασικός (Καπίνο) ενώ ο άλλος (Μαυρίας) θα γίνει σύντομα.
Πιστεύεις ότι οι αντίπαλοι αντιμετωπίζουν με υπερβολική σκληρότητα τον Λετο;
«Φάγαμε μαζί προτού φύγει για την Αργεντινή. Του λέω, εσύ δεν επιτρέπεται να πέφτεις στις παγίδες των αντιπάλων. Τα ξέρω εγώ αυτά. Τα ίδια είχα αντιμετωπίσει όταν έπαιζα. Υπάρχουν δυο τρόποι για να τα βγάλεις πέρα. Είτε να αδιαφορείς, είτε να γίνεις και εσύ σκληρός. Σκληρός πάνω στο παιχνίδι. Συνήθως οι αμυντικοί νομίζουν ότι είναι πιο σκληροί από τους άλλους. Δεν είναι όμως έτσι»
Θεωρείς ότι δεν προστατεύεται όσο θα έπρεπε;
«Εδώ, στην Κίνα, στην Αργεντινή και όπου παίζεται ποδόσφαιρο, αυτό που ζητάει ο κόσμος, όλοι όσοι θέλουν να βλέπουν ωραίο ποδόσφαιρο, είναι να προστατευθούν οι καλοί ποδοσφαιριστές. Διότι αυτοί είναι που προσφέρουν το θέαμα, αυτούς πληρώνει ο φίλαθλος για να δει στο γήπεδο. Οχι τους σκοτώστρες... Για αυτό τέτοιοι παίκτες θα πρέπει να έχουν μια προστασία, με την έννοια να αντιμετωπίζονται καθαρά και όχι βρόμικα στο παιχνίδι. Καμιά φορά και οι ποδοσφαιριστές είναι θύματα. Θύματα καταστάσεων, προπονητών, εξέδρας...».
Εχοντας παίξει στην Αργεντινή δεν θα έπρεπε να του κάνουν εντύπωση τα ελληνικά... μαρκαρίσματα...
«Λανθασμένη είναι η εντύπωση που υπάρχει εδώ στην Ελλάδα για το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει βρόμικο παιχνίδι. Υπάρχει δυνατό αλλά καθαρό. Και αυτό γιατί υπάρχουν πολύ καλοί διαιτητές. Οι κορυφαίοι τεχνικοί αυτήν την εποχή στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια χώρα με τέτοιο παρελθόν όπως η Αργεντινή δεν ακούς τίποτα εναντίον των διαιτητών. .. Ξέρουν όλοι ότι έχουν να κάνουν με καλούς και καθαρούς διαιτητές που μπορεί να κάνουν ανθρώπινα λάθη».
Από εκεί ξεκινάει λοιπόν το πρόβλημα...
«Και στην Ελλάδα υπάρχουν καλοί. Βλέπω στο πρωτάθλημα Κ20 καταπληκτικές διαιτησίες. Μιλάμε για νέα παιδιά, με άλλη αντίληψη, που συμπεριφέρονται άψογα στους ποδοσφαιριστές. Θα φτάσουν όμως ποτέ αυτοί στην πρώτη κατηγορία; Ή θα τους προσπεράσουν τίποτα Καλόπουλοι στην επιστροφή τους; Και βλέπουμε εκεί κάποιους που δεν μπορούν να τρέξουν, άλλους που έχουν ύφος μπαμπούλα κ.λπ.».
«Μπαρτσελόνα είναι μόνο μία»
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να αντέξει έως το τέλος με τις λίγες λύσεις που διαθέτει;
«Πιστεύω ότι μπορεί. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι αυτό που ήταν πριν από 20 χρόνια. Η Μπαρτσελόνα το Σάββατο βράδυ έπαιξε με τη Ρεάλ το ντέρμπι του ισπανικού πρωταθλήματος και αμέσως έφυγε για την Ιαπωνία, όπου έδωσε δυο ματς κερδίζοντας στον τελικό τη Σαντος με 4-0. Με την πρόοδο της επιστήμης ο οργανισμός του ποδοσφαιριστή μπορεί να αντέξει πάρα πολλά».
Αναφέρεσαι συχνά στη Μπαρτσελόνα. Γιατί δεν μπορεί καμιά ομάδα να την αντιγράφει;
«Γιατί το καλούπι είναι μοναδικό. Γιατί επί πάρα πολλά χρόνια οι ποδοσφαιριστές της εκπαιδεύονται να παίζουν με τον ίδιο τρόπο. Πίσω από αυτό που βλέπουμε, υπάρχουν ατέλειωτες ώρες δουλειάς στην ακαδημία της Μπαρτσελόνα. Μαθαίνουν πώς να κινούνται στον κενό χώρο, σε ποιο πόδι συμπαίκτη τους να δίνουν τη μπάλα, με ποια γωνία (!). Γι' αυτό, μια ομάδα που παίζει χωρίς καθαρόαιμο επιθετικό κάνει 40 ευκαιρίες σε κάθε παιχνίδι. Που αλλάζει 1000 και 1200 πάσες σε 90 λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι δεν περισσεύουν πάσες για τον αντίπαλο. Και τότε κατεβάζει τα χέρια. Αυτό έπαθε και η Ρεάλ. Είχε ένα τουπέ, που έβαζε έξι και οκτώ γκολ, αλλά όταν βρήκε απέναντι της την Μπαρτσελόνα, παραδόθηκε παρότι πέτυχε γκολ στα πρώτα δευτερόλεπτα».
Ο Παστόρε, η Αργεντινή και η Πόρτο
Μελαγχολείς όταν σκέφτεσαι πως χάθηκε ο Παστόρε για τον Παναθηναϊκό;
«Την εποχή που τον είχα προτείνει ήταν 18 χρονών. Αλλά όταν σου ζητάνε 3 εκατομμύρια για έναν 18χρονο ποδοσφαιριστή, είναι απαγορευτικό. Εάν ξέραμε ότι έπειτα από τόσα χρόνια θα έφτανε εκεί που έφτασε, θα ήταν αλλιώς. Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε κρυστάλλινη μπάλα για να βλέπουμε το μέλλον».
Κοιτάζεις για άλλους Παστόρε στην Αργεντινή;
«Η αγορά της Αργεντινής έχει υλικό που δεν είναι στην βιτρίνα. Ο Αργεντινός προσαρμόζεται εύκολα, είναι δουλευταράς, παλικάρι, έχει υποφέρει στη ζωή του και άμα του βρεις το κουμπί του, έχεις κάνει την τύχη σου. Ενημερώνομαι καθημερινά... Να σας πω όμως κάτι. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για νέους Παστόρε γιατί εμείς θα φτιάξουμε τους επόμενους. Η Ελλάδα που είναι μια χώρα 10 εκατομμυρίων πρέπει να δημιουργήσει τη δική της σχολή, να αγοράζει φτηνά και να πουλάει πιο ακριβά. Οχι σαν την Πόρτο. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να γίνει Πόρτο. Αυτή αγοράζει ακριβά από τη Λατινική Αμερική και πουλάει πανάκριβα. Πήρε τον Φαλκάο με 8 εκατομμύρια και τον πούλησε με 20. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αγοράσει παίκτη με 8 εκατ.
Συνεπώς τι;
«Γι' αυτό λέω ότι το μέλλον είναι η ακαδημία. Αν στηριχθεί σε αυτή δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Είτε έρθει ο πρίγκιπας, είτε δεν έρθει. Εγώ είμαι 32 χρόνια στον Παναθηναϊκό και νιώθω σαν να είμαι στον παράδεισο. Γιατί εγώ γνώρισα και τον άλλο Παναθηναϊκό, το 1975 και ήταν κόλαση. Εζησα την αλλαγή του 1979. Κάποιοι νέοι μπορεί να μην το καταλαβαίνουν αλλά θα πρέπει να ευγνωμονούν κάποιους ανθρώπους. Εν προκειμένω την οικογένεια Βαρδινογιάννη που έκανε όλα αυτά. Αυτός ο παράδεισος που απολαμβάνουν τα σημερινά παιδιά δεν έπεσε από τον ουρανό. Φτιάχτηκε με πολύ μεγάλο κόπο»
Το «λαβράκι» Ντίαζ
Για τον Σαντιάγκο Ντίαζ:
«Ο Ντίαζ έχει παίξει μόνο 4 παιχνίδια μαζί μας. Εχει όλες τις προδιαγραφές για να πετύχει... Δεν θέλω όμως να λέω μεγάλα λόγια. Θα φανεί στο γήπεδο. Θέλει δουλειά. Ωστόσο, δεν πρέπει να τρελαθεί ούτε αυτός, ούτε το περιβάλλον του. Τώρα, είναι στην Αργεντινή. Οταν γυρίσει αναμένεται να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Τον έχει υπόψη του και ο κύριος Φερέιρα. Του έχω πει ότι εδώ είναι το μέλλον του. Εδώ του προσφέρουμε ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθεί και την ευκαιρία να είναι κοντά στην πρώτη ομάδα. Από εκεί και πέρα η απόφαση είναι δική του».
Τι είδους παίκτης είναι; Περιέγραψε τον μας...
«Μπορεί να παίζει και τις τρεις θέσεις του κέντρου, στον άξονα και στις πτέρυγες γιατί έχει ένα πολύ μεγάλο πεδίο δράσης. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ατού που έχει. Είναι χαφ box to box, αλλά παίζει με την ίδια ευκολία παντού».
Κεφάλαιο «Ακαδημία»
Υπάρχουν άλλα παιδιά από την Κ20, που χτυπούν την πόρτα της επαγγελματικής ομάδας;
«Δεν θέλω να πω ονόματα αλλά υπάρχουν. Εχουν μάθει το σωστό ποδόσφαιρο. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Την Τετάρτη πήγαμε με παιδιά του 1994 στη Λευκάδα να αντιμετωπίσουμε τον Τηλυκράτη, ομάδα της τρίτης εθνικής και παίξαμε ποδόσφαιρο κατοχής μέσα σε ένα γήπεδο- «βούρκο». Να σκεφτείτε ότι αλλάξαμε 260 πάσες μέσα σε 45 λεπτά! Και δεν είναι μόνο η ομάδα Κ20. Ισως τα πιο τυχερά παιδιά είναι αυτά που είναι στις πιο μικρές ηλικίες. Αν αλλάξει σελίδα ο Παναθηναϊκός, όπως ακούω, το κομμάτι που πρέπει να προσέξει περισσότερο ο νέος επενδυτής, είναι η ακαδημία, που έχει επικεφαλής τον Γιάννη Σαμαρά. Αν χαθεί αυτό το κομμάτι, θα χαθεί και η ελπίδα για το αύριο του Παναθηναϊκού».Ερχονται και άλλα παιδιά πολύ υψηλού επιπέδου, όχι μόνο επειδή έχουν ταλέντο αλλά επειδή έχουν δουλευτεί βάσει πλάνου. Δεν είναι εύκολο να φτιάξεις ομάδα αν σπαταλάς συνεχώς εκατομμύρια».
Μέχρι τώρα όμως δεν είχε αποδώσει καρπούς...
«Δεν είχε αποτελέσματα γιατί δεν υπήρχε συνεργασία των προπονητών της επαγγελματικής ομάδας με τους επικεφαλής της ακαδημίας. Ενώ σήμερα η συνεργασία ανάμεσα στον κύριο Φερέιρα και στον Γιάννη Σαμαρά είναι υψηλού επιπέδου. Ο Τεν Κάτε όταν περνούσε από εκεί που κάναμε προπόνηση, κοιτούσε το άλλο γήπεδο. Με τέτοιους προπονητές δεν έχει ελπίδα ο Παναθηναϊκός»
Πιστεύεις ότι αυτή η φουρνιά θα είναι καλύτερη από εκείνη των Καραγκούνη, Γκούμα και Μπασινά;
«Τα σημερινά παιδιά έχουν καλύτερες βάσεις. Τους προσέχουν επιστήμονες. Εργοφυσιολόγος, διατροφολόγος, ψυχολόγος. Τέτοια πράγματα δεν είχαν εκείνοι οι παίκτες. Εχουν καλύτερα γήπεδα για να προπονούνται. Αλλά πάντα τον σημαντικότερο ρόλο παίζει το ταλέντο. Ενα παιδί που έχει ταλέντο και δουλεύει, γίνεται μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ενα που έχει ταλέντο και δεν δουλεύει, θα καταλήξει να διαπρέπει... στη Δ' Εθνική».
www.leoforos.gr
