Μόνο που τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα όπως τα ξέρουμε, δεν ταιριάζει πλέον να τραγουδιούνται στη χώρα μας...
Θα πρέπει να γίνει κάποια προσαρμογή του τύπου: "Καλήν εσπέρα Άποροι, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θεία γέννηση να πω στο φτωχικό σας", για να είναι εντός κλίματος. Και οι καλαντάρηδες δε θα πρέπει να ελπίζουν και σε πολλά χρήματα. Καλό είναι λοιπόν να κρατάνε κι ένα ταπεράκι για τους κουραμπιέδες, και να μην τρέφουν μεγάλες προσδοκίες. Εξάλλου, σκοπός είναι να τηρηθεί το έθιμο, σωστά;
Στα παλιά χρόνια τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, κρατώντας φαναράκια αναμμένα. Δε θα ήταν άσχημο να επανέλθει αυτό το έθιμο, καθώς δεν είναι σίγουρο ότι σε όλα τα σπίτια που θα επισκεφτούν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα.
Και στο τέλος, ειδικά εδώ στην Κρήτη που προσθέτουμε και μια στροφή στα “κανονικά κάλαντα” τύπου “σ’ αυτό το σπίτι πού ‘ρθαμε, πέτρα να μη ραγίσει…” , θα μπορούσε η ευχή να είναι κάπως έτσι:
“Σ’αυτό το σπίτι πού ‘ρθαμε, δόση μην υστερήσει, και η τράπεζα και ο δικαστής ποτέ να μην πατήσει”.
Άντε βρε, και του χρόνου!!!
