ΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ποιοτικά την πολιτική μας ζωή. Απ’ την κορυφή στη βάση και ξανά στην κορυφή. Οι πολιτικοί μας εξάντλησαν τα περιθώρια και φαντάζουν ως κοινοί επαγγελματίες-συμφεροντολόγοι.
Εμείς χορέψαμε στον ρυθμό τους και μας άρεσε. Κράτησε όσο κράτησε το πανηγύρι στην Ελλάδα κι ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Με συνεταίρους που ξέρουν από αριθμούς κι εμείς νομίσαμε πως η ζωή είναι μόνο…σκυλάδικο κι έξω καρδιά.
ΚΙ αν οι πολιορκητές της εκάστοτε βουλής είχαν τα σχέδιά τους, εμείς δεν τους κόψαμε τη φόρα. Πέρα απ’ το (γραμμένο απ’ τους ίδιους) βιογραφικό τους, δεν νοιαστήκαμε αν π.χ. όλοι τους πήγαν φαντάροι. Πόσοι και πόσο εξαγόρασαν τη θητεία τους πριν γίνουν υπουργοί κι αν κάποιοι κράταγαν τρελόχαρτο για εισιτήριο στην πολιτική. Τι άλλο δεν είδαμε-δεν απαιτήσαμε ως οπαδοί και ψηφοφόροι; Το πραγματικό τους «πόθεν έσχες» και τα οικονομικά τους πριν και μετά. Και, βέβαια, δεν τους πήραμε χαμπάρι πότε ψήφιζαν νόμους για πάρτη τους κι άλλους που βγάζουν μάτι. Ποιος να πονηρευτεί για την πονηριά τους πρώτα να φτιάξουν νόμους ατιμωρησίας υπουργών κι ύστερα να μας ληστέψουν…
ΕΝΑΣ κόσμος πολιτικών που έβγαλε λάδι τους λαδωμένους του Βατοπεδίου και τους μιζαδόρους υπουργούς (που ξεχάστηκαν) διεκδικεί την ψήφο και την εμπιστοσύνη μας, ξαναφορώντας τα αγγελικά φτερά στους ώμους. Χωρίς ίχνος μεταμέλειας και αλλαγής στην πρακτική τους. Κι αν θέλεις δείγμα, δες τη στάση και την τακτική τους δίπλα στον σημερινό Πρωθυπουργό και προσκειμένου να…σώσουν την Ελλάδα. Το κόμμα τους πάνε να σώσουν και να σωθούν οι ίδιοι, μέσα από ανομολόγητα κόλπα και αφανέρωτες ίντριγκες. Η παράταξη πρώτα και το πολιτικό μας τομάρι, το αύριο κι ας είναι χειρότερο απ’ το χτες, η πολιτική μας επιβίωση κι ας αποβιώσουν οι κάτω κι οι από κάτω.
ΠΟΛΥΜΕΛΗΣ και δυσκίνητη, με κομματικούς που αλληλοϋποβλέπονται και σε ρόλο σωτήρα, δεν περπατάει η Κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας». Γι αυτό και επιμένουμε να τους λείψει το κίνητρο και η ψυχολογία της ομάδας. Ο αγώνας για την επανεκλογή είτε τη συμμετοχή στην ανά 4/ετία ανανεούμενη εξουσία, που είναι…προαπαιτούμενο για μια απ’ τα ίδια. Με άρχοντες και αρχομένους στο μαγγανοπήγαδο της συμφοράς, όπου ξοδεύεται το νερό πριν αντληθεί. Μας αρκεί ένας μετεκλογικός Παπαδήμος, χωρίς την…αύρα των πολιτικών.
