''Ως Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε τίποτε σημαντικό να προσφέρουμε σήμερα στον κόσμο, ούτε επιστήμη ούτε τεχνολογία ούτε ανάπτυξη, αλλά εκείνο που έχουμε να προσφέρουμε είναι ο πολιτιστικός θησαυρός από τον...
οποίον είναι γεμάτο το Άγιον Όρος΄΄ σημειώνει στο agioritikovima.gr ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ.Βλασίου Ιερόθεος.Ταυτόχρονα ο Ιεράρχης εξηγεί και το πνευματικό έργο που επιτελεί η μητρόπολή τους προσελκύοντας νέος στην Εκκλησία.
Ερώτηση:Σεβασμιώτατε, τα έργα αναστήλωσης των Μονών στο Άγιο Όρος έχουν σταματήσει καθώς "παγώσανε" τα προγράμματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω εμπλοκής με τον ρόλο του ΚΕΔΑΚ. Τα τελευταία δυό χρόνια το Άγιον Όρος απαξιώθηκε πλήρως από την Ελληνική πολιτεία. Το σχόλιό σας;
Απάντηση: Το Άγιον Όρος είναι ένας μεγάλος θησαυρός, είναι ένα κομμάτι της Ρωμηοσύνης που διατηρείται από το παρελθόν και διαφυλάσσει όλους τους καρπούς της ρωμαίϊκης αυτής εκκλησιαστικής παράδοσης. Είναι ένας χώρος ποτισμένος με δάκρυα, αίματα και ιδρώτα. Κάθε κτίσμα και κάθε μονοπάτι είναι κατασκευασμένο με κόπο, πόνο και προσευχή και από όλα αυτά αναδύεται μια χάρη και ευλογία. Το Άγιον Όρος είναι ό,τι εκλεκτότερο έχουμε στην Ελλάδα, είναι τα άγια των αγίων της πίστεώς μας και της ζωής μας. Άλλωστε, ο πολιτισμός μιας χώρας είναι εκείνος που την εκφράζει. Ως Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε τίποτε σημαντικό να προσφέρουμε σήμερα στον κόσμο, ούτε επιστήμη ούτε τεχνολογία ούτε ανάπτυξη, αλλά εκείνο που έχουμε να προσφέρουμε είναι ο πολιτιστικός θησαυρός από τον οποίον είναι γεμάτο το Άγιον Όρος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πολιτεία θα πρέπει να ενδιαφέρεται για την διατήρηση της εξωτερικής μορφής των Μονών, των κελλιών κλπ. του Αγίου Όρους, γιατί μια χώρα όταν χάνη την πολιτιστική της ταυτότητα, χάνει και την αυτοσυνειδησία της, παθαίνει ένα πολιτιστικό αλτσχάϊμερ.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός του Αγίου Όρους είναι η λατρεία και η προσευχή, οι αγρυπνίες των μοναχών και η ευχή του Ιησού, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Αυτή η ευχή είναι ο μυστικός κτύπος της καρδιάς του Αγίου Όρους. Όποιος επισκέπτεται το Άγιον Όρος και δεν ακούει αυτήν την μυστική ευχή, την εσωτερική κραυγή, την αέναη ικεσία προς τον Θεό, σημαίνει ότι είναι κωφός πνευματικά και δεν μπορεί να καταλάβη τίποτε από την μυστική ζωή του Αγίου Όρους ούτε και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Προσωπικά χαίρομαι τον τρόπο ανοικοδομήσεως των Μονών και των Κελλιών του Αγίου Όρους, αλλά περισσότερο χαίρομαι τους αγιασμένους μοναχούς που είναι οι πραγματικοί και φυσιολογικοί άνθρωποι, αφού έχουν ψυχή και σώμα, που είναι γεμάτα από το Άγιον Πνεύμα και ζουν με τέτοιον τρόπο που μας θυμίζουν αναλογικά την ζωή των Πρωτοπλάστων στον Παράδεισο πριν την πτώση. Τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι το Άγιον Όρος, ωσάν μια μεγάλη πνευματική δύναμη της κατά Χριστόν ζωής, όπου βιώνεται η ησυχαστική παράδοση, η έμπρακτη φιλοκαλία των ιερών και νηπτικών, η αδιάλειτη προσευχή προς τον Θεό. Γνώρισα τέτοιους μοναχούς και δοξάζω τον Θεό γι' αυτό, γιατί μπορώ με τέτοια πρότυπα να υπερβαίνω κάθε κρίση.
Ερώτηση: Και να πάμε στην Μητρόπολή σας. Τί κάνετε προκειμένου να προσελκύσετε νέους ανθρώπους στην Εκκλησία;
Απάντηση: Κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα στο κλίμα της σύγχρονης εποχής, δηλαδή, επικοινωνούμε με τα Σχολεία, γίνονται εκκλησιασμοί των παιδιών, γίνονται συναντήσεις σε τακτές ημέρες και ώρες, κατά καιρούς γίνονται συναντήσεις με φοιτητές, το καλοκαίρι Κατασκηνώσεις κλπ. Το πρόβλημα δεν είναι τί κάνουμε και πόσοι έρχονται στις εκδηλώσεις αυτές, αλλά πώς πλησιάζουμε τους νέους ανθρώπους, με τί ευαισθησία και με ποιό περιεχόμενο, και αν μπορούμε να συλλάβουμε τις μυστικές τους αναζητήσεις, αλλά και τί απαντήσεις δίνουμε σε αυτές, πώς ανταποκρινόμαστε στις αγωνίες τους.
Οι νέοι σήμεροι είναι σκανδαλισμένοι από την διαγωγή των μεγάλων, από τον κόσμο τον οποίο έχουμε ετοιμάσει και τους καλούμε να ζήσουν, έναν κόσμο αδικίας, συγκρούσεων, ευδαιμονίας, ανασφάλειας κλπ. Για όλα αυτά έχουμε ευθύνη εμείς οι μεγαλύτεροι. Πώς να τους μιλήσης για την ειρήνη, όταν στην κοινωνία μας υπάρχουν συνεχώς πολεμικές συγκρούσεις; Πώς να τους μιλήσης για την αγάπη, όταν επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου και επιπολάζει η αδικία; Πώς να τους μιλήσης για τον Θεό, όταν βλέπουν στα πρόσωπα των εκκλησιαστικών ανθρώπων την απουσία του Θεού; Πώς να ακούσουν τους Κληρικούς, όταν εξισώνωνται με τους πολιτικούς και μιλάνε την ίδια γλώσσα; Πώς να τους μιλήσης, όταν εξαναγκάζωνται να ζουν σε έναν κόσμο μίζερο, σε μια φυλακή που εμείς δημιουργήσαμε;
Θα ήθελα να σας πω ότι η Εκκλησία με όλη την θεολογία της ταιριάζει πολύ στους νέους ανθρώπους, είναι επαναστατική εναντίον κάθε κατεστημένου, δεν συμβιβάζεται με την αδικία, το ψέμα και την επιπε¬δοποίηση της ζωής. Όταν οι νέοι άνθρωποι καταλάβουν αυτό το βαθύτερο πνεύμα της εκκλησια¬στικής ζωής, τότε θα την αναζητήσουν και θα θελήσουν να το ζήσουν στην προσωπική τους ζωή. Δυστυχώς, εμείς οι μεγαλύτεροι εκκλησιαστικοί παράγοντες δεν προσφέρουμε στους νέους μας αυτό το αληθινό μήνυμα της Εκκλησίας μας, αλλά εκείνο το οποίο μεταδίδουμε είναι οι συμβιβασμοί, οι αλληλοϋπονομεύσεις, η εκκοσμίκευση, η ταύτιση με το κατεστημένο κλπ.
Γενικά, η Εκκλησία είναι η μόνη παρηγοριά των ανθρώπων σήμερα, όχι όμως εξωτερικά, αλλά εσω¬τε¬ρικά με την ζωή της, την θεολογία της, τον πολι¬τισμό της και μακάριοι όσοι βλέπουν τα πράγματα μέσα από αυτήν την διάσταση. Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος έκανε λόγο για το μυστήριο της κραυγής που γίνεται μέσα στην σιωπή και μακάρι να δούμε αυτό το μυστήριο, αυτήν την εσωτερική μυστική ζωή της Εκκλη¬σίας, η οποία είναι ένα πνευματικό ηφαίστειο που μπορεί να κάνη την μεγαλύτερη επανάσταση. Γιατί ο Χρι¬στός δεν ήλθε στον κόσμο για να φέρη ένα νέο λίπασμα που θα συντηρήση το κατεστημένο που βρήκε, αλλά για να γίνη μια πνευματική βόμβα που θα ανατινάξη το παλαιό και θα το κάνη καινούριο, να γίνη μια φωτιά που θα κάψη τα πάντα. Ο Ίδιος είπε: «πύρ ήλθον βαλείν επί την γήν, και τί θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. ιβ', 49).
Καθημερινά στα δελτία ειδήσεων παρακολουθούμε την οικονομική κατάσταση της χώρας, τα περί πτωχεύσως, τα περί υφέσεως κλπ. Θα ήταν καλό όμως ως Χριστιανοί καθημερινά να διαβάζουμε τους βίους των αγίων για να δίνουμε την άλλη διάσταση στην ζωή μας, που είναι οπωσδήποτε πληρέστερη και ανώτερη. Ο «μονοδιάστατος άνθρωπος» που ζή με ψεύτικες ανάγκες είναι τραγι¬κός ο ίδιος και μεταδίδει την τραγικότητα στους γύρω του. Χρειαζόμαστε ένα άλλο επίπεδο ζωής που δεν θα κυριαρχή το ψέμα, αλλά η αλήθεια.–
