Οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και ο Σύλλογος Μαναριωτών ζητούν την άμεση αποκατάστασή τους . Η αναδιαμόρφωση του μνημείου είναι υποχρέωση των αρμόδιων αρχαιολογικών υπηρεσιών και των αρχιτεκτόνων του ΟΣΕ», επισημαίνει ο κ. Σιαμπέκος, ο οποίος έχει δαπανήσει ατελείωτες ώρες σε γραφεία καθηγητών, σε δημόσιες υπηρεσίες, βιβλιοθήκες και αρχεία, υποστηρίζοντας ένθερμα την πολιτισμική αξία της γέφυρας, ενώ έφτασε ακόμη και μέχρι τη Γαλλία όπου κατάφερε να βρει τις επιμετρητικές μελέτες των Γάλλων μηχανικών του 1896 και τα αρχιτεκτονικά της σχέδια μήκους 2 μέτρων...
Για την ιστορία, εκεί κατευόδωναν οι φτωχοί χωριανοί τα άγουρα αγόρια τους, παιδιά 12 και 13 ετών, όταν τα έστελναν μετανάστες στην Αμερική και την Αφρική.
Εκεί, έσμιγαν η χαρά με τη λύπη και οι αγωνίες με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από την Τρίπολη η γέφυρα Μάναρη και η ομώνυμη Στάση αποτελούν δύο μνημεία μεγάλης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας που μετρούν περισσότερα από 110 χρόνια ζωής.
Πρόκειται για μια πέτρινη θολωτή οδογέφυρα τη μεγαλύτερη της Ελλάδας με ακτίνα κύκλου 165,84 μέτρα και τόξο σχεδόν 40 μοιρών. Πάνω της φέρει ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής Μύλων - Καλαμάτας και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο νεότερης αρχιτεκτονικής.
Κατασκευάστηκε λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους από τη γαλλική εταιρεία Societe Anonyme Internationale de construction et d' enterprise des Traneaux Publiques με σχέδια του Γάλλου αρχιμηχανικού A. Cotteland και η κατασκευή της κράτησε τέσσερα χρόνια, από το 1892 έως το 1896.
Λίγο παραπέρα, η στάση Μάναρη, μια παραδοσιακή πέτρινη στάση εκείνης της εποχής, θεωρείται κομψοτέχνημα. Κι όμως τα σημαντικά αυτά μνημεία, όπως καταγγέλλουν οι ντόπιοι, δεν έχουν την απαιτούμενη φροντίδα από την πολιτεία.
Σήμερα το κτίριο της στάσης είναι ερειπωμένο, με ορθάνοιχτα παράθυρα και πόρτες και κατεστραμμένα ταβάνια, ενώ η γέφυρα έχει υποστεί ακρωτηριασμό των άκρων της από εργολάβους που ανέλαβαν τη συντήρησή της.
Αναγνωρισμένη είναι και η αρχιτεκτονική τους αξία
Σημεία αναφοράς η γέφυρα Μάναρη και ο σιδηρόδρομος που φιλοξενούσε, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στο βιοτικό και εμπορευματικό επίπεδο των κατοίκων της περιοχής.
Παράλληλα η γέφυρα ενσωματώθηκε στις μνήμες εκατοντάδων παιδιών που έφταναν σε αυτήν για να πάνε στο σχολείο τους με το τρένο, το μοναδικό τότε διαθέσιμο μέσο για την Τρίπολη.
Η αρχιτεκτονική και ιστορική της αξία έχουν αναγνωριστεί από διακεκριμένους καθηγητές του Πολυτεχνείου, οι οποίοι δήλωσαν «εντυπωσιασμένοι» από το αρχιτεκτονικό της κάλλος και την περίτεχνη κατασκευή της, και ενδιαφέρθηκαν για την περαιτέρω ανάδειξή της.
