Η πειραματική διάταξη, που παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Physical Review Letters, είναι ένας δίσκος που αποτελείται από δύο πολυμερή υλικά, ένα σκληρό και ένα μαλακό, των οποίων η δομή έχει σχεδιαστεί προσεκτικά σε μικροκλίμακα.
Ο δίσκος δονείται με συχνότητα 100 Hz, η οποία γίνεται αντιληπτή από το ανθρώπινο αφτί. Το υλικό όμως από το οποίο αποτελείται ο δίσκος αναγκάζει τα ηχητικά κύματα να ακολουθούν μια κυκλική διαδρομή, χωρίς ποτέ να μπορούν να φτάσουν στο κέντρο του.
Αυτό σημαίνει ότι στο κέντρο του δίσκου δεν ακούγονται ποτέ ήχοι αυτής της συχνότητας.
«Σε αντίθεση με άλλα συστήματα προστασίας από τον ήχο, τα ηχητικά κύματα ούτε ανακλώνται ούτε απορροφώνται. Είναι σαν να μην υπήρχε τίποτα στο κέντρο» σχολιάζει ο καθηγητής Μάρτιν Βέγκενερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η πειραματική διάταξη ακολουθεί περίπου την ίδια λογική με τους πειραματικούς «αόρατους μανδύες», οι οποίοι κατευθύνουν το φως γύρω από αντικείμενα έτσι ώστε να τα κάνουν να εξαφανίζονται.
Η ερευνητική ομάδα στην Καρλσρούη είναι η πρώτη που δείχνει ότι η ίδια προσέγγιση μπορεί να εφαρμοστεί και στα ελαστικά ηχητικά σήματα, όπως αυτά που παράγουν οι χορδές μιας κιθάρας ή η μεμβράνη ενός τυμπάνου.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, «το κλειδί για τον έλεγχο των ηχητικών κυμάτων είναι να τροποποιήσει κανείς την τοπική τους ταχύτητα ως συνάρτηση για την κατεύθυνση προς την οποία κινείται το κύμα».
