Τέσσερα χρόνια μετά, κινδυνεύει να ξαναβάλει «λουκέτο», καθώς έμεινε με ελάχιστους γιατρούς και έληξαν οι συμβάσεις των νοσηλευτών που τη στελέχωναν. Ο λόγος για τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου· μία από τις έξι παιδιατρικές ΜΕΘ που διαθέτει η χώρα, η οποία καλύπτει τις ανάγκες όλων των νησιών του Ιονίου, ακόμη και την Καλαμάτας.
Από το 2007 ως σήμερα η ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου έχει νοσηλεύσει περίπου 600 παιδιά. Ενα από αυτά, ο τετράχρονος Χρήστος-Μάριος, ο οποίος εισήχθη στη μονάδα πριν από περίπου έναν μήνα. Ο λόγος; Ιωση – αυτό τουλάχιστον πίστευαν αρχικά γονείς και γιατροί – η οποία εξελίχθηκε σε σοβαρή πνευμονολογική πάθηση. Αν δεν νοσηλευόταν στη ΜΕΘ, σήμερα ίσως να μη ζούσε.
Σώθηκε χάρη στη μονάδα
Ο πατέρας του, κ. Γ. Κρανίτης, μιλά στο «Βήμα» για την πρόσφατη περιπέτεια της οικογένειάς του, τη συνεισφορά γιατρών και νοσηλευτών της ΜΕΘ, βγάζοντας κραυγή αγωνίας μπροστά στο ενδεχόμενο να κλείσει η μονάδα. «Η περιπέτειά μας ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου. Ο Χρήστος ανέβασε υψηλό πυρετό, 39 - 39,5. Τον πήγαμε στον παιδίατρο, ο οποίος μάς είπε ότι το παιδί είχε μια απλή βρογχίτιδα και του έδωσε αντιβίωση. Την επομένη όμως ήταν λίγο “πεσμένος”, αδύναμος και δεν έτρωγε. Την τρίτη ημέρα μάς παραπονέθηκε για πόνο στην κοιλιά. Το μυαλό μας πήγε στη σκωληκοειδίτιδα και πήγαμε στο νοσοκομείο. Του έκαναν εξετάσεις, είδαν ότι το οξυγόνο του ήταν πολύ χαμηλό και του έκαναν εισαγωγή στην Παιδιατρική Κλινική. Ξεκίνησαν να του χορηγούν ενδοφλέβια αντιβίωση και στις 18 του μήνα τού έβαλαν οξυγόνο. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων στις οποίες υπεβλήθη έδειξαν ότι είχε μικρόβιο στον πνεύμονα. Ακόμη δεν γνώριζαν ότι επρόκειτο για πνευμονιόκοκκο. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν. Είχε πόνους στην κοιλιακή περιοχή και οι σφυγμοί του είχαν φθάσει 200. Επίσης, κάποια στιγμή είδα αίμα ενώ έβηχε.
Ξημερώματα 19ης Νοεμβρίου ο Χρήστος εισήχθη στη ΜΕΘ. Οι γιατροί μάς είπαν ότι το παιδί μας είχε πνευμοθώρακα. Μας εξήγησαν ότι είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Είχε συσσωρευθεί αέρας υπό πίεση στην περιοχή και αν δεν αντιμετωπιζόταν άμεσα θα τον χάναμε. Μας έπιασε πανικός. Ρώτησα τους γιατρούς μήπως πρέπει να μεταφερθεί το παιδί μας στην Αθήνα. Μας απάντησαν ότι με το ασθενοφόρο θα καθυστερούσαν πολύ και το πρόβλημα έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Το ελικόπτερο το απέκλεισαν. Λόγω της κατάστασης της υγείας του δεν μπορούσε να πετάξει. Οι γιατροί τράβηξαν τον αέρα και το υγρό που είχε συσσωρευθεί στην περιοχή. Το υγρό που έβγαινε ήταν μαύρο αφού, όπως μας είπαν, το παιδί είχε νεκρωτική πνευμονία από πνευμονιόκοκκο. Του έκαναν αξονική τομογραφία η οποία έδειξε το ίδιο πρόβλημα σε δεύτερο σημείο στον ίδιο πνεύμονα. Ξανάγινε η ίδια διαδικασία.
Δώδεκα ημέρες έμεινε στο νοσοκομείο ο Χρήστος και αυτό που σκέφτομαι διαρκώς από τότε που άκουσα ότι η ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού του Ρίου κινδυνεύει να κλείσει είναι ότι αν το βράδυ εκείνο δεν υπήρχε η μονάδα το παιδί μου σήμερα δεν θα ζούσε. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή αν είσαι πλούσιος. Και δικό μου ελικόπτερο να είχα δεν θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω για να σώσω τον γιο μου...».
