Αυτό που κάνεις σε μένα που δεν έχω να πληρώσω είναι ακριβώς το ίδιο μ’ αυτό που κάνει ο δήμιος, που σπρώχνει το σκαμνί για να πνιγεί ο κρεμασμένος. Τους δίνεις το δικαίωμα να λένε οτι πέτυχαν το σκοπό τους και οτι «οι Έλληνες τελικά νομιμοποιούν τα μέτρα μας». Μόνο που αυτά τα μέτρα μπορεί να είναι η ταφόπλακα της ζωής μου, τώρα, και της δικής σου, αργότερα. Μην νομίζεις οτι θα σταματήσουν να σε βομβαρδίζουν με χαράτσια αν δεν τους σταματίσεις εσύ ΤΩΡΑ. Και μην νομίζεις οτι δε θα φτάσεις και συ μια στιγμή να μην μπορείς (σαν κι εμένα) να πληρώσεις. Τότε όμως ίσως να μην μπορείς, οχι μόνο να αντιδράσεις αλλά ούτε να κουνηθείς.
Σε ικετεύω συνάνθρωπε-συμπολίτη μου κάνε Τώρα μια πράξη αλληλεγγύης μια βαθιά κοινωνική και πολιτική πράξη, ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, συμπορεύσου μαζί μας να οδηγήσουμε τα παιδιά μας, τα δικά σου και τα δικά μου μαζί στο μέλλον που τους ανήκει.
Από εδώ και πέρα η ζωή μου θα γίνει κόλαση, η δική σου θα γίνει αργότερα, σε σκουντάω, ξύπνα απ’ το λήθαργο που σε έχουν ρίξει με τις ειδήσεις τους, ξύπνα και έλα στο δικό μου πόνο, στην δική μου φτώχεια, στη δική μου πείνα, στη δική μου δυστυχία, στη δική μου θλίψη πριν έρθει ο καιρός όλα αυτά που νοιώθω να τα μοιραστούμε υποχρεωτικά.
ΣΗΚΩ απ’ τον καναπέ και έλα να με βρεις στη μοναξιά μου, ΣΗΚΩ απ’ τον καναπέ να τους δείξουμε μαζί πως ο Έλληνας παρέμεινε παρά τις προσπάθειες ΤΩΝ βαθιά ανθρωπιστής και φιλεύσπλαχνος, βαθιά επαναστάτης ιδεών αλλά και πράξεων.
Σε ικετεύω ΣΚΕΨΟΥ σε σκουντάω, ΞΥΠΝΑ !
Σου φωνάζω ΜΗ ! Μην τους αφήνεις άλλο, μην πληρώνεις άλλο μην κλοτσάς το σκαμνί που με κρατάει ακόμα ζωντανό, ΛΥΣΕ ΜΕ, ΜΠΟΡΕΙΣ.
Αν το κλοτσήσεις, στο λέω ο επόμενος στην κρεμάλα της εξαθλίωσης θα είσαι ΕΣΥ.
Έλα μαζί μου ΤΩΡΑ.... ΣυνΕΛΛΗΝΑ !
Αναγνώστης
