Οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η κτήσις όλη...

του Σωτήρη Τσιλίκα

Χριστούγεννα.
Εννιά χρονώ παιδί. Τους πήραν και το σπίτι. Τα πήραν όλα.
Η μαμά να κλαίει. Ο μπαμπάς απόμακρος και σκυθρωπός.

Σε μια αποθήκη.
Και το τρίχρονο να θέλει τα παιχνίδια του.
Έξω λένε τα κάλαντα. Παραμυθένια η μαγεία του χιονιού.
Στην κατσαρόλα αργοβράζουν τα πράσσα με μυρουδιά λιόλαδου. Υπάρχει και ψωμί.
Εννιά χρονώ παιδί.
Οδυνηρό ανεξίτιλο μαρκάρισμα στην ψυχή.
Στη σκόνη του χρόνου θα συνέλθει.
Τώρα ζει και νοιώθει. Παγωνιά. Δεν έχει δικαιώματα. Δεν έχει τίποτα. Σιωπά. Τι να πει; Μήπως φταίει αυτός;
Και η μαμά να κλαίει. Και ο μπαμπάς απόμακρος. Και το μικρό να ζητάει.