Αυτό το σύννεφο ήρθε για να μας λιώσει. Κι όσο κι εάν πιστεύουμε στην ιστορία μας και τις διδαχές της, είναι ίσως η πρώτη φορά που παραδιδόμαστε αμαχητί κι αυτό μπορεί να αλλάξει πολύ την έκβαση αυτής της ήττας.
Η πίκρα μου για τη συνθηκολόγησή μας είναι μικρότερη από αυτή για την ανοχή μας, για το ότι έστω και τώρα, μετά από τόσα και τόσα υπάρχουν κάποιοι που ελπίζουν ότι η επόμενη βάρδια, η ΝΔ ή το Νέο Πασόκ που βιάζονται να στήσουν πριν από πιθανές εκλογές, θα έχει καλύτερες νοσοκόμες. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε άρρωστοι. «Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά» θα μου πείτε. Αλλά στο μόνο που διαφέρει η Ελλάδα είναι στην ύπαρξη της φωτιάς. Τα ξερά είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Λάθος μας αν τα ανεχτήκαμε ή ακόμη χειρότερα αν ήμασταν οι ίδιοι έστω και εν μέρει ξεροί. Αλλά κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι όπως η ανάπτυξη ήταν φούσκα έτσι κι η κρίση είναι. Τα μεγέθη της Ελλάδας δεν δικαιολογούν τέτοια κρίση ιδίως όταν πια παντού το ανθρώπινο δυναμικό είναι ο βασικός παράγοντας αξιολόγησης μιας οικονομίας.
Αυτή τη στιγμή έχουμε φανερά μια κυβέρνηση ούτε καν μαριονέτα. Τοποθετήθηκε και παίρνει παράταση ζωής υποτίθεται για να διαπραγματευτεί το PSI όταν κι εφημερίδες συντηρητικές, όπως η Ναυτεμπορική, μας ενημερώνουν ότι η Ελλάδα δε συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις. Οι Γάλλοι αναλαμβάνουν δημόσια διοίκηση κι οι Γερμανοί ανάπτυξη. Και κάποιοι θα χαρούν κιόλας και θα μας αναφέρουν τις περγαμηνές εκάστου στο τομέα του. Αγαπητοί μου συμπολίτες όχι μόνο πρέπει να απαιτήσουμε εκλογές δυναμικά, αλλά και να σύρουμε με το ζόρι όποιον θεωρούμε τίμιο κι ικανό να κατέβει υποψήφιος. Όταν οι εκλογές θα μας δοθούν δε θα υπάρχει πια και λόγος να ψηφίσουμε.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
