είχε πετύχει πριν από 14 χρόνια μέσα στο Χάιμπουρι επί της Άρσεναλ, με εκείνο το αξέχαστο γκολ του Ζήση Βρύζα. Βλέποντας το χθεσινό παιχνίδι με την Τόττεναμ, κανείς δεν πίστευε ότι ο ΠΑΟΚ θα κατάφερνε να προηγηθεί από νωρίς με 0-2 και μάλιστα χωρίς το μεγάλο του όπλο του, τον Βιερίνια. Η Τόττεναμ, με ένα πέναλτι-εφεύρεση του Ολλανδού διαιτητή, κατάφερε στο τέλος του ημιχρόνου να μειώσει σε 1-2 και, παράλληλα, ο ΠΑΟΚ να μείνει με 10 παίκτες, λόγω αποβολής του νεαρού Σταφυλίδη.
Βλέποντας στο Β’ ημίχρονο τον ΠΑΟΚ να παίζει με έναν παίκτη λιγότερο και την ασφυκτική πίεση που ασκούσαν οι Άγγλοι, κανείς δεν πίστευε ότι ο ΠΑΟΚ θα έφευγε θριαμβευτής από το Λονδίνο. Όλοι λέγανε ότι είναι θέμα χρόνου να έρθει η ισοφάριση και, στη συνέχεια, η ήττα. Και όμως, ο ΠΑΟΚ άντεξε μέχρι το τέλος. Δεν έφαγε γκολ και έστησε τα λάβαρα και την ασπρόμαυρη σημαία του μέσα στην Αγγλία, παίρνοντας από τώρα τη μεγάλη πρόκριση στους «32» του ΟΥΕΦΑ.
Κακά τα ψέματα. Αυτή η τεράστια νίκη δεν ήλθε ούτε από τον Μπαλόνι, ούτε από την τακτική και το σύστημα που ακολούθησε η ομάδα. Ήλθε αποκλειστικά και μόνο από το φιλότιμο, το πάθος, τον εγωισμό και την αγάπη των παικτών για την ομάδα. Και, μαζί με τους παίκτες, αξίζουν συγχαρητήρια και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που, γυμνοί πάνω στις εξέδρες, έπαιξαν και αυτοί τη μπάλα τους. Έτσι είναι. Ποια τακτική, ποιο σύστημα και τρίχες κατσαρές… Ο Σαλπιγγίδης, ο Κοντρέρας, ο Γκαρσία και οι υπόλοιποι έφτυσαν αίμα και το γάλα της μάνας τους, για να διαφυλάξουν στο Β’ ημίχρονο αυτό το ολόχρυσο 1-2. Μιλάμε για πρωτοφανή ηρωισμό, για πρωτοφανές πάθος και φιλότιμο. Το φιλότιμο των απλήρωτων! Διότι, σάμπως θα πάρουν λεφτά για αυτή την τεράστια επιτυχία; Συγχαρητήρια θα πάρουν μόνο αλλά, με τα συγχαρητήρια, δεν γεμίζει το στομάχι κανενός.
Ο Γεωργιάδης, ο πιτσιρικάς που πήγε το καλοκαίρι από τις Σέρρες στην Τούμπα, ήταν χθες ένας μικρός Βιερίνια. Αν και δεξιοπόδαρος, παίζοντας πάνω στον αριστερό ασβέστη τους τρέλανε στο Α΄ημίχρονο τους Άγγλους. Παπάδες και λιβανιστήρια ζωγράφιζε. Πάρτε μπάλα, βάλτε γκολ έλεγε στους συμπαίκτες του. Και τα δύο, από δικές του ονειρεμένες πάσες προήλθαν. Αλλά, αυτός που παίρνει το Όσκαρ της απόλυτης επαγγελματικής συνέπειας και του άφθαστου ηρωισμού, είναι ο παμμέγιστος- στο φιλότιμο- Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Μπορεί να είναι μυρωδιάς από μπάλα, αλλά το παλικάρι άφησε και την τελευταία του πνοή μέσα στο γήπεδο για τον ΠΑΟΚ. Έβαλε το πρώτο γκολ και στη συνέχεια δεν άφησε σημείο μέσα στο γήπεδο απάτητο. Έπαιζε από δεξί μπακ, δεξί χαφ, έξω δεξιά, έξω αριστερά, μέχρι και έξω φρενών. Συγκινητικότατος!!! Κιας τον κυνηγάνε, κιας τον βρίζουνε μια ζωή οι ΠΑΟΚτζήδες.
Και αυτός που παίρνει το Όσκαρ του ξινού βατόμουρου, είναι φυσικά ο Χαλκιάς. Τι είναι ετούτος μωρές αδελφέ μου; Για πλάκα σε στέλνει στο Ωνάσειο!
