(24-27/04/2012) τα σωματεία στα οποία θα ψηφίσουν και συμβασιούχοι που είναι εγγεγραμμένοι στη δύναμή τους.
Η Α.Σ.Κ.-Ο.Τ.Α. που καταψήφισε αυτή την απόφαση και με ανακοίνωσή της στις δώδεκα Δεκεμβρίου 2011 εξέθεσε αναλυτικά τους λόγους (Βλέπε: www.askota.gr/file/ana/12.12.2011.askota.organotika.doc) θέλει να σχολιάσει τα εξής:
1.Οι εξελίξεις των δύο τελευταίων χρόνων και η βαθειά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας δεν επηρεάζουν μόνο τις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά συμβάλουν και στην αμφισβήτηση του ρόλου και της αποτελεσματικότητας των αγώνων του συνδικαλιστικού κινήματος.
2.Η απομαζικοποίηση του σ.κ στον ιδιωτικό τομέα και η γραφειοκρατική του λειτουργία στον δημόσιο, πέρα από αντικειμενικούς λόγους, όπως είναι η δομή της οικονομίας της χώρας μας και ο στρεβλός και ρουσφετολογικός τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, οφείλονται: Στην κυριαρχία των συμβιβασμένων ηγεσιών και στην έλλειψη μιας πραγματικά εργατικής πολιτικής που πρέπει να υπηρετούν τα συνδικάτα.
Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργούσαν σαν ιμάντες για το πέρασμα της κυβερνητικής, εργοδοτικής και κομματικής γραμμής.
3. Η απόσπαση των ηγεσιών από τα πραγματικά προβλήματα και τις αγωνίες των εργαζομένων και η ανάπτυξη μιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που αναπαράγεται με στόχο τη διατήρηση των όποιων «προνομίων» της, αποτελούν βασικές αιτίες που, ενώ υπήρχε ομόφωνη συμφωνία των συνδικάτων (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) για ενοποίησή τους, είκοσι χρόνια μετά έχουμε κατακερματισμό, με τη δημιουργία πληθώρας σωματείων και ομοσπονδιών, κυρίως συντεχνιακού χαρακτήρα και πολυδιάσπαση με βάσει παραταξιακά και όχι ταξικά κριτήρια (ΠΑΜΕ, συνδικάτο ΟΤΑ κλπ).
Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι η εργοδοσία, η κυβέρνηση και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Η Α.Σ.Κ.-Ο.Τ.Α. εκτιμά ότι στις παρούσες συνθήκες πρέπει οι εργαζόμενοι να μπουν στο προσκήνιο και να σαρώσουν αντιλήψεις που κατάρρευσαν και σχήματα που απέτυχαν να οργανώσουν την αντίσταση τους.
Για το λόγο αυτό ό,τι δεν έγινε ή δεν γίνεται από τα πάνω, πρέπει οι ίδιοι να το επιβάλλουν από τα κάτω.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιβάλλεται να ενοποιηθούν γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα έχουν τις ίδιες ανασφάλειες και τους ίδιους εξευτελιστικούς μισθούς, και πρέπει να οργανωθούν μαζί σε μια τριτοβάθμια οργάνωση χωρίς διαχωρισμούς και με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα.
Σ’ αυτή τη βάση υποστηρίζουμε ότι η ΠΟΕ-ΟΤΑ αντί να στέλνει τα σωματεία στα δικαστήρια και να παίρνει αποφάσεις αποκλεισμού τους από το συνέδριο, θα έπρεπε να έπαιρνε πολιτικές πρωτοβουλίες ενοποίησης του σ.κ. και όχι να γίνεται δικαστής και τιμωρός των μελών της.
Στο κάτω-κάτω αυτό που θα αποφασίσει τελικά για το ποια σωματεία θα νομιμοποιηθούν είναι το Συνέδριο και όχι η Εκτελεστική Επιτροπή.
