«ὄστρεο» κατά τό χρονικό διάστημα, πού ἡ εἰκόνα εἶχε μείνει στόν βυθό τῆς θάλασσας. Ἔτσι ἡ εἰκόνα αὐτή ἔλαβε τήν προσηγορία: «ἅγιος Νικόλαος ὁ Στρειδᾶς ἤ Ἀστρειδᾶς».
Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι «ἐξήχθη ἐκ τῆς θαλάσσης, ὑπό τῶν ἁλιέων τῆς Μονῆς κατά τούς χρόνους τῆς ἀνιδρύσεως αὐτῆς», κατά τύχη, μέ τά δίχτυά τους, μέ τό ὄστρακο πάνω στό μέτωπο τοῦ ἁγίου Νικολάου. Οἱ ἁλιεῖς προσπάθησαν ἐπιτηδείως νά ἀποκολλήσουν τό στρείδι ἀπό τό μέτωπο τοῦ ἁγίου. Μόλις ὅμως τό ξεκόλλησαν, στό μέτωπο τοῦ ἁγίου ἐφάνη αἷμα, πού μέχρι σήμερα φαίνεται καί βεβαιώνει τό θαῦμα.
Ἐξ' αἰτίας αὐτοῦ τοῦ θαύματος ὁ πατριάρχης Ἰερεμίας ὅρισε, νά ἑορτάζει καί νά τιμᾶται ἡ Μονή ἐπ' ὀνόματι τοῦ ἁγίου Νικολάου. Τό ὄστρακο αὐτό διατηρήθηκε σάν κειμήλιο. Τό μισό εὑρίσκεται στή Μονή. Τό ἄλλο μισό τό ἔκαμαν, κατά τήν παράδοση, ἐγκόλπιο-δῶρο στόν πατριάρχη Ἰώβ τῆς Ρωσίας. Τό πιό πιθανό εἶναι νά ρίχτηκε ἡ εἰκόνα στό βυθό ἀπό τούς Καταλανούς πειρατές μετά τήν ἐπιδρομή πού ἔγινε τό 1306. Αὐτό μᾶς τό ἐπιβεβαιώνουν οἱ εἰδικοί, πού χρονολόγησαν τήν κατασκευή τῆς εἰκόνας στά τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα. Ἡ εἰκόνα ἀνελκύστηκε τό ἔτος 1589, ἐπί πατριαρχίας Ἰερεμίου Β΄. Ἄρα ἡ εἰκόνα ΕΜΕΙΝΕ ΑΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ 283 ΧΡΟΝΙΑ.
(Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ θαυματουργός, Ἐκδ. Παπαδημητρίου, 1998, σελ. 82-83)
Ἔχουμε, λοιπόν ἐδῶ, ἕνα ἀναμφισβήτητα θαυμαστό γεγονός γιά τήν συγκεκριμένη εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Φυσικά ὑπάρχουν καί ἄλλα ἀνάλογα θαύματα τῆς Παναγίας καί ἄλλων ἁγίων. Μαρτυροῦν, ὅτι ὁ Θεός δίνει τή χάρη Του ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥΣ.
Θαύματα ἀπό τίς ἅγιες εἰκόνες γίνονταν στό παρελθόν. Γίνονται καί ΤΩΡΑ. Καί θά συνεχίσουν νά γίνονται καί στό μέλλον. Γιά πάντα. Γιατί ὁ Θεός, εἶναι καί θά εἶναι πάντοτε ὁ ἴδιος.
Συμπέρασμα πνευματικό.
Ὅποιος δέν πιστεύει στά θαύματα τῶν ἁγίων καί τῶν εἰκόνων τους, ξεχνάει ὅτι ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος. Καί ὅτι ἐνεργεῖ, ὅποτε θέλει· καί ὅπως θέλει.
Ὅποιος πιστεύει μέν στά θαύματα τῶν ἁγίων μέσῳ τῶν λειψάνων τους καί τῶν εἰκόνων τους, ἀλλά δυσπιστεῖ, ἄν κάποιο ἀπό τά θαύματα, πού τοῦ διηγοῦνται, εἶναι ἀληθινό καί αὐθεντικό ἤ ὄχι, δέν ἁμαρτάνει. Γιατί ἡ δυσπιστία του δέν ἀναφέρεται στόν Θεό, ἀλλά σέ ἀνθρώπους.
