περιγράψει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωζώνη.
Κάνοντας λόγο για την «τύπου Μπέκετ τραγωδία της Ευρώπης», η WSJ παραφράζει τον τελευταίο στίχο από το μυθιστόρημα του Beckett, The Unnamable, υποστηρίζοντας ότι «το ευρώ δεν μπορεί να συνεχίσει. Πρέπει να συνεχίσει».
Όπως έδειξε η κρίση, η βαθιά δομή της Ευρωζώνης είναι ασταθής. «Έχει σπείρει ανισορροπίες ανάμεσα στα κράτη – μέλη, που τώρα προκαλούν μία τεράστια οικονομική κρίση», υπογραμμίζει η αμερικάνικη εφημερίδα.
«Η Ε.Ε. προσπαθεί τώρα να σφυρηλατήσει μία συμφωνία όπου η δημοσιονομική ένωση θα δέσμευε τα κράτη – μέλη περισσότερο, δημιουργώντας τις συνθήκες όπου οι απαραίτητες μεταφορές εξουσιών θα μπορούσαν τελικώς να συμφωνηθούν. Μία και καλή, αυτό θα ήταν οι χώρες να συμφωνήσουν σε αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες», αναφέρει η WSJ.
«Ωστόσο, και αυτό επίσης είναι ένα πρόβλημα. Στη θεωρία, η Ευρωζώνη ήδη έχει αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες, που παραβιάστηκαν, όχι λιγότερο από τη Γαλλία και τη Γερμανία, τα 2 κράτη που τώρα διευθύνουν τις επιχειρήσεις διάσωσης», συμπληρώνει.
«Το ευρώ είναι καταδικασμένο να διαλυθεί. Αλλά όπως ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi, Βίλεμ Μπούιτερ, και άλλοι έχουν σημειώσει, μία κατάρρευση της Ευρωζώνης θα πυροδοτούσε μία μεγάλη παγκόσμια ύφεση που θα διαρκούσε για χρόνια», τονίζει η WSJ.
Η Ευρωζώνη είναι καταδικασμένη να πετύχει, ότι και αν χρειάζεται να γίνει, όσες φορές και αν χρειαστεί να προσπαθήσει. Όπως ο Beckett έγγραψε στο Worstward Ho «Όσες φορές προσπάθησες. Όσες φορές απέτυχες. Δεν έχει σημασία. Προσπάθησε ξανά. Απέτυχε ξανά. Απέτυχε καλύτερα από την προηγούμενη φορά».
