Ένας στους δέκα Έλληνες είναι φορέας του ελικοβακτιρίδιου του πυλωρού και από τους φορείς, ένας στους έξι θα αναπτύξουν πεπτικό έλκος στη διάρκεια της ζωής τους, ενώ το 90% των πασχόντων από έλκος είναι αποδεδειγμένα φορείς του μικροβίου.
Το ελικοβακτηρίδιο μπορεί να ανιχνευτεί με απλές εξετάσεις. Η έγκαιρη ανίχνευση και η αντιμετώπισή του ελικοβακτηρίδιου του πυλωρού, μπορεί να προλάβει χρόνιες φλεγμονές, όπως η γαστρίτιδα και η δωδεκαδακτυλίτιδα.
Το 1983 οι B.J. Marshall και J.R. Warren διαπίστωσαν ότι στο στομάχι πολλών ασθενών που έπασχαν από χρόνια γαστρίτιδα ή πεπτικό έλκος υπήρχε ένα μικρόβιο το οποίο κατάφεραν να καλλιεργήσουν και να απομονώσουν και το ονόμασαν, λόγω του σχήματος και της θέσης του, Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.
Για την ανακάλυψή τους δε αυτή τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 2005.
Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μια μορφή μικροβίου που ζει στην βλέννα η οποία καλύπτει την επιφάνεια του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου. Είναι συνήθως μια μακροχρόνια λοίμωξη και δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα. Παρόλα αυτά σχετίζεται με το πεπτικό έλκος.
Το πεπτικό έλκος
Το πεπτικό έλκος μοιάζει με τις πληγές που έχουμε κατά καιρούς στο στόμα. Είναι ευαίσθητα σημεία ελλειμμάτων στην επιφάνεια του στομάχου η του δωδεκαδακτύλου.
Γαστρικά και δωδεκαδακτυλικά έλκη
Γαστρικά έλκη είναι τα έλκη στο στομάχι και δωδεκαδακτυλικά έλκη είναι εκείνα του δωδεκαδακτύλου. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι το ελικοβακτηρίδιο το κύριο αίτιο των πεπτικών ελκών.
Από που προέρχεται το ελικοβακτηρίδιο
Το ελικοβακτηρίδιο είναι μικρόβιο που μολύνει τον άνθρωπο. Τα ζώα έχουν παρόμοια μικρόβια τα οποία όμως δεν μολύνουν τους ανθρώπους .Το ελικοβακτηρίδιο μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Πώς μολύνεται ο άνθρωπος;
Είναι ακόμη άγνωστο πώς αυτό το μικρόβιο μεταφέρεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο. Αυτά τα βακτηρίδια σπάνια ανευρίσκονται στο σάλιο, στο γαστρικό υγρό η στα κόπρανα. Η τελευταία θεωρία είναι οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά λοιμογόνοι για λίγες μέρες η εβδομάδες και η μετάδοση γίνεται με τα δάκτυλα που έρχονται σε επαφή με μολυσμένο εμετό η κόπρανα. Η καλή υγιεινή στο σπίτι περιορίζει την μετάδοση.
Πόσο διαρκεί η λοίμωξη;
Είναι μια μακροχρόνια λοίμωξη για τους περισσότερους ασθενείς. Χωρίς ιατρική βοήθεια ο μολυσμένος άνθρωπος είναι ανίκανος να απαλλαχτεί από το μικρόβιο. Μακροχρόνια λοίμωξη, ίσως πάνω από 50 έτη έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια της βλέννας του στομάχου. Σε αυτό το στάδιο η λοίμωξη εξαφανίζεται σε ορισμένους ασθενείς
Που εγκαθίσταται και ζει το ελικοβακτηρίδιο;
Το ανθρώπινο στομάχι έχει ένα λεπτό στρώμα βλέννας που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια του στομάχου. Αυτή η βλέννα έχει προστατευτικό ρόλο ενεργώντας σαν εμπόδιο ανάμεσα στο οξύ του στομάχου και το ευαίσθητο τοίχωμα του στομάχου. Το δωδεκαδάκτυλο έχει επίσης αυτό το είδος της βλέννας, ειδικά εάν το στομάχι εκκρίνει πολύ οξύ, και σε αυτούς τους ασθενείς το ελικοβακτηρίδιο επίσης επιζεί στην εσωτερική επιφάνεια του δωδεκαδάκτυλου. Τα ελικοβακτηρίδιο προσαρμόζεται να ζει ειδικά σε αυτό το στρώμα της βλέννας.
Τι προκαλεί;
Το ελικοβακτηρίδιο ερεθίζει την εσωτερική επιφάνεια και προκαλεί φλεγμονή στο στομάχι(γαστρίτιδα). Το ελικοβακτηρίδιο επίσης είναι σημαντικό στη ανάπτυξη πεπτικού έλκους. Ένας συνδυασμός παραγόντων , που συμπεριλαμβάνουν το ελικοβακτηρίδιο, το γαστρικό οξύ , το γενετικό υπόβαθρο , η χρησιμοποίηση της ασπιρίνης ή φαρμάκων για αρθρίτιδα και το κάπνισμα μπορεί να συνδυάζονται για να προκαλέσουν έλκος στο στομάχι η στο δωδεκαδάκτυλο. Είναι δυνατό ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού που μολύνεται να αναπτύξει καρκίνο στο στομάχι αργότερα στη διάρκεια της ζωής. Αυτό γίνεται εξαιτίας της χρόνιας φλεγμονής, με τη πάροδο του χρόνου, της εσωτερικής επιφάνειας του στομάχου. Δεν υπάρχουν δεδομένα σήμερα ότι η εκρίζωση του ελικοβακτηρίδίου ελαττώνει τον κίνδυνο του γαστρικού καρκίνου.
Χωρίς θεραπεία , σχεδόν κάθε ασθενής που πάσχει από έλκος υποφέρει από επαναλαμβανόμενα επώδυνα επεισόδια έλκους. Παρόλα αυτά , τέτοια επεισόδια υποτροπών γίνονται εξαιρετικά σπάνια εάν το ελικοβακτηρίδιο « καθαριστεί με φαρμακευτική θεραπεία» Εκριζώνοντας το μικρόβιο δίνεται η δυνατότητα οριστικής θεραπείας στα περισσότερα γαστρικά και δωδεκαδακτυλικά έλκη.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Όταν μολύνεστε με το ελικοβακτηρίδιο , δημιουργούνται αντισώματα για να πολεμήσουν το μικρόβιο. Είναι δυνατόν να ανιχνεύσετε αυτά τα αντισώματα με μια εξέταση αίματος .Το ελικοβακτηρίδιο μπορεί επίσης να βρεθεί παίρνοντας βιοψίες από την εσωτερική επιφάνεια του στομάχου. Υπάρχει επίσης το τεστ αναπνοής .Αυτό το τεστ περιλαμβάνει την κατάποση μιας ουσίας που διασπάται στο στομάχι εάν είναι παρόν το μικρόβιο. Τα παραγόμενα προϊόντα ανιχνεύονται στην αναπνοή. Το τεστ αναπνοής είναι ίσως η πιο ακριβής και ευαίσθητη μέθοδος για να δείξει εάν υπάρχει η όχι το μικρόβιο. Είναι πάρα πολύ χρήσιμη για να δείξει εάν η θεραπεία έχει «σκοτώσει το μικρόβιο»
Ποια είναι η θεραπεία;
Το ελικοβακτηρίδιο αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Δυστυχώς το βακτηρίδιο αποδείχτηκε ότι είναι δύσκολο να καθαριστεί από το ανθρώπινο στομάχι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι δύσκολο να υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις του αντιβιοτικού στη βλέννα που καλύπτει το στομάχι. Οι περισσότερες θεραπείες περιλαμβάνουν τη κατάποση πολλών διαφορετικών τύπων φαρμάκων ταυτόχρονα για 7-28 ημέρες. Αυτό περιλαμβάνει ένα η δύο αντιβιοτικά και ένα φάρμακο που καταστέλλει την παραγωγή οξέος. Σχεδόν κάθε λοίμωξη με το ελικοβακτηρίδιο μπορεί να θεραπευτεί εάν η θεραπεία ολοκληρώνεται. Η θεραπεία μπορεί να έχει κάποιες μικρές παρενέργειες, όπως διαταραχή της γεύσης , ναυτία ή ήπια διάρροια. Πολλές συνδυασμένες θεραπείες είναι μόνο για μία εβδομάδα αλλά εάν κάποια από αυτά τα συμπτώματα γίνονται μη ανεκτά , χρειάζεται να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας.
Ασθενείς με αποδεδειγμένη ύπαρξη πεπτικού έλκους είναι οι ιδανικοί ασθενείς για να κάνουν θεραπεία εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου. Αυτοί οι ασθενείς θα κάνουν μακροχρόνια αν όχι ριζική θεραπεία του έλκους τους, εάν η θεραπεία καθαρίσει όλα τα ίχνη του ελικοβακτηριδίου από το στομάχι. Παρόλα αυτά εάν είναι δύσκολο να καθαρίσει τελείως το στομάχι. Ασθενείς με έλκος προστατεύονται από την υποτροπή με μακροχρόνια καθημερινή θεραπεία χρησιμοποιώντας φάρμακα που ελαττώνουν τη γαστρική οξύτητα.
