διακατέχονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό με την ιδέα της αυτοκτονίας. Με απλά λόγια ένα ανύπαρκτο (μια υποψία ή μια ιδέα) ή ένα μικρό πρόβλημα σωματικής δυσμορφίας, μπορεί ψυχολογικά να οδηγήσει κάποιον στο να φλερτάρει με την αυτοκτονία.
Σε δείγμα 30.000 ανθρώπων που έγινε η έρευνα, το 93% των γυναικών και το 82% των ανδρών νοιάζονται για την εμφάνιση τους, ενώ ένα ποσοστό που κυμαίνεται σε ένα ποσοστό από 0,8%, εώς 2,2% του γενικού πληθυσμού, εκδηλώνει την κλινικά ακραία μορφή. Δηλαδή ένα ποσοστό που αγγίζει το 80% φανερώνει αυτοκτονικό ιδεασμό, ένα ποσοστό 24%-28%, έχει κάνει απόπειρα και το 0,3% τελικά αυτοκτονεί.
Τα στοιχεία της έρευνας των Αμερικάνων παρουσιάστηκαν στο 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γνωσιακών Ψυχοθεραπειών και χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς σαν “ιδιαιτέρως ανησυχητικά”. Η διαταραχή της κατά φαντασίαν ασχήμιας, ή σωματικής δυσμορφίας όπως είναι ο επιστημονικός όρος, είναι η έντονη ενασχόληση του ατόμου με ένα ανύπαρκτο ή μικρό σωματικό μειονέκτημα που ενδεχομένως να έχει και το οποίο το οδηγεί σε σημαντικού βαθμού δυσφορία και δυσλειτουργικότητα.
Ο Λέκτορας της Β ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μιχόπουλος, εξηγεί: “Η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, έχει ως κεντρικό σύμπτωμα την έντονη ενασχόληση του ασθενούς με ένα υποτιθέμενο σωματικό ελάττωμα το οποίο όσο μικρό ή και ανύπαρκτο είναι, μπορεί να αξιολογηθεί από το άτομο σαν μειονέκτημα.”
Τις περισσότερες φορές, το πρόσωπο είναι εκείνο που δεν αρέσει σε αυτά τα άτομα αλλά δεν αποκλείονται και άλλα σημεία του σώματος. Σχεδόν πάντα άνθρωποι με τέτοιου είδους διαταραχές επισκέπτονται τους δερματολόγους ή τους πλαστικούς και τους ζητούν να τους απαλλάξουν από αυτό που θεωρούν σωματικό μειονέκτημα.
“Οι ασθενείς εξετάζουν το υποτιθέμενο τους μειονέκτημα” λέει ο κ. Μιχόπουλος, “καθημερινά και για πολύ ώρα, μπροστά στον καθρέπτη και υιοθετούν συμπεριφορές συγκάληψης, ή αποφεύγουν τις κοινωνικές επαφές, αφού πιστεύουν ότι οι άλλοι θα τους χλευάσουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η βαριά κατάθλιψη και ο αυτοκτονικός κίνδυνος είναι υψηλός.”
Παλαιότερα η θεραπεία αυτής της διαταραχής εθεωρείτο, εξαιρετικά δύσκολη, τώρα όμως τα δεδομένα δείχνουν να αλλάζουν. Ο ψυχίατρος και διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και ερευνών – παράρτημα Πάτρας- κ. Στέφανος Κούλης, εξηγεί : “Η φαρμακευτική αγωγή σε άτομα με σοβαρή κατάθλιψη ή με τάσεις αυτοκτονικότητας που προήλθε από τη διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, μπορεί να είναι καθοριστική και ωφέλιμη. Σε συνάρτηση με την ψυχοθεραπεία.”
Οι επιστήμονες τονίζουν πάντως ότι η έρευνα για την αποτελεσματικότητα των διαφόρων επεμβάσεων στη διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο και θα απαιτηθεί αρκετή μελλοντική ερευνητική προσπάθεια για την εξαγωγή, ασφαλών συμπερασμάτων.
