Με τις εξελίξεις να τρέχουν και με τους Ρώσους ίσως και πάλι πιο κοντά από τα τελευταία χρόνια που παραγκωνίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση καλό είναι να την γνωρίσουμε καλύτερα. Που ξέρεις καμιά φορά. Οι επενδύσεις ίσως έρθουν από εκεί τα επόμενα χρόνια.
Η Σαμάρα (Ρωσικά: Сама́ра) είναι μια πόλη της Ρωσίας χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Βόλγα στα νοτιοανατολικά του ευρωπαϊκού τμήματος της χώρας. Από το 1935 έως το 1991, ονομάζονταν Κουιμπίσεβ (Куйбышев) προς τιμήν του σοβιετικού κρατικού αξιωματούχου Βαλέριου Κουιμπίσεβ. Έχει πληθυσμό 1.150.000 κατοίκων και είναι σημαντικό οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο διαθέτοντας μεταλλουργικές βιομηχανίες, βιομηχανίες οχημάτων και μηχανοκατασκευών, σιδηροδρομικού εξοπλισμού, χημικών, διύλισης πετρελαίου καθώς αεροδιαστημική βιομηχανία η οποία κατασκευάζει τους πυραύλους Σογιούζ για το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας.
Η Σαμάρα πρωτοαναφέρεται στα επίσημα έγγραφα το 1586, όταν, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τσάρου Φιοντόρ Α’ και με εντολή του τότε επιτρόπου Μπαρίς Γκοντουνόβ, κατασκευάστηκε στην περιοχή της συμβολής του ποταμού Σαμάρα με τον Βόλγα, οχυρό το οποίο σκοπό είχε την προστασία από τις επιθέσεις νομάδων και τη διαφύλαξη της υδάτινης οδού από το Καζάν στο Αστραχάν. Το οχυρό αυτό προστατεύονταν από πυκνό, αδιαπέραστο δάσος από τα βόρεια και από τα ανατολικά, από τον ποταμό Σαμάρα στα νότια και από το Βόλγα στα δυτικά. Ήδη το 1636 το μήκος της ξύλινης οχύρωσης έφτανε τα 1.700 ενώ το πλάτος τα 350μ. Το 1689, το οχυρό ανακηρύχθηκε επίσημα σε πόλη με την ονομασία που έχει και σήμερα. Στο χρονικό αυτό σημείο, η Σαμάρα δεν είναι πλέον μόνο ένα φυλάκιο στρατιωτικής σημασίας άλλα σημαντικός εμπορικός κόμβος και διαμετακομιστικό κέντρο στο εμπόριο με την Ανατολή. Το 1708 ήταν η ένατη μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας του Καζάν ενώ λίγο αργότερα, το 1719, έγινε τμήμα της επαρχίας του Αστραχάν. Το 1851, η πόλη αριθμούσε 15.000 κατοίκους και ήταν το σημαντικότερο κέντρο παραγωγής σιταριού ολόκληρης της ρωσικής αυτοκρατορίας. Το 19ο αιώνα άρχισε η ανάπτυξη και κατασκευή αλευρόμυλων και ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν μεγαλύτερο κέντρο επεξεργασίας σιτηρών της Ρωσίας. Την εποχή αυτή, υπάρχουν 46 εργοστάσια και επιχειρήσεις που απασχολούν 2.500 εργαζόμενους. Η εγγύτητα με τις πλούσιες σε μεταλλεύματα περιοχές των Ουραλίων και της λεκάνης του Ντόνετς βοήθησε ώστε να αναπτυχθεί ταχύτατα η βιομηχανία επεξεργασίας μετάλλων και μηχανοκατασκευών. Από το 1941 έως το 1943, η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη πολιτική και στρατηγική σημασία, όταν, εν όψει της απειλής κατάληψης της Μόσχας από τα γερμανικά στρατεύματα, πολλές κρατικές υπηρεσίες και υπουργεία καθώς και πολλές βιομηχανικές μονάδες μετακόμισαν για λόγους ασφαλείας στην περιοχή της Σαμάρα.
Το κλίμα είναι τυπικά ηπειρωτικό με μακρείς ψυχρούς χειμώνες, σύντομα ζεστά και ξηρά καλοκαίρια με μεγάλες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις και έντονη αστάθεια. Η μέση θερμοκρασία τον Ιούλιο είναι +21οC και τον Ιανουάριο -13οC, ενώ το μέσο ύψος βροχόπτωσης ανέρχεται σε 400mm.
