Tυγχάνει να είμαι Έλληνας, δυστυχώς. Δεν αντέχω άλλο την εξαθλίωση. Kοινωνική, οικονομική ηθική. Είμαι 27 χρονών και νιώθω σαν γέρος. Mέσα σε ένα σπίτι, γιατί κάποιοι φρόντισαν ακόμα ένας νέος να προστεθεί στην τεράστια λίστα ανέργων. Kάθε μέρα στέλνω δεκάδες βιογραφικά αλλά τίποτα. Oύτε για μια συνέντευξη. Όσοι είναι άνεργοι το έχουν ζήσει αυτό το απαίσιο συναίσθημα. Οι υπόλοιποι που έχουν εστω μια δουλειά ελπίζω και εύχομαι να μην το ζησουν ποτέ. Νιώθω απαίσια με το να ζητώ από τον πατέρα μου, όταν και εκείνου το κόβουν συνεχώς το μισθό. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανύπαρκτη, χαρατσια, φόροι,φόροι, φόροι.
Μακάρι να έφευγα την επόμενη μερα απο αυτο το κράτος και να μην ξαναγύριζα. Αλλά δεν ειναι λύση αυτή. Αυτό λοιπόν ΚΎΡΙΟΙ (λέμε τώρα) έχετε καταφέρει όλοι εσείς, οι νέοι και νεες το παραγωγικο δυναμικο της χωρας να το διωχνεται και να εισαγεται καθε λογης αλλοδαπό.
Αλήθεια τα παιδάκια σας εχετε φροντίσει να τα διώξετε απο εδώ; Που σπουδάζουν; Που δουλεύουν;
Μηπως λεω εγω τωρα σε κανενα Imperial College, μηπως σε κανα Cambridge και μετα που τα τοποθετησατε σε καμια πολυεθνικη κανενος φιλου σας; Μπορεί να γίνομαι ακραίος στις απόψεις μου αλλα θελω να ξυπνήσω καθένα απο εσάς να επαναστατήσουμε για ενα καλύτερο αύριο δικο μας και των παιδιων μας. Σε οσους προτρεξουν, δεν ανηκω σε κανένα κομμα ουτε αριστερά, ουτε δεξιά γιατι τους θεωρω ψεύτες και λαμόγια ολους. Ουτε είμαι ο ψευτοεπαναστατης μέσα απο απο το PC.
Πρέπει οι νέοι αυτης της χώρας να ξεσηκωθούμε. Ο ξεσηκωμός είναι η μόνη λύση!
Αναγνώστης
